Asilze

1

Taslağımı yazıma geçerken parmaklarımı çıtlattım. İşte bu en sevdiğim andı. Aklımdaki fikirlerin yazıya dökülmesi...

Sanki sonsuz bir kullanım alanının içinde geziniyormuş gibi hissederdim. Yazar, kendimi anlatır ve karaktere can verirdim.

Ne kadar başarılı bir yazımım olduğunu düşünmesemde ilginç konular bulmayı başarıyordum ve bu yönden kitaplarım ilgi çekiyordu.

Her hangi bir ticari amaç güdmüyor aksine sadece hobi olarak yapıyordum.

Bu benim için; resim yapmak, şarkı söylemek, dans etmek gibi bir aktiviteydi ama onlardan daha heycanlı olduğuna emindim.

Yazmaya başladığım an bölümü bitirene kadar durmazdım. İlham bir kere geldiğinde düzinelerce kitap taslağı biriktirir bekletirdim.

Bu mutlu olduğum tek şeydi. Beni hayatımdan uzaklaştırıyor ve rahatlatıyordu.

Asosyal biri değildim. İki tane yakın arkadaşım vardı zaten. Trajik bir aile tablosuna da tanık oldum sayılmazdı.

Sadece bir iki sene önce babam, annemle beni ortada bırakıp gitmişti.

Ama bunu kafaya çok taktığım söylenemezdi. Ne de olsa annem hala yanımdaydı.

Bölümü yazıp bitirince rahat bir nefes aldım. Şimdi yayımlamalıydım, yoksa biraz daha mı beklesem? Uff yayımlayacağım banane... (Her gün düştüğüm durum.sjsjdkks) en sonunda yayımlayıp oturduğum koltukta gerildim.

Telefonum masanın üzerinde titreyince elime aldım. Mikasanın aradığını görünce sırıttım.

"Eren! Neredesin?" diye sordu mikasa.
"Evdeyim, bir şey mi oldu?" diye sordum.

"Evet, üniversite puanları açıklanmış çabuk notuna bak bana haber ver." dedi ve yüzüme kapattı.

Wattpadi kapatmadan yeni sekme açıp üniversite sonuçlarının açıklandığı siteye girdim. (Direk ösym yazmadım çünkü bunlar capon. Turk digil sndn)

Bilgilerimi girip sonuçları gör kısmına geldim. Endişem ve heyecanım hızla artmıştı.

İnanılmaz bir durumdaydım. İstediğim olmazsa diye korkuyor, bir yandan da ya kazandıysam diye içimde havai fişekler patlıyordu.

En sonunda sonucu göre basıp sayfayı açtım. 426,34 puanı görünce sandalyemle birlikte yerimden sıçradım.

Olamaz! İstediğim yer kesinlikle geliyordu! Sevinçten ne yapacağımı bilemezken ekrana bakmaya devam ettim.

"Eren? Ne oldu tatlım." diye sordu kapının önünde beliren annem. Bulaşıkları yeni yıkadığı ellerini önlüğüne silerken merakla bana bakıyordu.

Hızla annemin yanına gidip sarıldım.

"İstediğim üniversiteye gidebilirim anne! Puanım tutuyor." dedim heyecanla. Annemde gülümseyip sarılışıma karşılık verdi.

"Yapabileceğini biliyordum." dedi. Sesinde buruk bir hüzün olduğunu fark etmiştim. Benim için ne kadar mutlu olursa olsun onu bırakıp gitmemden çekiniyordu.

Bunu bana direk söylemesede anlayabiliyordum.

Babamın gidişinden yana, annemde bu tür tereddütler sürekli oluyordu.

Mikasa da kalmaya gideceğimde erken dönmemi söylüyordu. Bu yüzden yatıya bile kalamıyordum...

Ama şimdi benim geleceğimi düşünmek adına başka şehre gitmeme bir şey demiyordu, diyemiyordu.

Sarılmamız bittiğinde geri çekildim.

"Anne istersen burada da bir üniversite-" diyecekken elini kaldırıp beni susturdu.

"Tatlım sen istediğin yere gitmezsen ben mutlu olamam zaten. Hem evlenince de gideceksin." dedi sırıtarak. Annem mikasa ile beni fazla yakıştırıyordu ama ben mikasadan hoşlanmıyordum.

O benim her zaman koruyacağım bir kardeşim gibiydi ve onu öyle görmekten memnundum.

"Tamam anne." dedim hafif gülümseyerek. Tekrar bana sarılıp işi olduğunu söyledi ve aşağıya indi.

Mikasaya puanımı mesaj attıktan sonra wattpaddeki bildirimlerime baktım.

Oylar ve bildirimleri görünce gülümseyip hepsine tek tek cevap verdim.

Yorum yapan veya oy veren herkesin kullanıcı adını ezberlerdim ve yorum attmalarını özellikle beklerdim.

Benim için önemli kişilerdi (her ne kadar henüz hiç biriyle konuşmamış olsamda...)

Birinin attığı yorumu okuyup gülme krizine girdim. Kesinlikle okumaktan mutlu oluyordum...

Bildirimlere tekrar girince sevdiğim başka bir okurun bana özelden mesaj atmakta olduğunu gördüm.

-black-

Neden Whatsaap grubu açmıyorsun yazar sama?

Diye mesaj gelmişti. Yanıtlama yerine girip cevap yazdım.

Bilmem, kimsenin geleceğini düşünmemiştim.

Yazdım. Cevabı çok beklememe gerek kalmadan gelmişti bile.

Ben gelecek bir kişi tanıyorum ;)

Yazdı. Fikirin aklıma yatmasıyla, kitabın yeni bölümünde duyuru olarak söylemeye karar verdim.

Hemen sonrasında bana mesaj atan kullanıcının sayfasına girip hakkındaya baktım.

Hakkımda bir şey bilmene ne gerek var?

Yazıyordu. Gülümseyip ellerimi göğsümde kavuşturdum. Sırf böyle bir şey yazdığı için meraklanmıştım. Hakkında bir şeyler bilmeyi istiyordum... Ve istediğimi elde ederim!

Uwa ilk kez riren yazıyorum. Sbjjs bu arada kitabın adı benim için özel. Sadece bir kişi biliyor anlamını... Bu yüzden ikinci bulana özel bir hediye yapabilirim ehehe