«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )2

Chapter 11

Κατέβηκα τα σκαλια και προσωρησα προς το καναπε.Εκει σταθηκα με πλάτη στο καναπέ και έριξα με μιας το εξαντλημένο μου σώμα προ τα πίσω(δεν ξερω αν καταλαβατε;Ρ)

Όμως οταν έπεσα μια κραυγη καποιου ακούστηκε με τη συνοδεία της δικιας μου.Και εγω καπου είχα πέσει ή μάλλον σε κάποιον

Αμέσως ανασηκώθηκα και γυρισα να δω σε ποιον έπεσα οταν εμφανιστηκε ο Ζειν αγουροξυπνημένος κάτω απο τα σκεπάσματα.

Πριν προλαβω να πω κάτι ενα μεγάλο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του και μου είπε καλημερα.

Ε-καλημερα,και συγγνωμη που έπεσα πάνω σου μα που να το φανταστώ.

Ζ-ΧΑΧΧΧΑΧΧΑΧΑΧΑΧΧ

Ε-μη γελάς ,κατατρόμαξα.

Εκεινος δε σταματησε να γελα και βλέποντας τον να έχει σκασει στα γέλια δεν άντεξα και αρχισα να γελαω και εγω.Ξέσπασαμε και οι δυο σε γέλια δυνατα WOW !

Είχα καιρό να γελάσω και τώρα αυτο το ξαφνικο ηταν αρκετα δυνατο.Αφου σταματησαμε.Έκατσα διπλα του και ρποσπαθουσαμε να ηρεμισουμε μα καθε φορα που τα βλεμματα μας συναντιοντουσαν σκάγαμε στα γέλια.Αφου καταφέραμε και σταματησαμε...

Ζ-έχεις πολυ ωραιο χαμόγελο...

Ε-ααα ναι σίγουρα....

Ζ-ελα μην ειρωνεύεσαι,χαμογελας υπεροχα.

Ε-χμμ ευχαριστω..δεν μου ειπες ομως πως βρεθηκες εδω;

Ζ-εε μιλησαμε χτες με τη μητερα σου και πέρασε η ωρα και έτσι δεν με άφηνε μετά να φυγω οποτε κοιμηθηκα εδω γιατι σε πειράζει;

Με τη μητέρα μου?Μα καλα τι είπαν?Και αυτες οι απότομεες ερωτησεις του "γιατι σε πειράζει;"Τι του απαντάς τωρα?

Ε-εε οχι-δηλαδη.....αστο..

Ζ-αχχααχ

Ε-ας μην αρχισουμε πάλι δεν θα το αντέξω.

Ζ-ποσο καιρο είχες να γελάσεις;

Ε-να σου πω την αληθεια δε θυμαμαι.

Ζ-ωραια ,ειπε και ανασηκωσε το σώμα του αποκαλύπτωντας τους κυλοιακους του και τα φιάφορα τατουαζ στο σωμα του.Καρφωσα λίγο το βλέμμα μου μα δεν ήθελα να καταλαβει οτι τον κοιταω έτσι απόφασισα να τον κοιταξω στα ματια.Ακόμα χειροτερα...Αχχ γιατι μου αρέσει τοσο?Ωπα τι είπα μου αρεσει?Αχα.Μα τι παει να κανει?

Και πριν ολοκληρώσω τις σκέψεις μου άρχισε να με γαργαλα.στη γυμνη κυλια μου καθως ηταν που ηταν μικροσκοπικο το μλουζακι το έκανε και αυτος...Είχα σκασει πραγματικα προσπαθουσα να τον σταματησω μα τιποτα.Ξαφνικα μέσα απο τη κουζινα ξεπροβαλλε η μαμα μου.

ΜΑΜΑ-τι πάθα- ,διέκοψε τη φράση της και μας κοιταξε χαμογελώντας.

Ο Ζειν σταμάτησε και με ανασηκωσε με τα χέρια του καθως ειχα ξαπλωσει.Καθησαμε και οι δυο και η μητερα μου να μας κοιτα...μας μας κοιτα περηφανη;ο

Ε-καλημερα μαμα!

ΜΑΜΑ-καλημερα

Ζ-καλημερα σας..

ΜΑΜΑ-Καλημέρα αγορι μου,θες να σου ετοιμάσω κατι πριν φύγετε;

Ε-που να παει;,ωχχ αυτο μου βγηκε αυθορμητο.Δεν έπρεπε να το πω.Τοτε ο Ζειν με κοιταξε με ενα στραβο χαμογελο στα χειλη και μου ειπε:

Ζ-μαζι θα πάμε!,τι?μαζι?που?

Ε-που?

Ζ-στο σχολειο.Που αλλού;

Ε-ααα ναι στο σχολειο,ειπα απογοητευμενη απο την απαντηση του.Εκεινος χαμογελασε.

Εκεινη τη στιγμη το τηλεφωνο της μαμα χτυπησε σημαδι οτι έπρεπε να φυγει για τη δουλειά της.

ΜΑΜΑ-εγω παιδι αφευγω να φάτε κατι πριν φυγετε.

Ζ-γεια σας,καλη δουλειά!

Ε-γεια σου μαμα.

Και τωρα οι δυο μας..σκεφτηκα.

Ζ-λοιπον τι λες να πας να ντυθεις γαι να φυγουμε σιγα σιγα.

Ε-εε σε λιγο.

Ζ-χμμ καποια βαριέται;

Ε-αληθεια?ποια?,ειπα ειρωνικα.Ο Ζειν σηκωθηκε αποκαλυπτωντας μου οτι ήταν μονο με το μποξερακι.Ναι οκ,και εγώ τωρα πως να αντιδρασώ.Να αρχισω να φωνάζω να τρέχω τι?

Ε-οκ,παω να ντυθω ,ειπα και ηκωθηκα.Γυρισα το σωμα μου προς την αλλη μα το χερι του Ζειν με σταματησε.Με τραβηξε και με κολλησε πάνω του.Ένιωθα ολο του το "γυμνο" σώμα πάνω στο δικο μου και την ανάσα του να σκάει πανω στο προσωπό μου προκαλώντας μου ρίγη.

Ε-τι θε- και πριν προλαβω να ολοκληρωσω με ξάπλωσε μαλακα στο καναπε και έκεινος απο πάνω μου