My life as a Goddess [NL]

91.

Even zeggen dat ik de naam Elisa veranderd heb in Lena, afkorting voor Magdalena. 😉

91. Helena

"Helena ..." Hades legde zijn hand op mijn knie. "Jij bent de reïncarnatie van Lena."

Langzaam draaide ik me naar de vrouw, Lena, toe. Hoe meer ik haar bekeek hoe logischer het klonk. Onze gelaatstrekken leken sterk op elkaar. Haar ogen en haar waren wel een andere kleur dan de mijne, maar toch zag je de gelijkenissen.

"Hoe ...?" Ik wist niet goed wat te zeggen. Wat te denken.

Lena glimlachte geruststellend naar me. "Het was pas toen ik hier terecht kwam dat ik te weten kwam dat Zeus de vader van mijn kind was." Mijn blik ging kort naar Hades.

"Hermes." mompelde hij. "Ik ben er zelf ook net achter gekomen." Ik draaide me volledig naar hem toe. "Dus je wist hier echt niets van?"

Hades trok een wenkbrauw op, keek van Lena naar mij en zei: "Denk je nu echt dat ik je niet herkend had als ik hiervan had geweten?"

Ik glimlachte verlegen. Het was inderdaad een domme vraag van me.

"Ik weet gewoon niet goed wat ik hiervan moet denken." bekende ik. "Het is nogal veel op dit moment." Ik voelde hoe Hades mijn hand vastnam.  Toch was het Lena die als eerste antwoordde. "Dat begrijp ik." zei ze. "Ik had ook nooit gedacht om jou ooit te ontmoeten. Laat staan Hades." De laatste zin was als grap bedoeld. Om de sfeer wat lichter te maken.

"Je krijgt alle tijd om dit een plaats te geven, schat." Hades drukte een kus op mijn haar. Alsof hij me zo nog wat meer op mijn gemak wilde stellen. "In de tussentijd kan je bedenken wat je allemaal wil vragen en kan ik ondertussen werken aan de doorgang tussen het Elysium en de onderwereld."

Mijn duim wreef over zijn hand. "En vergeet niet dat we nog een oplossing zoeken voor het hele ik ben nog steeds niet onsterfelijk-probleem." Ze moesten er beide om lachen. "Ik heb Hera en Apollo om hulp gevraagd. Het kan niet lang meer duren voor één van hen met een oplossing komt."

Vanuit mijn ooghoek zag ik hoe Lena wat naar voor leunde, geïnteresseerd en nieuwsgierig aan het meeluisteren. Niet dat ik dat erg vond.

----------

Ik liet me met een zucht op het bed vallen. Hades schopte ondertussen zijn schoenen uit. De bovenste knoppen van zijn hemd waren al los.

"Ik had je misschien beter eerst verteld wat ik van plan was." mompelde Hades. "Ik heb onderschat hoe zwaar deze ontmoeting zou zijn."

Ik wachtte tot hij naast me op het bed kwam zitten, voor ik zei: "Je deed het alleen maar om goed te doen."

Het bestaan van Lena was natuurlijk geen geheim. Alleen had ik nooit verwacht haar te ontmoeten. En vooral, dat we bijna exacte kopieën waren van elkaar.

"Ik dacht ... Het lijkt me geen slecht idee om contact met haar te houden. Jullie zijn natuurlijk met elkaar verbonden, maar ... Zij zou wel eens de persoon kunnen zijn die je nog mist in je leven." Ik wachtte even met reageren. Hades rekte zich ondertussen uit, net als ik vermoeid door de gebeurtenissen van vandaag.

"Ik kan niet wachten om al haar verhalen te horen. Hoe ze Zeus ontmoet heeft. Hoe het was in haar tijd." Ik stopte plots. Opeens een detail opmerkend. "Alleen weet ik niet of in er wel aan zal wennen dat ze een geest is." Ik durfde het woord 'dood' niet in de mond te nemen, wat best tegenstrijdig was met mijn toekomst hier in de onderwereld.

"Als het een zorg minder mag zijn ..." Hades boog zich naar me toe, sloeg zijn armen om me heen en zei: "Ze zal nooit concurrentie voor je zijn. Ik val op vrouwen van vlees en bloed."

Hoewel hij het misschien wat boerig zei, kon ik een glimlach toch niet onderdrukken. "Ik mag het hopen." grinnikte ik, voor ik mijn lippen op die van hem drukte.

Eigenlijk had Hades wel gelijk. Lena kon een fantastische vriendin voor me zijn. Ik was haar reïncarnatie. We waren al met elkaar verbonden. Een band die niet zomaar kon verbroken worden.

Het zou wel wennen worden, maar Lena zou me ook meer over mezelf kunnen vertellen. Meer over mijn band met de andere goden. En ook meer over Zeus natuurlijk.

En het allerbelangrijkste, ik had echt wel nood aan wat vrouwelijk gezelschap.

A/N: Misschien geef ik beter wat meer uitleg bij deze plot-twist. 😉 Normaal gezien is het kind van een god en een mens een demi-god. In dit geval is dat niet gebeurd, want anders zou Helena geen god zijn. Daardoor deze nieuwe verhaallijn. Helena werd godin, doordat ze de reïncarnatie is van (Magda)lena.

Hopelijk is het nu een beetje duidelijker! 🙂

Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow

Gewijzigd: 29/07/2019