Toen ze er nog waren...

Hoofdstuk 8, Mijn geheim

------------------------------------------------------------------

We zijn bijna bij mijn huis aangekomen. Opeens zeg ik: 'Tim stop!' 'Waarom?' vraagt hij. 'Ik wil niet naar huis,' ze ik zacht. 'Wat is er dan,' zijn je pleegouders zo erg?' vraagt hij? 'Zo erg is het toch niet om naar huis te gaan.' 'Je kan alleen een beetje huisarrest verwachten.' Hij moest is weten, denk ik. 'Misschien' antwoord ik. Tim fietst weer verder en in de verte zie ik mijn huis al. Ik begin te trillen. Gelukkig heeft Tim het niet door, anders zou hij zich echt gaan afvragen wat er met mij aan de hand is. Nog 50 meter dan zijn we er. 'Tim, stop maar ik loop het laatste stukje wel,' zeg ik. Tim kijkt me aan, 'Nee joh, ik ben er bijna ik kan toch net zo goed even doorfietsen  tot aan je huis, als je vader of moeder dan na buiten komt zeg ik wel gelijk dat het mijn schuld was, misschien krijg jij dan een mindere straf.' Hij fietst weer verder. Als mijn vader nu na buiten komt dan heb ik echt een probleem, als Tim ziet dat hij me in elkaar slaat... Wat zou hij er dan wel niet van denken. 'Zo we zijn er' zegt Tim Nog al luid. 'Sst' doe ik. Te laat. Ik zie de voordeur open gaan en m'n pleegvader komt naar buiten rennen. 'Waar kom jij vandaan.' schreeuwt hij. Volgens mij had hij Tim nog helemaal niet gezien. Hij geeft me een klap in mijn gezicht. 'Niet doen' hoor ik ineens achter me. Het is Tim. Hij komt bij me staan. Mijn pleegvader kijkt hem aan. 'En wie mag jij dan wel zijn.' 'Ik ben Tim zegt hij het vriendje van uw dochter.' Hij kijkt Tim aan. 'Het is mijn dochter niet, gelukkig niet.' 'En nou opzouten jij!' 'Nee, zegt Tim ik laat Lynn niet alleen met zo'n vreselijke vent als u.' 'Ik kan ook de politie bellen, dat jij mijn dochter hebt ontvoert,' zegt mijn pleegvader. Dreigend komt hij op Tim aflopen. 'Tim,' zeg ik. 'Ga maar.' Tim kijkt me aan. 'Weet je het zeker?' zegt hij. 'Ja' antwoord ik. 'Okee dan' zegt Tim en hij pakt zijn fiets en fietst weg. In ieder geval dat denk ik.

---

Tims p.o.v (point of view)

