Talent High

Part 13 - Dansen en chill-pillen

De afgelopen dagen samen met Prixi werken was een regelrechte ramp. Maar hé wat had je anders verwacht van Prixi en mij samen in een ruimte verplicht met elkaar te praten. Ik kon al weten dat broccoli en chocolade geen goede combinatie was.

"Mayla? Mayla! Jezus, Mayla hoe kan ik jou mijn dans ooit leren als je niet eens oplet. Ik weet dat de dans te hoog gegrepen voor jou is maar ik probeer het zo makkelijk mogelijk voor jou te maken." Ze kijkt me boos aan en ik spiegel haar gezichtsuitdrukking.

"Besef je wel dat jouw dans echt nergens opslaat. Het zijn gewoon wat simpele pasjes bij elkaar gepropt. Dat mag je niet eens een dans noemen." Snauw ik.

Ik moet echt oppassen dat ik niet teveel op Prixi ga lijken. Ik heb meteen al spijt dat ik het heb gezegd. Ik probeer meteen mijn excuses aan te bieden.

"Uhm, zo bedoelde ik het niet. I-ik-"

"Ha, je bent gewoon jaloers op mijn dans. Als je maar weet dat je niet met de eer mag gaan strijken." Snauwt ze. Oke ik weet dat ik dat niet had mogen zeggen maar de dans sloeg serieus nergens op. Ik adem in en uit. Er moet toch iemand de volwassene zijn.

"We kunnen ook iets doen zoals dit." Ik laat haar wat passen zien die in elkaar overlopen als een minidans en negeer haar opmerking. Kalm kijk ik haar aan. Ze schud afkeurend met haar hoofd en draait een pluk haar om haar vinger.

"Mayla jij bent zo'n amateur. Weet je wat laat mij het werk maar doen en doe mij maar na." Zegt ze op een kinderachtig stemmetje alsof ze tegen een kind van 5 jaar praat. "Als dat je lukt dan." Mompelt ze er zachtjes achteraaan denkend dat ik haar niet kan horen.

"Weet je wat? Zoek het maar uit. Ik ga niet langer jou rot opmerkingen accepteren. Ik regel wel iets met meneer Ross. Doei Prixi, bedankt voor de niet zo prettige samenwerking." Ik sla mijn rugzak over mijn schouder en loop de deur uit zonder Prixi nog een blik te schenden.

Ik klop 2 keer op de deur van de leraren kamer waar de docenten meestal zitten. "Kom maar binnen hoor ik meneer Hart zeggen. Nou ja ik dacht in ieder geval dat het meneer Hart was. Ik doe de deur open en zie meneer Hart en meneer Wesel met elkaar overleggen.

Ze kijken op van hun werk om mij aan te kijken en kijken mij met een vragende blik aan. "Wat is er Mayla?"

"Uhm weten jullie misschien waar meneer Ross is?"

"Volgens mij heeft hij net een dansles gehad en is alles nog aan het opruimen."

"Oke hartstikke bedankt! Succes verder nog met jullie werk." Zeg ik er een beetje awkward achteraan. Ik sluit de deur achter mij dicht en loop weer snel richting de danslokalen. Ik kijk eerst in de danszaal waar Prixi en ik net hebben geoefend maar er is geen spoor meer van Prixi te bekennen.

Ik loop de andere danszaal in om inderdaad meneer Ross de boxen zien op te ruimen. Ik loop langzaam de danszaal in maar mijn schoenen piepen op de vloer dus meneer Ross draait zeg met een ruk om en geschrokken uitdrukking op zijn gezicht.

"Oh uhm sorry dat ik u heb laten schrikken. Heeft u misschien even tijd om te praten?" Ik kijk hem verwachtingsvol aan maar hij zegt niks.

"Oh uhm okee sorry voor het storen." Zeg ik nerveus als ik mij omdraai en wegloop.

"Nee wacht Mayla waar wil je over praten?" Zegt hij met een lichtelijke wanhopige ondertoon in zijn stem maar dat kan ik mij ook verbeeld hebben.

*

"Dus je hebt gewoon met meneer Ross gepraat?" Stephan kijkt mij verbaasd aan. Ik kijk teleurgesteld terug.

"Ja maar hij zei dat ik het gewoon moest volhouden en blijven proberen. Het is niet dat ik zo snel opgeef maar ik kan gewoon niet met haar werken! Als ze nou eens iets aardiger deed." Dat zou ook een wonder zijn. Ik begrijp niet wat ik haar eigenlijk heb aangedaan om mij zo te behandelen.

"Het komt vast wel goed." verontrust Kelly mij. Ik knik.

"Trouwens waar is jouw zus de laatste tijd Steef? Ik zie haar bijna nooit meer en als ik haar zie is ze heel erg afwezig?" Zeg ik snel van onderwerp veranderd en ik neem een hap uit mijn sandwich.

