Nihayet uçaktan indik. Burası çok güzeldi. Hostesler boynumuza çiçek kolye takmışlardı. Harika kokuyordu. Hızla otele gidip yerleştik. Odalarımızın manzarası muazzamdı. Yemek için aşağıya indik Şero abla enişteme yapacaklarını anlatıyordu.
Ş: Geçen hafta tatil meselesi açıldı. Hani düğünden sonra balayı var ya. Çekimlerden ötürü çıkamayacakmışız. Çok sinirlendim. O da anlaşmak var falan dedi. Ben de " Benim anlaşmayı bir iptal ederim görürsün " dedim sonra geri aldım. Zarara düşemem yani. O da bu hafta tatile gidelim dedi. Annemi bilirsiniz o ve tuhaf inanışları redettim ben de. Ama bir nikâh kıyılsın . Ona nasıl kıyıyorum.
A: Bence çok sıkma. Nede olsa oyuncu bir iş prensibi var yani. Azıcık serbest bırak ki nerede duracağını bilsin.
C: Diyene bak!
A: Ne diyorsun yine sen!?
C: Adam sana çıkma teklif yaparken bile ciddi olduğunu belli edercesine yüzük veriyor güvenmiyorsun. Hastalandığında sana en iyi şekilde bakıyor. Ama senin düşüncen " Bence o beni o kadar sevmiyor". Şimdi de Şerolara akil veriyorsun ne alaka?
Ş: Doğruluk payı var.
A: Bana bak Cemre ben senin Ablamın sen bana bu kadar karışamazsın asıl sen kendine bak Yandı buralar!!!
C: Ben akıl vermiyor dinliyorum hem sizde dans ettiniz inkar edemezsin!
Ş: Kızlar tamam buraya rahatlamaya geldik kavga etmeye değil hadi yemeğinizi yiyin.
Akşam sohbetli ve keyifli geçti. Herkes odalara geçerken ablamlar Eniştemlere durum raporu veriyordu. Ben ise uykuya dalarken bir fotoğraf ile karşılaştım " Seni özledim" yazıyordu. Gülümsedim ve yotgunluktan uyuya kaldım.
