Asilze

7

Cidden Levi ile karşılaştığıma inanamıyordum. Aynı whatsaap grubundaydık, aynı şehirde ve aynı sokakta karşılaşmıştık...

Çok fazla tesadüfi değil miydi? Acaba aynı sokakta mı oturuyorduk?

Elimdeki telefonu döndürüp duruyordum. Grup fazlasıyla sessizdi. Okulların açılmasıyla ancak akşama doğru konuşmaya başlıyorlardı ama bu sessizlik canımı sıkıyordu.

Aklım karmakarışıkken birileriyle konuşma ihtiyacı hissediyordum...

Mikasayı arayınca meşgule atmıştı. Ne de olsa yeni yurt arkadaşlarıyla kaynaşmaya çalışıyordu. Hatta şuan dedikodu yaptığına bile emindim.

Ben kankası Eren burada acı çekeyim o kızlarla kaynaşsın! Oldu amk...

Niye bu kadar tripliydim bilmiyorum belkide hiç beklemediğim bir şeye karşı verdiğim tepkiydi...

Ne de olsa süprizleri pek sevmezdim. Doğum günü sürprizlerinden nefret ederdim. Şaşırmayı veya gereksiz heyecanı sevmezdim.

Anlık geliştiği için ne tepki vereceğimi şaşırır ve strese girerdim. Bu yüzde sürpriz sevmezdim.

Levi de benim için öyle olmuştu. Tam bir sürpriz. Ama beni daha da şaşırtan beni orada bırakıp gitmesiydi.

Tabi 'Oo Erencim benim memleketime gelmişsin gel bir tur attırayım abime." demesini de beklemiyordum ama bu karşılaşma fazlasıya soğuk olmuştu.

Öyleki Levinin benden nefret ettiğini düşünmeye iyice başlamıştım.

Her hareketi kaba olabilirdi ama bana karşı daha sertti işte. Herkesle normal sohbet edebiliyordu. En azından gruptaki kimseye (ben hariç) 'sanane' yazmamıştı.

Madem benden nefret ediyordu o zaman neden grubu kurmamı söylemişti? Yoksa grup açıldıktan sonra yani beni tanıdıktan sonra mı nefret etmeye başlamıştı?

Peki ben neden bu olayı bu kadar kafama takıyordum? Harika bir pazar günümü mahvedecek kadar hemde...

Dünden beri Leviye ne ben mesaj atmıştım, ne de o bana atmıştı. Hatta gruba bile bir şey yazmamıştı.

Acaba telefonunu düşürünce bozulmuşmuydu? Yoksa o da benle karşılaşmanın getirmiş olduğu tepkiyi mi veriyordu?

Telefon titreyince elimden aniden yere düştü. Fakirliğimin bir kanıtı olarak telefondan önce yere iniş yaparak kaval, kürek, boru ve adını bilmediğim tüm kemiklerim aynı anda sızlasada telefonu tutabilmiştim.

Zafer kazanmış edasıyla sırıtıp telefonun şifresini açtım. Gruptan gelen mesajı görünce göz devirsem de mesajı açtım.

Sasha

"Patates çekti canım..."

"Kimde patates varsa bana kargolasın."

"Açım."

Yazmıştı. Hay Allahım bu kızı kim ne zaman gruba almıştı?
Random atıp gruptan çıktım.

Daha fazla dayanamayıp Leviye mesaj attım.

"Benden bu kadar nefret ettiğini bilmiyordum." yazdım.

Anında çevrimiçi olup mesajıma görüldü attı. Bir süre sadece çevrimiçi gözüktükten sonra yazmaya başladı.

"Öyle bir şey söylediğimi hatırlamıyorum." dedi.

"Demedin zaten gözlerin ele verdi." dedim. Dünkü o benden tiksinen bakışları nasıl unutabilirdim ki?

"Ben sadece sözlerimle konuşurum." dedi.

" Sözlerde iğnelidir, insanın beynine batar. " dedim sinirle. Neden böyle yazdım bilmiyordum ama harika bir sözdü olum! Bu sözün patentini almalıydım.

" Gözlerde iğnelidir insanın kalbine batar. Söylesen eren sen bana kaç iğne batırdın?"

Bu söz karşısında verecek cevap bulamayıp adeta affalladım. Ne demek istemişti?
Oflayıp yerde yuvarlandım.

Lanet olsun sıkıntıdan ne yapacağımı şaşırmıştım. Ellerimi yüzüme örtüp yerde yuvarlanmaya devam ettim. Evet kesinlikle canım sıkılınca acayip hareketler yapıyordum.

Neden bu kadar karmaşık bir insandı ki?

Kapı çalmaya başlayınca oflayarak kalkıp kapıya gittim. Bayık gözlerle kapıyı açınca gördüğüm kişi karşısında;

"Hass..." dedik ikimizde aynı anda.

Bu kesinlikle tesadüf olamazdı! Elinde ki kiralık ev afişini gösterince ellerimle içeriye geçmesini işaret ettim.

Levi ev kendisininmiş gibi rahatlıkla içeriye geçerken hayatımı sorguluyordum.

Böyle tesadüf olamaz! Kesinlikle gizli güçler vardı!(evet adı da eslisa dndn)

Yey ayni ev arkadaşılar sbsjks bu arada levi ve erenin soylediği sozu az önce wp grubunda birden soledim cidden sozun patentini almak istiyom dndndmdkd