"Uhm ja ze voelt zich de laatste tijd niet zo lekker volgens mij." Zegt hij nerveus. Hij krabt een beetje onverschillig in zijn nek en ik weet dat hij meer weet dan hij zegt. Ik zoek Lisa binnenkort wel een keer op.

"Hé jongens ik moet nog even wat boeken uit mijn kluisje pakken. Ik zie je vanavond weer Kelly. Doei Stephan!" Ik sta snel op voor ze nog wat kunnen zeggen en loop naar mijn kluisje.

"Mayla." Hoor ik een stem achter mij zeggen. Ik bevries in de actie om mijn kluisje open te maken. Ik wil mij niet omdraaien want als ik dat doe weet ik dat ik verloren ben.

"Kijk mij aan." Hoor ik Jason's stem opeens in mijn oor. Ik schrik dat hij opeens zo dichtbij staat. Draai je om Mayla Davis.

Ik draaide me langzaam om om meteen met een smak tegen de kluisjes geduwd te worden. Het doet geen pijn, het enige waar ik mij zorgen om maak is wat Jason zo dicht bij doet.

"Open je ogen." Het klonk dwingend maar niet ik-ga-je-pijn-doen-dwingend. Ik besef nu pas dat ik mijn ogen heb dicht geknepen alsof ik had verwacht dat hij mij zou slaan. Langzaam open ik mijn ogen om in de intense ogen van Jason te kijken. Hij kwam langzaam dichterbij mijn oor en fluisterde

"Ik heb fouten gemaakt en ben niet altijd geweldig tegen je geweest terwijl jij altijd geweldig tegen mij was. Ik heb spijt van wat ik heb gedaan maar ik heb geen spijt van dat ik van je ben gaan houden en ik ga er alles aan doen om jou terug te winnen Mayla Davis." Zijn woorden bleven in mijn hoofd rond dwalen zelfs toen hij een stap naar achter zette en weg liep. Hij sprak mijn naam ook zo bijzonder uit alsof het een of ander zeldzame diamant was.

Ik ben geschrokken van zijn woorden, dat is nog op zijn zachtst uitgedrukt. Ik weet niet waar dat vandaan kwam en ik was, ook al wil ik het niet toegeven, er erg door beïnvloed. 

"Mayla? Mayla!" Kelly klapt voor mijn ogen en ik schud mijn hoofd en focus mijn ogen op Kelly.

"Sorry, wat zei je?" Ik kijk verontschuldigend naar haar. 

"Maakt niet uit. Ik zei dat ik nog even naar het muzieklokaal ga om een piano stuk door te nemen." Ik knik naar haar als teken dat het goed is. Misschien is dit de perfecte kans om even naar Lisa te gaan en te vragen wat er met haar aan de hand is.

Ik sta voor Lisa's deur en klop zachtjes twee keer maar ik hoor niks. Dan klop ik nog een keer maar dan iets harder. 

"God, wie ben je en wat moet je?" Hoor ik Lisa roepen op een harde felle toon. Ik schrok van haar toon, Lisa had wel iets meer het stoerdere uiterlijk en zo maar zo gedroeg ze zich nooit. 

"Uhm Mayla hier. Kan ik binnenkomen?" Zeg ik opeens onzeker of dit wel een goed moment is om langs te komen.

"Ugh." Het kwomt met vol afschuw uit haar mond maar ik hoor voetstappen richting de deur en Lisa staat er met warrig haar voor de deur.

"Nou? Wat moet je?" Zegt ze arrogant. Ik trek verrast een wenkbrauw omhoog. 

"Ik wou langskomen om te vragen wat er in hemels naam met je aan de hand is." Zeg ik lichtelijk met verheffing in mijn stem.

"Oh tuurlijk want je bent zo aardig en denkt altijd aan anderen." Het komt er super sarcastisch uit en het voelde als klap in mijn gezicht.

"Wat heb ik gedaan?" Zeg ik voorzichtig. Lisa kijkt verveeld naar haar nagels en ik begin mijn geduld te verliezen.

"Nou ga je nog vertellen wat ik jou in hemels naam heb aan gedaan want ik heb geen flauw idee. Wat ik wel weet is dat ik klaar ben met de stomme excuses van je broer en ik gewoon de waarheid wil horen. Ik ben klaar met je gedrag zonder dat ik je ook maar iets heb aangedaan." 

Ik schrik lichtelijk van de woorden die ik net heb gezegd en ik zie dat Lisa ook lichtelijk is geschrokken maar ze herstelt zich snel weer. 

"Ga weg Mayla. Ik hoef je niet te zien en het is denk ook tijd dat je naar bed gaat." Ze slaat de deur met een klap dicht in mijn gezicht. Ik kijk verrast naar de deur en draai me dan stug om om weg te lopen.

Dit is echt belachelijk en slaat nergens op. Iemand moet een chill-pil nemen.