My life as a Goddess [NL]

28.

28. Helena

Ik dronk gulzig mijn mok soep leeg. Het was het enige dat ik nu als avondeten kreeg. Mijn hoofd bonsde nog steeds. En dat zou nog even blijven duren. Ik was hard met mijn hoofd op de vloer terechtgekomen.

"Voel je je al wat beter?" Hera keek me bezorgd aan. Ze zat naast me op het bed. Haar ene arm om me heen geslagen.

"Het gaat wel." mompelde ik snel, voor ik de lege kom op mijn schoot zette. "Alleen ga ik de trainingen toch laten voor wat ze zijn." Ik voelde hoe Hera over mijn rug wreef. "Ik begrijp zelfs niet waarom ze je zo onder druk gezet hebben. Iedereen wist dat je daar nog niet klaar voor was."

Het enige voordeel was wel dat ik nu wist dat ik nog niet volledig onsterfelijk was. Dat had ik goed gevoeld. De buil op mijn voorhoofd was daar het bewijs van.

De deur werd opeens uit de deurlijst geduwd. Hij belandde wat verderop in de kamer. Hermes spurtte naar me toe.

"Hades is hier!" Enkel Hermes en ik wisten hoe ik naar de onderwereld ging. Het feit dat Hades hier nu was, met het verbod van Zeus, betekende niet veel goeds.

"Waarom is hij hier?" Ik ging voorzichtig staan. Hermes hield me vast toen hij zag dat ik wankelde.

"Je weet wel waarom." mompelde hij tegen mij alleen. "Hij was bezorgd om je omdat ... ." Hij wou niet luidop zeggen dat hij er ook iets mee te maken had.

Was Hades echt naar hier gekomen om me op te zoeken? Omdat ik zelf niet gekomen was? Betekende ik echt zoveel voor hem om in deze omstandigheden toch naar Olympus te gaan? Ik kon het haast niet geloven. Was dit echt Hades waar we het over hadden?! 

"Breng me naar hem toe." Ik moest iedereen uitleggen wat er aan de hand was. Als Zeus hem ging straffen voor de schending van het verbod, dan zou ik hem misschien nooit meer zien. En dat was dan allemaal mijn schuld!

Ik stapte zo snel mogelijk achter Hermes aan. Hoe sneller ik ging, hoe minder mijn hoofd bonsde. Waarschijnlijk door de adrenaline en de zenuwen die door mijn lichaam raasden.

Hades

Apollo grijnsde breed. Ik hoefde zijn gedachten niet te kunnen lezen om te weten wat hij dacht. Ik had precies gedaan wat hij gehoopt en verwacht had: de regels overtreden. Het verbod aan mijn laars gelapt. Nu zou ik daar voor moeten boeten ook. Alleen was het dat wel waard als ik wist waarom Helena niet gekomen was. Als ze geen contact meer met me wilde, dan had ik liever dat ze dat gewoon tegen me zei. Nu leek het eerder dat iemand of iets haar had tegengehouden.

"Hopelijk heeft Zeus een strenge straf voor je. Zodat je ver genoeg wegblijft van Olympus!" De grijns op zijn gezicht werd alleen maar breder.

Net toen ik wilde reageren zag ik Zeus de trappen af stormen. Zijn ogen waren op mik gericht. Ik slikte mijn woorden terug in. Het zou het allemaal maar erger maken.

"Broer. Ik had echt gehoopt dat je slimmer was dan dit." Hij kwam naast Apollo staan, op een paar meter van mij.

Natuurlijk wilde ik vertellen waarom ik gekomen was. Alleen zou ik Helena's plan zo verraden. Ik hoopte dat ik Helena te zien kreeg voor ik mijn straf zou aanhoren.

"Ik wil Helena zien." zei ik plots. Geen van beide goden leek onder de indruk. Hun gezichtsuitdrukking bleef dezelfde. "Helena is aan het rusten nu. Ze heeft een zware dag achter de rug." Haar trainingen. De voorbije dagen was ze ook al heel moe geweest. Was ze daarom niet gekomen?

"Ga haar dan halen!" Ik had moeite om mijn emoties onder controle te houden. Iedereen kon horen dat ik ongeduldig was.

Apollo kruiste zijn armen. Alsof hij zo duidelijk wilde maken dat hij niks zou doen.

"Hades." Zeus zette een stap naar voor en hield zijn hand voor zich. In een poging om me in toom te houden.

"Ik geef je één kans om terug te keren naar je thuis.." Zeus gaf me een uitweg. Alleen had ik daar geen oren naar. Ik moest en zou haar spreken. Alleen haar woorden zou ik kunnen geloven. Enkel zij kon me uitleggen wat er aan de hand was.

Ik zette een stap naar voor en zei: "Versta je me niet, broertje? Ik wil haar zien!"

Apollo verloor zijn geduld, terwijl Zeus zuchtte. "Helena heeft rust nodig, Hades! Ze heeft geen tijd voor je leugens!"

Natuurlijk wist ik dat hij me zo wilde uitlokken. Ik ging erin mee, ook al deed ik dat beter niet. Ik gooide een lichtbol op hem af.

Zodra de lichtbol naar Apollo ging, had Zeus een lichtstraal om me heen gewikkeld. Mijn armen werden tegen mijn lichaam gedrukt. Ik zat in de val. Letterlijk.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow

Gewijzigd: 19/07/2019