KÜLKEDİSİ | SONSUZ KİTAP

7 | KANUNSUZ

Herkese merhaba! Daha daha nasılsınız? Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Keyifli zaman geçirmeğiniz dileği ile güzel okumalar...

Bir ay sonra, üç aydır komada olan kanunsuzun uyandığı haberini alınca hastaneye koştum. Polisler kapının önündeydi. Olayı sordum. Kimsenin bilmemesi gerektiğini söylediler. Tam da o sırada içerden sorgu memuru çıktı. Bana bilgi vermediler. Ben de içeri girip kanunsuz ile konuşmak istedim. Polisler gidince içeri daldım.

"Merhaba!" Hafifçe gülümsedi. Onun ile nazik konuştuğum için şaşırmış olmalıydı. "Daha iyi misin?" Kafasını 'evet' anlamında salladı.

"Sana birkaç soru sormak istiyorum." Yine kafasını salladı. "Seni kim öldürmeye çalıştı?" Gözlerini bir anlık kapattı, bir nefes aldı.

"Beni suçlu bulan biri... Neden bu kadar garipsediniz?"

"Senin kadının ölümü ile alakan olduğunu düşündüler."

"Hayır, alakası yok." Biraz korkmuştu... "Sadece suçlarımı beğenmemiş..."

"Kim olduğunu biliyor musun?" Kafasını iki yana salladı.

"Ben yaralandığımda başka kimse yoktu etrafta..."

"Ama sen ondan sonra yaralanmışsın. Kayıtlarda öyle..."

"Kayıtları değiştirmek çok da zor bir şey değil..." Doğrulmaya çalıştı. Ağrımıştı, ağzından bir inleme çıktı. Sanırım deşilmemesi gerekiyordu. Ben de bu olayın peşini bırakıyordum.

"Tamam, iyi günler..." Yine cevapsız kalan bir şey... Odadan çıktım ve işe gittim. Gözaltına alınan kimsenin silahının kayıtlarından bir şey çıkmamıştı. Kimse yakalanmayınca başa dönülmüştü. Kanunsuz sürekli sıkıştırılıyordu. Hatta işkence bile görmüş. Rahi, elinden geldiğince engellemeye çalışmış ama işten uzaklaştırılmış. Yapacağımız hiçbir şey kalmamıştı.

"Alo! Rahi bak çok içme tamam mı? Arkadaşlarına da söyle bekârlığa veda diye saçmalamasınlar. Hadi iyi eğlenceler."

"Tamam görüşürüz. Öptüm."

"Bay bay..."

Finale bir kala ne düşünüyorsunuz?