The same

232 5 2
                                    

"Im sorry"

Umalis ako sa frappe cafe, sabihin na nating nag walk out ako. Wala na kong tiwala sa kanya. Natatakot na kong magtiwala.

Tumingin ako sa relo ko and its 6:45 na pala. Pero wala pa kong ganang umuwi. Mababagot lang ako dun.

Umupo ako sa isa sa mga bench ng parkeng malapit sa cafe na pinuntahan ko.

Another tear escape from my eyes. Ang hirap pag nasasaktan ka. Ang hirap pag nalilito ka. Feeling mo ikaw ang taya.  Tas dinadaya ka ng iba.

Nakatingin lang ako sa mga pumapasyal when someone caught my eyes. Built palang ng katawan alam ko na kung sino sya.

I know its him...

Pero wala akong balak na kausapin pa sya.

Aalis na sana ako nang may humila sa kamay ko.

"What now?" Malamig na tanong ko sa kanya

"Umm. I- im sorry"

Tinaasan ko sya ng kilay "Sorry?" I smirk at him at inirapan ko sya.

Umiling ako at aambang aalis nang yakapin nya ko patalikod.

"I love you Sab. But i need to let you go"

"Dahil ba sa babaeng yun?" Naramdaman ko naman na tumango sya

Humarap ako at sinampal ko sya.

"Iloveyou? Mahal mo ako? G*go! Kung mahal mo ko! Ako dapat sinundo mo! Kung mahal mo ko.. ku-kung mahal mo ko" tinignan ko ang mata nya

"Ako pipiliin mo. Pero hindi. Kase di mo ko mahal. Kaya wag na wag mong sasabihin saakin na mahal mo ko kung di mo naman kayang panindigan. Wag na wag mo kong hahawakan kung.. kung pagkatapos nito ay may hahawakan kang iba".

Bumitaw sya sakin at yumuko

"Charles.. wala kang pinagkaiba sa kanila. Pinaasa mo lang ako"


The Perfect MatchWhere stories live. Discover now