Talent High

Part 5 ~ Jason

Ik neem een grote hap lucht aangezien ik dat niet heb gehad de afgelopen 30 seconden. Mijn hoofd bonkt als een gek en ik merk dat mijn spieren weer werken en kom een beetje sukkelig overeind steunend tegen de muur waar ik net tegen aan was gedrukt. Wie denkt deze gast wel niet te zijn? Ik til mijn hoofd woedend op en kijk in de enige echte groene ogen van Jason. Ik bevries. Mijn ogen worden groot. Waarom? Waarom op alle personen op deze wereld moet Jason mij daarnet bijna gewurgd hebben? Ik knijp mijn ogen samen en knipper een paar keer. Nee het is echt Jason. "Mayla wat doe jij hier?" Zegt hij bijna geirriteerd. Ik trek een wenkbrauw op door de irritatie in zijn stem. Ik ben degene die hier geirriteerd mag zijn niet hij. "Dat kan ik beter aan jou vragen." Snauw ik. Ik laat de muur los en wil weglopen. Jason kijkt naar mijn schoenen en dan weer in mijn ogen. Hij haakt zijn ogen in de mijne en ik stop met weglopen. Ik denk na voor hoelang ik die ogen niet heb gezien.

"Jij valt dus mijn zusje lastig." Hij spreekt het woord jij vol afschuw uit. Ik moet mijn best doen om niet te ontploffen. Ik ben zo boos. De woede stijgt naar mijn gezicht en ik heb heel veel zin om hem te slaan. Hoe durft deze idioot mij ook maar iets te verwijten. Toen de woorden een beetje begonnen door te dringen en ik besefte dat Prixi zijn zusje was werd ik pas echt link en ik zet dreigend een stap naar voren. "Ik hoef jou niks, maar dan ook niks uit te leggen! Maar als je je zo graag met mijn zaken wilt bemoeien, jouw geweldige lieve zusje valt mij lastig. Misschien kan jij haar vragen om mij met rust te laten in plaats ik van haar." Alles komt er overtuigend uit maar ik ben hartstikke bang. Ik weet waar Jason toe in staat is. Ik wil hem opzij duwen zodat ik uit dit vreselijke steegje kan komen en Jason kan vergeten maar hij komt alleen maar dreigend op mij af. "Niet zo'n grote mond jongedame. Ik weet dat je bang bent, ik zie het in je ogen." Ik kijk verschrikt op door zijn laatste opmerking, ben ik zo leesbaar? In zijn ogen zie ik alleen maar woede en ze kijken mij dreigend aan. Ik zet mijn emotieloze masker weer op. "Of anders wat? Ga je mij weer proberen te wurgen? Ik wist dat je het slechte pad op ging maar dit, wow dat had ik zelfs niet van jou verwacht!" Ik hoor de woorden uit mijn eigen mond rollen en heb spijt van wat ik heb gezegd maar dat laat ik niet merken. Jason staat nu net iets te dicht bij. Ik zet een stap naar achter, niet dat ik zover naar achter kan in dit kleine smalle steegje. Jason zet weer een stap naar voren en verbreekt het oogcontact met mij niet.

Hij drukt zijn boven lichaam tegen mij aan waardoor ik weer tegen de muur beland. Rare tintelingen sidderen door mijn lichaam. Zijn handen plaatst hij naast mijn middel tegen de muur zodat ik opgesloten zit tussen zijn armen en nergens meer heen kan. Hij kijkt mij doordringend aan. Ik bijt aan mijn lip omdat ik bang ben voor wat er gaat komen en ik wil niks verkeerds uit mijn mond laten rollen. "Mayla, stop daarmee." Beveelt Jason mij. Ik kijk hem met vragende ogen aan. Net als ik hem wil vragen waarmee fluistert hij met een lage, dreigende stem "Laat haar met rust Mayla." Angst kruipt door mij heen. "En stop daar alsjeblieft mee!" Bij dat laatste laat hij een arm van de muur los en haalt zijn duim over mijn onderlip. Ik kijk hem met een verwarde blik aan? Jason haalt een hand door zijn haar alsof hij ergens gefrusteerd over is en dat ziet er zo sexy uit. Nee focus Mayla. Hij zet een stap naar achter en kijkt haar met emotieloze ogen aan. Ze loop het steegje uit en hoort iemand mompelen "Dat is het? Alleen een bedreiging?" daarna hoor ik nog een harde klap en toen hoorde ik niks meer.

"Mayla! Waar was jij?" Stefan komt op mij afgerend met een bezorgde blik op zijn gezicht. Kelly en Lisa komen achter hem staan en kijken mij met de zelfde bezorgde blik aan. "Jongens er is niks." Zeg ik om hun gerust te stellen. Stefan zend Lisa een blik die alleen hun twee begrijpen. Lisa knikt en trekt mij mee aan mijn arm richting een winkel waar met sierlijke letters Cleo op het raam is geschilderd in het rood. Ik kijk door het raam en zie dat het een kleding winkel is. "Kom meiden we gaan shoppen." Lisa kijkt mij met een grote grijns aan en trekt mij de winkel in. Ik zie simpele t-shirts tot grote wijde rokken met rare patronen erop. Ik kijk grijnzend om mij heen en begin met zoeken naar leuke kleding.