Ik bracht Lynn na huis. Het leek wel als of ze bang was voor iets. Ik voelde haar wel trillen toen ik haar hand pakte. Ze is ergens bang voor, maar voor wat. Vlak bij haar huis vroeg ze mij om te stoppen. Ik dacht dat het een grapje was, maar ze meende het. Misschien is ze bang voor haar ouders of zoiets. Ik ben toch doorgefietst tot aan haar huis. Ik zag dat de deur open ging en daar kwam een man uit. Hij begon helemaal te schreeuwen tegen Lynn. Hier was ze misschien wel bang voor dacht ik toen. Opeens gaf de man haar een klap. Toen vielen er opeens een heleboel dingen als een puzzel in elkaar. De blauwe plekken van haar, in haar gezicht. Ze was bang voor haar vader, Als je dicht bij haar kwam en je arm omhoog deed dook ze in elkaar.  Net of ze ergens bang voor was. En nu dit. Ik snapte ineens dat ze wordt mishandeld door haar vader. Ik rende naar haar toe, maar die man was me voor. Hij dreigde om de politie te bellen als ik niet snel weg zou gaan. Lynn zei dat het allemaal goed was. Toch zag ik angst in haar ogen. Ik fietste de bocht om. Maar achter die bocht keerde ik om. Terug naar haar huis. De deur bij haar huis was inmiddels al dicht gedaan. Ik zette mijn fiets tegen het hek van de buren aan en kroop stiekem de tuin in. Voor het raam van hun woonkamer stond een struik, daar kon ik me achter  verstoppen en na binnen kijken. Ik zag Lynn daar staan. Helemaal in elkaar gedoken als een klein zielig meisje. Haar vader stond voor haar. Hij schreeuwde iets en gaf haar een klap in haar buik. Lynn dook in elkaar op de grond. Haar vader gaf haar een trap in haar gezicht. Opeens lag er een grote bloedvlek op de grond. De man trapte op haar rug. Ik zag haar shirtje een klein beetje omhoog schuiven. Ik kon de blauwe plekken en de schrammen zien. Ik begon echt medelijden met haar te krijgen. Lynn lag nu met haar handen om haar hoofd. Haar vader bleef maar trappen. Na een tijdje stopte hij. Ik zag dat Lynn zich omdraaide. Ik kon haar gezicht zien. Haar oog was dik en opgezwollen, Uit haar neus kwam allemaal bloed en haar lip was ook open gescheurd. Ze was bewusteloos dacht ik. Ik zag dat de man wegliep. Maar ik had het mis, hij kwam weer terug met een stuk touw. Ik schrok me dood. Zou hij dat echt doen? Moet ik de politie nu bellen. Maar ik had het mis. De man trok Lynn mee na de kachel aan de andere kant van de kamer. Hij bond haar handen aan elkaar vast en haar voeten. haar handen deed hij om de verwarmingsbuis van de kachel zodat ze niet weg kon. Ik zag dat Lynn heel eventjes haar ogen opende. De man zag het ook. hij gaf haar nog een trap op haar achterhoofd. Ik kon zien dat er een snee inzat want haar haar kleurde rood en de vloer ook. Nu liep de man wel weg. Ik bleef nog 5 minuten zo zitten. Ik was me doodgeschrokken. Ik merkte dat mijn wangen nat waren van de tranen. Hoe kon dit gebeuren. Arme Lynn. En ik heb haar nog wel meegevraagd. Ik ging met mijn rug tegen de muur zitten met m'n handen voor mijn ogen. Ik hoorde binnen tikkende hakken op de grond. Ik stond op en keek weer door het raam. Er stond en vrouw in een jurk. Waarschijnlijk was dat haar pleegmoeder dan. Haar eigen ouders waren omgekomen bij een ongeluk. Wat vreselijk voor haar. Ze moet zich wel heel verdrietig hebben gevoeld bij deze mensen. Nu zie ik ook dezelfde man binnen komen. Hij heeft zich omgekleed. Het lijkt wel of ze uitgaan samen. Lynn ligt nog steeds in de hoek bij de verwarming. Met haar ogen gesloten. De man en de vrouw lopen weg. Even later hoor ik de deur open gaan en zie ze na buiten komen. Ik duik snel het bosje in. Ik zie de man en de vrouw weggaan in een auto. Als ze de bocht om zijn sta ik op. Ik kijk of het raam van Lynn open is. Ik zie dat die open is en dan klim ik na binnen

