«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )2

Chapter 9

Τότε εγώ δεν ήθελα να ξανα γίνω βάρος στην Αθηνά και έτσι είπα να ξεκινήσω με τα πόδια.

Αποχαιρέτησα την Αθηνα και τη βεβαιωσα οτι θα προσέχω.

Ξεκίνησα να περπαταω μεσα στο σκοτάδι,ο αέρας με χτυπά στο προσωπο και το μυάλο μου είναι κενό.Το μόνο που σκέφτομαι είναι αυτή η όμορφη νύχτα και μόνο!

Είχε υπέροχη βραδια και δε μπορεσα να αντισταθώ.Έτσι πηγα προς το πάρκο.

Έβγαλα τα τακούνια μου και άφησα τις πατούσες μου γυμνές στο μαλακό χώμα.Περπάτησα λιγο ώσπου έφτασα σε ένα απο τα πιο ωραια μέρη του πάρκου.Δέντρα να σχηματίζουν ένα κύκλο και απο πάνω άφηναν τον ουρανό ξεσκέπαστο.Αμέσως ξάπλωσα κάτω.Κοιταξα ψηλα και το βλέμμα μου καρφωθηκε εκει.Το φορεμα μου ειχε ανεβει αρκετα μα δε με ένοιαζε.

Συνέχισα να κοιτάω μέχρι που βήματα άκουσα απο πισω μου και μια φωνη να λέει.

"σου αρέσει εδω;"

Γύρισα το κέφαλι μου και ήταν ο Τζον.

Ε-μμ πολύ!εσενα;

Τ-αμε..

Ε-έλα κάτσε ,ειπα και ξανα κοίταξα πάνω στον ουρανό.

Τότε μου έπιασε γλυκα το χέρι και κοιτουσα μαζί αμιλητοι.

**Η Άν καθόταν εκεί μαζί με τον Τζον οσο κάποιος τη κοιτουσε και ήταν έτοιμος να σκάσει.Ο Ζειν.

Γιατι όμως ,μηπως τωρα ήρθε η ώρα να καταλαβει οτι η άν δεν είναι απλά ενα κοριτσάκι στη ζωη του;

Εκεινος μες τα νεύρα.Τα δυο παιδια,ο Τζον και η Άν σηκώθηκαν και περπάτησαν μέχρι το σπίτι της Άν εκει αποχαιρετιστικαν και ο Τζον έφυγε.Η ΆΝ έκατσε σε μια ξαπλώστρα που είχαν στο κήπο να κοιτα τα αστέρια.Ο Ζειν αφου τους είχε ακολουθησει.Ηθελα να της μιλησει.Ετσι έσπρωξε μαλακά την μισάνοιχτη εξώπορτα και μπηκε μέσα.

~ΜΕΡΙΑ ΑΝ~

Ξάπλωσα στη ξαπλωστρα και εκεί για ακομη μια φορα χάθηκα στη μαγεια των αστεριων.

Ένιωσα ένα χέρι να ακουμπά μαλακά τον ώμο μου και αμέσως γυρισα να δω.Αυτή τη φορα ο Ζειν.Ανασηκωσα καπως το σωμα μου και ρωτησα.

Ε-εε τι κάνεις εσύ εδώ;

Ζ-ηθελα να σε δω!

Ε-...τι;

Ζ-ηθελα να σε δω!

Ε-γιατι;