Talent High

Part 14 - Nieuwe leerling of toch niet?

Ik loop door de schoolgangen simpel met mijn rugzak over mijn schouder geslagen. Ik heb nogmaals overlegd met meneer Ross over de dans van Prixi en mij en ik heb zo kunnen regelen dat we de dans nu beoefenen met hem erbij. Het was een beetje een gedoe en ik wou niet zo snel opgeven maar ik heb mijn best gedaan om met Prixi te kunnen werken en dat werkt gewoon niet. Ik  ben erg opgelucht dat meneer Ross uiteindelijk heeft ingegeven om mee te helpen.

Ik hoop dat dat Prixi een beetje op een afstand houd. Over Prixi gesproken, Zac was gisterand ook nog langsgekomen met een zak popcorn en een filmpje. Die hebben we samen gekeken tot dat het tijd was dat Zac terug moest.

Op het eerste moment was ik verbaasd dat hij opeens voor Kelly's en mijn kamer stond maar daarna dacht ik ik heb toch niks beters te doen en Kelly kon nog heel lang wegblijven. Het was erg gezellig en een beetje raar maar al snel erg comfertabel. Ik voelde mij op de een of andere manier erg veilig bij hem. 

"Hé kijk is uit." Zegt een jongen die ik vaag herken en mompel snel een excuus terug. Hij loopt geïrriteerd verder en ik zucht. Ik besef dat de bel al is gegaan en er niemand verder door de gangen loopt. Ik loop snel naar de danslokalen waar ik met Prixi had afgesproken.

"Ik zie dat je belangrijkere dingen had te doen dan onze dans beoefenen?" Zegt Prixi arrogant.

"Sorry daarvoor, ik was de tijd even vergeten." Zeg ik verontschuldigend. 

"Tuurlijk, weet je wat ik ben er helemaal klaar mee. Met jou..." Bla bla bla. Haar gebabbel ging nog wel even door. Ik luister aandachtig. Nou ja niet helemaal op een gegeven moment hoor ik alleen nog mijn gedachten en zie ik Prixi's lippen bewegen.

"Oke genoeg, het was een fout om jullie samen te zetten. Ik ben vooral erg teleurgesteld in jou Prixi. Mayla doet haar best maar jij maakt haar alleen maar belachelijk.  Deze opdracht is afgerond." HIj kijkt teleurgesteld naar ons. Ik kijk schamend naar de grond. 

*

Ik loop weer door de gangen nadat meneer Ross boos is geworden en Prixi weer boos op mij is geworden en daar werd meneer Ross weer boos om en nou ja dan is het cirkeltje weer rond. Het ging wel even door en toen ben ik weggelopen en nu loop ik door de gangen van Talent High. Alle gangen zijn leeg aangezien iedereen nog in de les zit. Ik kan mij nog herrineren toen ik hier voor het eerst was. Ik was zo nerveus en ik vond het zo spannend. Ik glimlach weer aan de gedachte. Ik zie opeens een jongen een beetje ongemakkelijk rondkijken met een papiertje in zijn hand.

"Hé ben je nieuw? Kan ik je ergens mee helpen?" Schreeuw ik naar hem. Hij schrikt op van mijn stem en kijkt rond tot dat zijn ogen de mijne ontmoeten. Hij kijkt mij even aan en komt dan een beetje twijfelend mijn kant op gelopen.

"Uhm ja ik ben nieuw. Weet jij misschien waar het kantoor is van mevrouw Tress is?" Hij kijkt mij aan en ik zie dat zijn bruine ogen erg vriendelijk staan maar ook een beetje nerveus. Ik loop met hem richting het kantoor en ondertussen praten we een beetje maar aan de andere kant heb ik niks van hem leren kennen. Ik weet niet eens zijn naam. HIj was in dat opzicht erg afstandelijk, hij beantwoorde mijn vragen met vragen. 

Nadat ik de jongen veilig heb afgeleverd aan mevrouw Tress loop ik nog even naar het zanglokaal want ik heb nog een kwartier voordat geschiedenis begint.

Ik pak de gitaar en probeer een nieuwe melodie te spelen en neurie voorzichtig wat mee. Ik kijk op en ik zie een schim. Ik schrik en stop met spelen. Ik denk dat het mijn moeder is. Ze blijft maar opduiken in mijn dromen. Als ik ga kijken zie ik niks meer. Ik kijk naar de klok en ik zie dat ik nog 2 minuten heb voordat de les begint.

"He Davis," Voordat Jason verder kan gaan loop ik verder. Ik wil niet weten wat hij heeft te zeggen. We weten wat hij de vorige keer heeft gezegd en dat liep ook niet als gepland. Ik kan niet weer alleen maar aan hem denken. 