In de bus zittend met grote tassen kleding en snoep kijk ik uit het raam denkend aan wat er is gebeurt met Jason. Wat doet Jason in hemelsnaam hier? Ik heb geprobeerd hem nooit meer tegen te komen, wat is gelukt tot nu dan. "Mayla!" Ik schrik op uit mijn gedachten en kijk in het verwarde gezicht van Stefan. "Waar ben jij vandaag toch met je gedachten?" Ik knipper met mijn ogen en kijk Stephan smekend aan. Hij rolt zijn ogen. "Mayla dit is Cody. Cody Mayla. Oh en dit is Ivo. Ivo Mayla." Stefan wijst naar twee jongens die mij grijnzend aankijken. "Oh hoi jongens." Zeg ik zo gemeend mogelijk maar het komt er niet heel erg overtuigend uit. Ik zucht om mezelf. Om mijn ongeinterseerde uitstraling. "Het spijt me. Hoe gaat het met jullie?" Zeg ik beleefd. De jongen genaamd Cody grinnikt en zegt "Het gaat prima met ons en hoe zit het met jou mooie dame?" Hij grijnst flirterig naar mij. Ik rol alleen maar met mijn ogen. "Prima." Zeg ik nog snel voordat ik weer uit het raam kijk. Ik heb geen zin om normaal te doen. Jason heeft mijn dag verpest. Ik grom in mijn hoofd aan de gedachte van die mislukkeling.

"Mayla!" Hoor ik een heksenstem vanuit de andere kant van de hal roepen. Ik heb te vaak mijn naam gehoord vandaag ik ben klaar om met mensen te praten ik wil gewoon naar mijn kamer en slapen. Prixi komt op mij afgelopen en duwt mijn tassen aan de kant zodat ze dichter bij mij kan staan. "Oh gaan we nu al zo met elkaar om? Trouwens waarom moet jij jouw broer op mij afsturen om dingen met mij te regelen?" Ik trek een wenkbrauw op maar voordat Prixi ook maar iets kan zeggen ga ik verder. "Weet je ik hoef het niet eens te horen want ik wil gewoon naar bed." Prixi kijkt mij verbaasd aan door mijn opstandigheid. Ze zet nog een stap dichter bij en fluistert "Niet zo bijdehand jij. Ik weet niet wat er tussen jou en mijn broer gaande is maar ik zal er voor zorgen dat hij jou pijn doet." Een rilling loopt over mijn rug bij de gedachte. Prixi zet een stap naar achter, draait zich om en loopt weg alsof er niks is gebeurt. Ik kijk haar met open mond na. Ik pak mijn tassen en loop naar mijn kamer.

Kelly ligt op bed en richt haar hoofd richting mij met een bezorgde blik. "Wil je erover praten?" Ik denk na of ik haar moet vertellen over Jason. Ze zou alleen maar bezorgder worden en ze zou Lisa en Stefan er ook over vertellen. Het is niet dat ze hem snel weer tegen zou komen. Maar aan de andere kant Kelly zou toch wel doorzeuren totdat ik het haar vertel. "Ik ben gewoon een oude bekende tegen gekomen." Zeg ik met een neppe glimlach. "Oh dat is bijzonder!" Zegt Kelly grijnzend. "Ja, heel bijzonder." Ik stap mijn bed in en val meteen als een blok in slaap.

*

Het is maandag ochtend en de wekker is een halfuur eerder gegaan. Kelly schrikt wakker en kijkt mij boos aan. "Mayla, alsjeblieft zet dat ding uit!" Komt er vermoeid uit Kelly's mond. Ik open langzaam mijn ogen en kijk naar de klok. 6:30. Waarom staat de wekker zo vroeg? Ik spring uit mijn bed en loop de badkamer in. Aangezien ik toch niet meer kan slapen en ik wil toch nog even naar het muzieklokaal om het nummer van Kelly en mij nog even door te nemen.

Aangekleed en al loop ik de deur uit met een verbaasde Kelly die nog in bed ligt. Ik loop richting het muzieklokaal met mijn tas over mijn schouder. Ik kijk goed om mij heen of niemand mij het lokaal in ziet gaan en loop naar de gitaar. Ik probeer dezelfde melodie die ik op de piano speelde op de gitaar te spelen. Het lukt wel alleen het is iets moeilijker. Ik merk dat de piano het mooist is en speel verder op de piano. Als ik besef dat ik ook nog het nummer van Kelly en mij moet spelen begin ik daar snel mee. Ik speel sommige noten maar kom erachter dat als Kelly het speelt mooier en soepeler klinkt. Ik haal mijn handen van de piano af en probeer het opnieuw met de bladmuziek voor me. Ik zing mee en sluit mijn ogen. Ik schrik van het geluid van een drumstel achter mij en ik draai me verschrikt om. "Hé Mayla." Zegt Zac een beetje oncomfortabel. Hij krabt aan de achterkant van zijn hoofd. "Ik moet maar eens gaan." Hij weet niet hoe snel hij het lokaal uit moet komen. Oke dat was raar. Waar kwam hij vandaan?

Ik kijk op de klok en besef dat de les over een kwartier gaat beginnen. Ik loop vlug het lokaal uit en loop nog even snel naar de kantine om een kopje koffie en een broodje te halen. Ik bedank de vrouw die mijn koffie heeft gezet en mijn broodje heeft gesmeerd en loop snel wandelend en etend weer naar het lokaal. Net op tijd want de docent wou bijna de deur sluiten.