Talent High

Part 4 ~ Op naar het dorp

Ik voel me teleurgesteld als de les is afgelopen. Ik wil blijven dansen. Ik ben niet de enige die wilt blijven, maar wel de enige die wilt blijven voor het dansen en niet voor Ferro. Alle meisjes staan om hem heen, ook Lisa.

Ik rol met mijn ogen. "Liz ik ga vast!" Ik zucht. Ik heb iets met bijnamen geven aan mensen. Het is leuker om mensen een bijnaam te geven. Ik grinnik bij de gedachten en loop de zaal uit.

Ik kijk om mij heen of niemand mij ziet en duik het andere danslokaal in. Het lokaal waar de jongens net hebben gedanst. Ik kijk de zaal in en zie dat er geen spoor meer is te bekennen van leven en loop vrolijk de zaal in.

Ik plug mijn telefoon in de boxen. Ik zet mijn muziek op shuffle en zie wel wat er gaat komen. Ik zit de boxen aan met de afstandsbediening en begin voor mijzelf af te tellen.

Ik hoor de muziek en de muziek vloeit door mijn lichaam. Ik dans alsof dit de laatste keer is dat ik van mijn leven dans. Ik zet al mijn energie en gedachten op het dansen en word rustig. Zo maak ik mijn hoofd leeg en het helpt keer op keer.

1,2,3,4,5,6,7,8. Stap naar rechts, draai en nieuwe hip hop pas.

Ik kom hijgend overeind en ga door. Ik hoor een geluid achter mij. Zou er iemand zijn? Nee iedereen is al naar hun kamer zo ver ik weet. Ik draai mij voor de zekerheid om en kijk naar de ingang van het danslokaal. Niemand.

Ik loop naar de boxen om mijn telefoon te pakken en om te kijken hoe laat het is. 21:05. Wat?! Zo laat?! Mijn laatste les was tot 5 uur. Ik heb hier toch geen 4 uur lopen dansen zonder dat het iemand was opgevallen?

Het erge gedeelte is dat de danslokalen in vleugel C zijn. Shit. Ik ren het lokaal uit en pak mijn rugzak. Ik sluip naar vleugel B hopend dat niemand mij ziet. Ik kijk achter mij om te kijken of niemand mij volgt.

En daarna ging alles heel snel ik loop tegen iets hardst aan en val op de grond wat natuurlijk een enorm kabaal maakt. Ik zie dat er lichten aangaan in de kamers van de jongens en ik probeer snel weer op te staan niet oplettend tegen wat ik was aangeknald en loop snel verder. Maar zover ik weet grijpen harde objecten niet naar je pols en leggen ze niet hun hand tegen je mond.

Ik adem diep in door mijn neus en wil heel hard gaan gillen maar dat gaat niet want a) Ik heb een hand tegen mijn mond aangedrukt. b) Als ik dat zou doen komt mevrouw Tress er sowieso achter dat ik na negenen nog buiten mijn kamer aan het dwalen was en dan ook nog is in vleugel C.

Degene die mij stevig vast had laat mij los zodat ik mij kan omdraaien om te kijken in de donkerbruine ogen van Zac.

"Wat doe jij hier?" Sis ik.

Zac rolt zijn ogen. "Kan ik beter aan jou vragen aangezien we in vleugel C zijn." sist hij terug. Oh ja daar heeft hij een punt.

"Ik ben hier om mijn lopende tandenborstel te vangen." Hij rolt met zijn ogen maar probeert een glimlach te onderdrukken. "Waarom sta je hier zo appelig en grijp je niet de kans om mij te verraden?" Vraag ik vol nieuwsgierigheid.

Weer rolt Zac zijn ogen. "Omdat ik mijzelf dan ook zou verraden want ook ik moet op mijn kamer zijn op dit tijdstip." Oke weer heeft hij een punt. Mijn hersens werken niet echt mee op dit tijdstip.

"Waarom ben jij dan niet in je kamer?"

"Omdat ik muziek hoorde en toen een meisje met blond warrig haar en rode gympen door de gangen zag rennen." Ik verbreek het oogcontact met Zac.

"Weet jij misschien hoe ik het snelst bij mijn kamer kan komen zonder dat iemand mij ziet?" Ik vind het moeilijk om geen vinnige opmerking te maken naar Zac maar ik heb zijn hulp nu eenmaal nodig.

"Waarom zou ik jou helpen, kleintje?" Hij kijkt mij uitdagend aan en ik voel de woede naar mijn gezicht stromen.

"Ugh jij bent zo irritant!" Zeg ik koppig en loop weg.

