my bad boy

my bad boy p.7

-მეი აქედან უნდა წავიდეთ .
-ჯინიონგის უნახავად არსად წამოვალ ქეთი.
-ნუ ღელავ კარგად არის .
-ჩემი ნახვა არ უნდა ? "თვალები ცრემლით აევსო მეის "
-გთხოვ მეი .
-კარგი .
ოთახიდან გამოვიდნენ . გარეთ ნიავმა დაუბერა , ვარსკვლავები საერთოდ არ ჩანდა, ისე მივიდნენ სახლამდე ვერც კი იგრძნო მეიმ . 
სასტუმრო ოთახში შევიდა და ლოგინზე წამოწვა  , გული ჰქონდა ნატკენი , თუმცა დაღლილს მალევე ჩაეძინა.
-ქეთი არ გეძინება? "თბილი ხმით ჰკითხა იონგჯემ , თვალები კი მისი მკერდისკენ გაურბოდა"
-არა. 
-არც მე .  "ბიჭი მიუახლოვდა და ყურში ჩასჩურჩულა "
-მინდიხარ . "ხელებში აიყვანა  და რამოდენიმე წუთში , ლოგინზე ნაზად დასვა , მის ტუჩებს დაეწაფა , ერთი ხელით სახეზე ეფერებოდა , მეორეთი კი მკერდზე . ქეთიმ იგრძნო ბიჭის აგზნება უმაღლეს პიკს მიუახლოვდა .
-გაჩერდი. 
-რაა? "გაკვირვებული უყურებდა იონგჯე.
-დღეს დასჯილი ხარ .
-შეხედე რა მჭირს . "ტუჩი ოდნავ წამოწია წინ იონგჯემ"
-არაუშავს , ხელები გაქვს.
"ბიჭმა ღრმად ამოიხვნეშა და ვანაში შევიდა .
    უკვე ორი თვე გავიდა რაც აქ ვცხოვრობ , ქეთისთან და იონგჯესთან , თუ გავითვალისწინებთ იმას , რომ იონგჯე გვიან მოდის ყოველ ღამეს , ფაქტიურად ვერ ვნახულობ . არცერთი შეტყობინება ჯინიონგისგან , ყოველ დილით , იმედით ვიღებ ტელეფონს ხელში , თუმცა არანაირი ესემესი . ხანდახან მგონია , რომ სულ დავავიწყდი .
-შეეშვი მაგ ტელეფონს , ხომ ხედავ არ გწერს . შენი ბიჭი.
-ნუ სულელობ .ჯინიონგს ისე ვუყურებ , როგორც ძმას .
-არადა საყვარელია .
-მომიყევი .
-რა?
-შენი და იონგჯეს პირველი ღამე.
-ეს არ უმდა მოისმინო , უნდა გამოსცადო . ნეტავ ვისთან გამოცდი . მარკთან თუ ?
-მარკთან . უი რა ვთქვი . მომშორდი აქედან . "ლოყები აუწითლდა მეის"
-გოგოებო . "განერვიულებული იყო იონგჯე "
-საავადმყოფოში უნდა წავიდეთ . მარკი ცუდად არის , სანამ გონებას დაკარგავდა შენ გკითხულობდა მეი .
-ახლავე , "შიში დაეტყო სახეზე "
ნახევარ საათში საავადმყოფოში იყო და მარკს ხელზე ეფერებოდა , ბიჭი უგონო მდგომარეობაში იყო ,
-გინდა , რომ შენც დამტოვო?
კარგი , წადი , სულ არ მჭირდები . მეზიზღები კიდეც , შენი ატანა არ მაქვს .  ვერ ვიტან ყველაფერს , რასაც შენს მიმართ განვიცდი . მეზიზღება ის , რომ სულ შენზე ვფიქრობ , ისიც მძულს , რომ სულ არ მძულხარ , ოდნავადაც კი არა . მძულს ის რომ შემიყვარდი . ვერც კი მივხვდი , როგორ შეძელი ჩემი გულის მოგება , მთლიანად დაიპყარი ჩემი გონება , მძულს ისიც რომ მინდიხარ , უშენობას ვერ გადავიტან . "ცრემლები შეუჩერებლად მოსდიოდა მეის "
გთხოვ თვალები გაახილე .
სამი დღე იყო საავადმყოფოში მეი , მეოთხე დღეს კი მარკი გონს მოვიდა , როდესაც თვალები გაახილა , პირველი რაც დაინახა მძინარე მეი იყო .
ნელა გადაუსვა ხელი თავზე .
-მარკ . "ბიჭს მაგრად ჩაეხუტა "
-ვინ ხარ ?
-არ გახსოვარ ? "ცრემლებს ძლივს იკავებდა მეი "
-არა .
-მე . მე.
-ჩემი შეყვარებული ხარ ?
-არა მარკ.
-იმედია მართლა არ დაიჯერე , რომ არ მახსოვხარ , შენი დავიწყება შეუძლებელია , ჩემო პატარავ , " გულში ძლიერად ჩაიკრა გოგონა"
საავადმყოფოდან გადმოვიდნენ , მოულოდნელად მანქანამ დაატორმუზა , სამი ბიჭი გადმოვიდა პირბადეებით და მეი გაიტაცეს .
მეიმ როდესაც თვალები გაახილა  , ადგილი ეცნო .
-აქ ხარ ,ჩთან , უსაფრთხოდ .
" ნელნელა უახლოვდებოდა ნაცნობი , ბოხი ხმა  "
-ჯექსონ გამიშვი აქედან .
-არა .
-როგორ თუ არა ?
-ჩემს საცოლეს არსად გავუშვებ .
-მე არ მიყვარხარ  .
-გგონია მარკს ჩავუგდებ ხელში შენს თავს ?
-ჯექსონ .
-არ გაგივა ეს ხრიკები .
-გამიშვი თორემ .
-თორემ რა ? "ეშმაკურად გაეცინა ჯექსონს "
-რით ვერ გაიგე , რომ აღარ მიყვარხარ , არ მჭირდები .
-აბა ვინ გიყვარს ? "მთელი ხმით დაიყვირა ჯექსონმა.
-მარკი .
-ის არაკაცი .
-არც შენ ჩამორჩები .
-რა აქვს ჩემზე უკეთესი მარკს?
-დაიგვიანე ჯექსონ , გამიშვი.
-არც კი იოცნებო .
"კარები მთელი ძალით მიაჯახუნა "
-ხომ გეუბნებოდი .
-გაჩუმდი ბემბემ .
-ის შენი აღარაა , უნდა გაუშვა. 
-რატომ არ მოკვდა , უნდა მომკვდარიყო , მისი ბრალია ყველაფერი .
-არა ჯექსონ , შენი ბრალია ყველაფერი , მარკს ნუ ადანაშაულებ , სართლეს თვალებში ჩახედე , უნდა გაუშვა .
-არც კი გაბედო , მისი დახმარება თორემ დავივიწყებ ჩვენს მეგობრობას. 
-ახლა მიხვდი , რდემად გიყვარს როდესაც დაკარგე . ცოტა ხნით გავალ საქმეებზე.
ჯექსონი სამზარეულოში გავიდა , საჭმელი ლანგარზე დადო .
-მეი უნდა ჭამო .
არ მინდა . "მასთან მივიდა და ლანგარი იატაკზე დააგდო . უცბად დანა დაინახა , ხელში დაიჭირა და ჯექსონს ყელზე შეახო .
-გამოშვი , თორემ მოგკლავ , არ გამიჭირდება .
-უშენოდ ყოფნას სიკვდილი მირჩევნია . "ხმა გაებზარა ბიჭს