Talent High

Part 6 ~ Altijd leuk om elkaar vaker te zien

"Net optijd Mayla." De docent knipoogt naar mij. Ik grinnik. De docent is een man tegen de veertig aan en vreselijk aardig.

Ik hoor Prixi's stem vanuit achter in de klas hem nazeggen maar dan op een piepstemmetje. Iedereen begint daar natuurlijk meteen om te lachen en ik rol alleen maar met mijn ogen.

"Nou Mayla jij en Kelly mogen als eerst want jij bent natuurlijk niet verplicht om deze les bij te wonen. Nadat jullie je liedje hebben gezongen mag jij weer vertrekken." Hij glimlacht beleefd en professioneel naar mij.

"Uhm meneer, zou ik ook de les mogen blijven? Ik zou het leuk vinden om naar iedereen te luisteren." Vraag ik voorzichtig. Ik hoor mensen achter mij bespottend grinniken en ik rol alleen maar met mijn ogen. Sinds ik op Talent High zit heb ik zo vaak mijn ogen gerold dat mijn ogen er bijna uitvallen. Mijn ogen maken overuren.

Hij kijkt mij geamuseerd aan. "Uhm nou dat is niet gebruikelijk omdat jij deze lessen niet volgt." Ik wist dat ik zo'n antwoord kon verwachten. Het is hartstikke logisch. "Maar ik zou het een keer door de vingers zien." Hij glimlacht beleefd naar mij en ik begin meteen te grijnzen. "Bedankt meneer!"

Kelly trekt mij mee het kleine verhoginkje op wat een soort van podium moet voorstellen. Het is twintig centimeter hoger dan de rest van de vloer en daar gaan wij vrolijk opstaan. Kelly gaat achter de piano zitten met een microfoon standaard er naast zodat Kelly de tweede stem kan zingen en ik ga zelfverzekerd achter de gewone microfoon standaard staan.

Kelly knikt naar mij als teken dat we kunnen beginnen dan gaat de deur met een zwaai open en de deur slaat hard tegen de muur aan. Ik draai mijn hoofd in de richting van de deur net zoals de rest van de klas en mijn adem blijft steken in mijn keel.

Jason.

Dit kan en mag niet waar zijn. Hij kan toch niet hier op school zitten? En al helemaal niet in deze klas? Niet dat ik deze lessen volg maar dat betekent dat ik ook andere lessen met hem kan hebben. Ik raak volledig in paniek en zeg tegen mijzelf dat hij alleen maar een illusie is.

"Goed bezig meneer Jefferson. Net 2 weken geschorst en alweer te laat." Hij rolt overdreven zijn ogen en mompelt iets van "Ja ja."

Oke hij is dus geen illusie maar ik kan altijd nog doen alsof er zo een helikopter een gat door het dak maakt en er een knappe man met een ladder mij komt redden op dit vreselijke moment.

Hij loopt alsof hij alles is het lokaal in en gaat op een stoel zitten. Ik ben in ieder geval niet de enige die iets met het school uniform heeft gedaan want hij draagt een donkerblauwe jeans en een leren jack. Die hem wonderbaarlijk goed staan.

Hij kijkt geamuseerd mijn kant op. Ik maak vuisten van mijn handen en voel de nagels in mijn vel prikken. Ik probeer een vinnige opmerking tegen te houden. In plaats van dat knijp ik alleen maar mijn ogen samen tot kleine spleetjes dat overduidelijk voor hem moest zijn geweest om niet zo naar mij te kijken. Ik kijk snel weg voordat hij andere dingen gaat denken.

"Nou in ieder geval, we waren bezig met een opdracht en aangezien niemand met Kelly wou samenwerken heeft Mayla zich daarvoor aangeboden terwijl ze deze lessen niet volgt." Is de docent serieus een verantwoording aan het afleggen aan een idioot als Jason?!

Ik kijk de docent met een opgetrokken wenkbrauw aan en Jason begint te schaterlachen achter in de klas. "Mayla was het toch? Jij bent veelste aardig." Zegt hij tussen lachen door.

Ik stuur een boze blik omdat ik niet wil dat mensen gaan denken dat er iets is gebeurd tussen mij en Jason. Dat zou alleen maar gedoe met zich meebrengen. Ik wil niet een reputatie krijgen als een van zijn speeltjes. Hij heeft mijn blik dus wel begrepen want anders had hij niet meegespeeld alsof hij mij niet kent.