---

Lynn's p.o.v

Tim ging weg. Ik wist al hoe laat het was. Hij zou me helemaal verrot slaan. Ik haat hem zo. veel kan ik me er niet van herinneren wat er toen is gebeurt. Ik weet alleen dat ik opeens vast zat aan de kachel. Toen kreeg ik een klap tegen mijn hoofd en werd alles zwart. Ik weet niet hoelang ik daar heb gelegen, maar opeens hoorde ik iemand de trap afkomen. Van boven. Ik dacht dat het misschien mijn pleegzusje was. Ze mocht me zo echt niet zien liggen. Dan zou ze zich echt doodschrikken. Ik heb mezelf nog niet gezien maar ik weet van andere keren dat ik bloed en dat dat er niet zo fijn uit ziet. Voorzichtig probeer ik mijn ogen te openen. Ik kijk na de trap. Het is Tim. Hoe komt hij nou binnen. Tim ziet dat ik kijk en rent na mij toe. 'Lynn,' roept hij. Ik probeer mij om te draaien maar het doet te veel pijn. Ik kreun zachtjes. Tims bukt naast mij. Hij probeert de touwen los te maken die om mijn handen en voeten zitten. Het doet pijn. Het touw snijd in mijn polsen en in mijn enkels. Dan is het touw ineens los. Ik kijk Tim dankbaar aan met mijn ene oog. Het andere oog zit helemaal dicht. Tim zegt iets tegen me. Maar ik kan het niet verstaan. Het is net alsof mijn oren dicht zitten. Ik hoor alleen zwaar gebrom. Tim staat op. Ik probeer te zeggen dat hij niet moet weggaan. Maar er komt geen woord uit mijn mond. Ik ziet dat Tim de keuken ingaat en hij komt even later terug met een doek. Hij legt de doek op mijn hoofd. Het is koud, maar het voelt fijn. Het verzacht de pijn. Ik sluit mijn ogen en het word weer zwart. Ik voel nog net iemand mij weg tillen de trap op.

---

Tims p.o.v

Stiekem ben ik door het raam na binnen gegaan. Ik kon het gewoon niet langer aanzien hoe Lynn daar lag. Toen ik de trap afliep zag ik haar kijken. Ik rende naar haar toe en vroeg aan haar of ze erge pijn had. Ze keek me aan alsof ik chinees praatte. Ze kon mij niet verstaan. Ik stond op en liep na de keuken om een natte doek te halen. Toen ik terug liep had Lynn haar ogen gesloten. Ik legde de doek op haar hoofd. Ze opende haar ogen weer en keek me dankbaar aan. Toen sloot ze haar ogen weer en raakte ze weer buiten bewust zijn. Ik tilde haar op en bracht haar na boven. Ik legde haar op haar bed. Haar shirt was helemaal bebloed aan de achterkant. Ik kon toch moeilijk haar shirt uit doen en haar een andere aantrekken. Dat is wel een beetje heel raar lijkt mij. Ik draaide Lynn voorzichtig op haar buik. Ik zag dat het onderlaken rood geworden was van het bloed. Voorzichtig deed ik haar shirt wat omhoog om haar rug schoon te maken. Ik schrok ervan wat ik zag. Haar rug was rood van het bloed en ik zag allemaal sneeën. Met een natte handdoek depte ik haar rug schoon van het bloed. Lynn kreunde zachtjes. Het deed vast heel veel pijn. Het bleef bloeden het wou niet stoppen. Ik zag dat Ze ook blauwe plekken op haar rug had. Lynn haar spijkerbroek was bij haar bovenbeen ook rood gekleurd. Waarschijnlijk kwam dat doordat haar vader er tegen aan geschopt had. Opeens wist ik niet meer wat ik moest doen. Ik zat hier alleen met een meisje die bewusteloos was en helemaal onder het bloed zat. Ik zag nog maar 1 optie. Mijn moeder bellen. Ik pakte mijn mobiel en toetste het nummer in. Na 2 keer overgaan hoorde ik aan de andere kant mijn moeder. 'Mam' zei ik. 'Met Tim'. 'Ik ben bij een vriendin en die is in elkaar geslagen door haar vader en..' opeens barstte ik in huilen uit. 'Mam je moet komen' snikte ik. Ik hoorde mij moeder aan de andere kan van de lijn vragen om het adres. Ik gaf het haar. Mijn moeder zou er zo snel mogelijk zijn. Ik bleef naast Lynn zitten.

-------------------------------------------------------------

Herschreven 7-3-2016