"Irritant knap ja!" Zegt hij nog zacht genoeg zodat hij niemand wakker maakt maar wel hard genoeg zodat ik hem kan horen. Ik rol met mijn ogen en sluip naar mijn kamer.

Eenmaal Kelly een beetje te gekalmeerd hebben stap ik mijn bed in. Helemaal kapot van al het dansen. Ik val snel in slaap.

*

Na een paar dagen mij niks aan te trekken van Prixi en Zac is het eindelijk weekend. Zaterdag ochtend komt er een bus en daar mee gaan we naar het dorp. Samen met Lisa en Stefan gaan Kelly en ik naar het dorp om snoep en kleren te halen.

Lisa en Stefan zijn twee hele goede vrienden van mij geworden net zoals Kelly. Ik ben er ook achter gekomen dat Lisa en Stefan een tweeling zijn. Als we alle flirterige opmerkingen van Stefan weglaten is hij de beste vriend die ik ken. Hij zit niet heel vaak bij ons want hij heeft natuurlijk ook nog zijn vrienden. Op de een of andere manier heeft hij zijn vrienden nog nooit voorgesteld. 

"Hé meiden." Stefan komt bij ons staan met zijn vriendengroep en als ik zo snel even rondkijk zijn ze niet heel erg lelijk. Ik glimlach beleefd naar hun en stap dan snel de bus in en ga naast Kelly zitten.

"Kelly? Maandag moeten wij jouw opdracht toch uitvoeren?" Vraag ik.

"Uhm ja? Hoezo?" Kelly kijkt mij vragend aan.

Stefan, die voor ons zit draait zich om. "Kijk uit Kelly, ze is iets van plan." Stefan knipoogt naar mij en ik rol met mijn ogen.

"Hoe heet de jongen die je heeft afgewezen?" Ik richt mij weer tot Kelly.

"Mayla je weet dat ik daar niet over wil praten. Maar hij heet Jules." Kelly kijkt naar de grond.

"Wij gaan er voor zorgen dat hij er spijt van krijgt wat hij jou heeft aangedaan. Nee geen wraak, ik bedoel het is maar een stomme jongen. Hij verdiend jou niet maar we gaan anders zijn dan anderen." Ik zeg alles snel en enthausaist.

"Mayla moet ik bang zijn?" Kelly kijkt naar mij met angstige ogen aan.

"Ligt eraan. Doe je mee?"

"Als ik nee zeg zorg je er wel voor dat ik mee doe." zegt Kelly zuchtend.

"Dat is dus een ja." Zeg ik tevreden.

*

Bij het dorp aangekomen zie ik niet veel bijzondere winkels. Ik zie een grote snoepwinkel en een redelijk grote kledingwinkel. Het is allemaal anders dan uit de grote stad waar ik vandaan kom. Daar waren grote winkels met grote etalages. Hier hebben ze nauwlijks etalages maar van de stoffige ramen waar alleen de naam van de winkel opstaat.

Het dorpje heeft schattige kleine huisjes en smalle steegjes die er af en toe een beetje eng uit zien maar verder ziet het dorpje er best gezellig uit.

Als er mensen rond liepen in ieder geval.

Ik kijk angstig om mij heen. "Is dit een of ander grap? Komen straks allemaal mensen uit die smalle enge steegjes?" Ik kijk Lisa en Kelly aan die mij ook een beetje wantrouwend aankijken.

"Uhm geen idee?" Zegt Kelly voorzichtig.

"Rustig maar dames, alle dorpelingen zijn op dit tijdstip in de kerk voor een bepaalde weekelijkse bijeenkomst." Zegt de muziekdocent van Kelly. Ik zie de gezichtsuitdrukking van Kelly en Lisa verzachten.

*

Alle kinderen lopen een paar meter voor mij en ik kijk de kleine huisjes in. Ik zie een donker steegje en hoor er rare geluiden.

Ik kijk om mij heen of ik iemand in de buurt om hulp kan roepen maar iedereen is al te ver weg. Ik loop zachtjes het steegje in als ik met een harde klap tegen de muur word gedrukt.

Ik voel een hand bij mijn keel en ik wil heel hard gillen maar dat gaat niet. Op de een of andere manier heb ik rare tintelingen in mijn buik die ik niet kan plaatsen.

Ik probeer geluid uit mijn keel te krijgen maar dat klinkt meer als een kat die gemarteld word. Ik word ook gemarteld maar ik ben geen kat.

Oke focus Mayla.

Doodsangst kruipt door mij heen als de jongen mij iets meer richting het licht duwt en mij verschrikt loslaat.

"Mayla?" Hoor ik in een bekende stem uit zijn mond komen. Ik val als een zak aardappelen op de grond.