Rümeysa' nın Ağızından;
( Bangtan Cute Boy Jimine Arıyor)
A: Günaydın Jiminiii
JM: Acil hastaneye gel!
A: Ne? Ne oldu ?!
JM: Suga ... Bileklerini kesmiş.
A: Ne????
Hızla üstüme pantolon geçirip arabaya bindim. Ağlıyordum doğru düzgün düşünemiyordum. Niye böyle birşey yaptı? Neler oluyor?
( Şerolar ile Arabalar çarpışır)
LMH: Rümeysa?
Ş: Ne oldu?
( Ağlayarak): Suga intihar etmiş!
Ş: LMH: Ne?
LMH: Binin hemen hangi hastane?
Eniştem elinden geldiğince hızlı ve temkinli bizi hastaneye götürüyordu.Şero ise hem beni hem kendini teskin ediyordu. Gözlerim şişmişti allahım lütfen birşey olmasın.
( Şin arıyor)
A: Ne var?
Şi: Rümeysa abla Cemre kriz geçirmeye başladı. Dışarı çıkmak istiyor bağırıyor Suga diye.
( Şero aldı telefonu)
Ş: Bir daha söyle
Şİ: Dışarı çıkmak istiyor bağırıyor...
A: Tamam hemen sana atacağım yere götür onu.
Hastaneye gelmiştik. Oda numarasını öğrenip koşarak oraya çıktık. Herkes çökmüştü. Kimseyi içeri almıyorlardı. Ailesine haber verilmemişti nedenini bilmiyordum bilmek istemiyordum. Doktoru gördüm.
A: Durumu nasıl ne oldu Sugaya?
Dok: Aşırı alkol almış. Bileklerini çok derin kesmiş. Midesini yıkadık hayati tehlikede hâlâ. Çok kan kaybetmiş. Takviye yapıldı vücudunun kabul etmesini bekliyoruz.
Çöktüm. Bu çocuğa ne oldu? Durup dururken " Merak etme bebeğim onu sileceğim"
A: James!!! Seni öldürücem!!! Allah belanı...
( Herkes tutmaya çalışır)
A: Bırakın beni! Bırak! Bırak! Bıra....
Hemşire iğnesi)
( Şin ve Cemre geliyor)
C: Eniştem!!! Açın şu kapıyı aç! Seni lanet olası! Aç!
JH: Cemre sakin ol.
Şi: Cemre doktor gelicek hadi ilacını içelim.
JH: Ne ilacı? Ne oldu ona?
Şi: Uzun hikâye...
C: Enişte!! Açın kapıyı! Ablam nerede?
Ş: Cemre ablam sakin ol.
C: Hayır bırak beni!
( J Hope,Jimin ,Jin ve Şin onu dinlenme odasına götürür)
C: Bırakın beni! Bırak!
JH: Hayır sakin ol.
JM: Ben hemşireyi çağırıyorum.
( Ji Yong gelir)
C: Aaaa canım acıyor!
( Şin sarılır)
Şi: Geçti güzelim geçti.
GD: o onu bırak!
JH: Sunbae?
Şi: senin ne işin var Pislik! Defol git!
GD: Sen kimi nereden kovuyorsun?!
JH: Ne oluyor beyler?
JM: Hemşire geldi.
H: Beyler çıkın dışarı. Hasta zaten gergin.
JH: Ben yanında kalırım. Jimin sen şunlara bak.
JM: Tamam
C: Bırak beni!!!
JH: Tamam ben yanındayım nefes al...
××××××××××××××××××××××××××××××××
GD: Bana bak! Cemrenin peşinde dolaşmayı bırak!
( Şero, Lee Min Hu ve Rümeysa kol kola gelir)
A: Senin ne işin var?
Ş; Defol!!
LMH: GD dostum istenmiyorsun.
Ş: Dostum mu?
LMH: Şerife bir dur yaa!
A: Sana bir soru sordum!?
GD: Olaylar sandığın gibi değil.
A: Gayet de öyle şimdi git o sürtükle sürtüş zaten dertlerimiz var birde seni gebertmiyim zaten o salağı halledicem .
GD: Rümeysa...
A: Defol!!!
( Doktor dışarı çıkar)
A:doktor? ( Herkes ayakta)
D: kurtuldu
( Herkes aynı anda): Şükürler olsun
D: Biraz dinlensin. Yarın görüşe alırız.
JH: İyileşti mi?
JK: Evet Hyung iyi.
RM: Yarın görüşe alacaklar.
Ji: Biz gidip şeylere haber verelim.
V: Evet gidelim.
A: Hoseok
JH:?
A: Cemre
JH: sakinleştirici verdiler işe yaramadı. Yatağa bağladılar. Vücudunda strese bağlı yaralar çıkmış onlara bakıyorlar.
A: Tamam ben onun yanına gideyim.
Yanına geldiğimde uyuyordu. Kolunda bir sürü serum vardı. Kolları çizikler ve kızarıklarla doluydu. En son bu stres olayı liseye geçiş sınavında olmuştu. Ondan sonra her olayı abartmaya başlamış ağlamaya başlamıştı. Okula alışınca geçmişti. Ama şimdi yeniden. Ona yapabilecek birşey yoktu. Ben de iyi değildim. Yarın olmasını bekliyordum. Sugayı görmem gerekti. Koltuğa uzanıp uyumaya çalıştım.