Na een lange dag worden we naar de kantine geroepen voor een mededeling. Iedereen is verbaasd en we lopen met zijn allen richting de kantine. Ik kijk naar Kelly en zij kijkt naar mij. Ik zie aan haar angstige blik dat ze ook bang is.

Ik denk dat de mededeling iets heeft te maken met Lisa. Ze is al een tijdje niet op school geweest. Ze doet raar tegen mij en Stefan vermijd ons zoveel als mogelijk is. Ik wil weten wat er met haar aan de hand is, maar op een gegeven moment knapt ze wel en vertelt ons alles. Ik hoop verder gewoon dat alles goed met haar gaat.

Ik weet wel dat ik nu even uit de buurt van Jason moet blijven en misschien wat meer tijd doorbrengen met Zac. Ik vind hem zo lief en ik voel me zoveel fijner bij hem dan bij wie dan ook maar aan de andere kant Jason geeft mij het gevoel dat ik altijd bij hem wil zijn en niet zonder hem kan. Zelfs als hij degene is die mijn hart heeft gebroken en dat is wat ik eng vind.

Heel eng zelfs. Stel je voor dat ik weer van hem zou gaan houden en dat hij het nog een keer zou doen.  Ik weet zeker dat ik er dan niet zo goed uit kom als nu. 

"Ik ben erg gelukkig en blij dat ik mag melden dat er een bekend iemand aanwezig is en iemand zoekt om een videoclip mee op te nemen." De hele zaal begint te juichen en te gillen voordat ik uberhaupt de mededeling heb verwerkt. Bekend iemand? Videoclip?

"Dames en heren mag ik je voorstellen aan de enige echte Jack Winston!" Alle meisjes beginnen te gillen en een jongen met bruin haar en bruine ogen komt naar voren gelopen. Hé dat is de jongen die ik heb ontmoet in de hal! De nieuwe jongen.

Hij is blijkbaar niet zo nieuw he Mayla?

Ik kijk met grote ogen naar het podium en ik zie dat Jack mijn blik vangt. Hij grijnst en ik kijk snel weg en weet niet wat ik moet zeggen. Ik loop zo snel mogelijk de kantine uit. 

"Hey Davis, het lijkt alsof je een spook hebt gezien. Wat is er aan de hand?" Ik voel een hand op mijn schouder en aan de warmte die door mij heen gaat, zijn stem en de bijnaam weet ik 100 procent zeker dat het Jason is.

"Ik zag jou en ben zo snel mogelijk de kantine uitgelopen." Zeg ik geïrriteerd. Ik heb geen zin om met hem te praten. Ik loop van hem weg.

"Davis, loop niet van mij weg! Ik ben nog niet klaar met praten!" Schreeuwt hij achter mij aan. 

"Ik wel met jou!" Schreeuw ik terug en steek mijn middelvinger op naar hem zonder mij om te draaien.

Wauw wat een dag.

*

De volgende dag zit ik zangles en komt de 'enige echte' Jach Winston binnen gelopen. 

"Sorry meneer, ik wil graag deze les bijwonen." De docent knikt snel naar hem en Jack gaat snel zitten maar niet voordat hij mij een knipoog geeft. Alle meisjes in onze klas kijken mij dodelijk aan en ik rol alleen maar met mijn ogen.

"Oke we gaan nu even een stukje zingen van Mayla's lied." Ik kijk verbaasd op. "Mayla als jij wilt beginnen." Ik kijk een beetje onzeker naar het verhoginkje en loop er dan toch maar heen. 

"Oke ik wil dat Mayla begint en dat dan langzaam maar zeker iemand bij komt. Zo krijgen we een mooi effect en ik wil dat Mayla ook weer eindigt. Ja begrijpen we het? Oke laten we beginnen."

We doen zoals meneer   zegt en het klinkt inderdaad erg mooi. De bel gaat maar niemand gaat weg en iedereen blijft bij Jack zitten. Ik rol mijn ogen en pak zo snel mogelijk mijn spullen in zodat ik wel weg kan.

"Mayla wacht ik wil een liedje met jou zingen." Schreeuwt Jack net voordat ik de les uitloop. 

"Ik moet naar Biologie maar het ziet eruit dat genoeg andere meisjes met je willen zingen." Zeg ik bijna lachend en loop dan snel het lokaal uit. 

A/N

Oke ik moet echt mijn excuses aanbieden. Ik heb echt heel lang niet geupdate en jullie daarbij waarschijnlijk ook vreselijk teleurgesteld en dat spijt mij heel erg maar ik merk dat ik er al snel klaar mee ben als ik verplicht ben om dit te doen dus ik ga mijzelf niks meer verplichten en update als ik wil. Sorry maar ik hoop dat jullie dit hoofdstuk en Jack toch leuk vinden. 

kus,

Yasmin