Talent High

Part 11 ~ Droom

Alles is zwart en ik heb kan mij niks meer herinneren. Ik kijk angstig om mij heen, ik kan geen vormen of schimmen zien alles is zwart. Opeens word er een hele felle spotlight op mij gericht. Ik knijp mijn ogen dicht tegen het felle licht.

"Hallo? Is daar iemand?" vraag ik voorzichtig. Geen antwoord. Ik weet dat ik nu juist banger zou moeten zijn maar de angst is opeens weg. Ik sta langzaam op en zie dat ik een rode jurk aan heb die ik ergens van herken. Ik probeer in mijn geheugen te graven maar ik kan me niks herinneren. Opeens voel ik iemand een hand op mijn schouder leggen.

Ik draai mij in reflex om maar ik ben nog steeds niet bang. Daar zie ik iemand staan met prachtig lang blond haar en blauwe ogen. Ze heeft een prachtige zwarte jurk aan die tot aan haar enkels valt. Ik bekijk haar met bewondering. Ze ziet er uit als een vrouw van ongeveer 42 jaar.

Ze kijkt mij aan vol trots en ik moet gewoon glimlachen door haar vriendelijke uitstraling. "Hallo Miley." Toen die woorden haar lippen verlieten verdween mijn glimlach als sneeuw voor de zon. Er is maar één iemand die mij zo noemt en dat is....

Mijn ogen schieten open en ik kijk in het bezorgde gezicht van Kelly. "Miles, gaat alles goed?" Ze fluistert het en het is nauwelijks te horen. Ik knik en ga rechtop zitten. "Alles is prima, gewoon een nachtmerrie." Ik zwaai met mijn hand een beetje onverschillig in de lucht om te laten merken dat alles prima is.

Ik sla het deken van mij af en besef dat mijn jurk is doorweekt van het zweet. Ik loop de badkamer in en trek al mijn kleren uit en gooi ze in de wasmand. Ik besef nu dat de rode jurk dezelfde jurk is als in mijn droom.

Ik stap onder de douche hopend dat na een lekkere warme douche mijn gedachten weer een beetje op een rijtje staan.

*

Kelly en ik lopen naar de muziek les van meneer Hart. Als we daar aankomen knikt hij beleefd naar ons en wij knikken beleefd terug. We gaan samen op het podium zitten in Indian style en wachten tot meneer Hart de les begint.

"Oke, ik wil een opdracht geven waarbij jullie in duo's een nummer schrijven en die ook samen presenteren. Ik ga geen specifiek thema opgeven dus op dat gebied zijn jullie vrij om jullie ding te doen. Ik wens jullie heel veel succes."

Ik kijk meteen naar Kelly als meneer Hart de zin heeft afgerond. Kelly kijkt naar mij en dat is een teken voor mij dat wij samen werken.

"Oh en ik heb de duo's gemaakt."

Mijn ogen worden groot en ik hoop dat ik gewoon bij Kelly zit maar die kans is erg klein. Hij noemt namen op maar mijn gedachten zijn alweer afgedwaald.

Ik word weer wakker uit mijn gedachten als iedereen begint te bewegen en ik neem aan dat we in de duo's moeten zitten om te overleggen. Ik kijk beschaamd om mij heen omdat ik geen idee heb met wie ik een duo vorm.

Ik merk wel dat Prixie mij probeert te stikken met haar blik dus dat betekent dat ik met.."

"Het lot brengt ons altijd bij elkaar. Of niet Mayla?" Ik rol mijn ogen en draai mij dan om naar Zac. "Yeah right en de kerstman bestaat." Zeg ik sarcastisch. Zac slaat overdreven een hand voor zijn mond. "Je zegt dus dat de kerstman niet bestaat?" Ik knijp mijn ogen een beetje samen om zijn kinderachtige reactie.

"Oke voor welk thema gaan we?" Vraag ik serieus. Zac kijkt mij even appelig aan om mijn snelle humeur verandering.

"Uhm geen idee ik heb al wel een tijd een melodie in mijn hoofd die we zouden kunnen gebruiken voor deze opdracht." Zegt ook Zac opeens serieus.

"Oh dus ik mag gewoon helpen in het project? Aangezien ik 'minder' ben dan de rest had ik dat niet van jou verwacht?" Ik maak de haakjes met mijn vingers bij het woord minder. En kijk boos in zijn richting.