My life as a Goddess [NL]

81.

81. Helena

"Ben je echt zeker dat je niet mee kan?" Ik stond al zeker een halfuur in de deuropening, wachtend tot Hades zou zeggen wat ik wilde horen. "Schat, ik hoor niet thuis in Olympus dus ik denk niet dat de rest het zal appreciëren als ik opeens mee aan tafel schuif." Hij had deze woorden nu al een aantal keer herhaald. Elke keer in een andere vorm. Hij kon niet meegaan, hoewel ik hem er liever bij had. 

Mijn hart maakte toch een klein sprongetje. Het woord schat was iets dat ik verwacht had om niet meer te horen, na de gebeurtenissen van de laatste tijd. Het was nog even wennen aan het idee dat Artemis ervoor verantwoordelijk was geweest. Het had allemaal zo echt geleken. Het zou nog even duren voor ik het schuldgevoel kwijt was, door zomaar aan Hades te twijfelen.

"Als je niet wilt gaan, dan kan je dat ook gewoon zeggen. Iedereen zal dat wel begrijpen met wat er net allemaal gebeurd is." Een korte zucht verliet mijn lippen. "Ik wil jou er gewoon graag bij." mompelde ik wat verslagen. Ik had deze kleine discussie zo goed als verloren. "Het is de eerste keer dat ik bij de raad ga zetelen. Het voelt gewoon raar om je er niet bij te hebben." 

Hades grinnikte zachtjes, voor hij naar me toe kwam. Hij wikkelde zijn armen om me heen en drukte me wat dichter tegen zich aan. "Zonder mij ga je het ook fantastisch doen. Daar ben ik zeker van." Hij drukte een korte kus op mijn voorhoofd. 

"Maar als je toch iemand bij je wil hebben om je te steunen ..." Hij maakte zich van me los en liep naar het bed toe. "Dan heb ik nog een kleine verrassing." Hades nam één van de kubussen die in de lade van het nachtkastje lagen. Hij liet het even in zijn hand rollen, voor hij het portaal opende. "Wat ben je van plan?" Mijn ogen keken hem argwanend aan. Welk spelletje had hij nu weer bedacht?

Net toen ik hem opnieuw wilde vragen wat hij aan het doen was, aangezien hij mijn eerste vraag niet beantwoord had, floot hij zachtjes. Een paar seconden later kwam Kerberos tevoorschijn. De hond, die de grootte had van een puppy, rende naar me toe. "Ik heb jou ook gemist." mompelde ik in zijn vacht nadat ik hem oppakte. Ik drukte hem stevig tegen me aan.

"Je tweede grootste fan kan meegaan." Hades kwam opnieuw naar me toegestapt, met een brede glimlach om zijn lippen. Hij sloeg zijn arm om me heen, waarna hij een kus op mijn wang drukte. "Waarom heb ik het gevoel alsof je dit al van in het begin van plan was." Ik hield Kerberos met één hand tegen me aan gedrukt, terwijl ik de andere op mijn zij zette. Hades barstte bijna meteen in lachen uit. "Dat heb je toch aan jezelf te danken. Moet je er maar niet zo schattig uitzien als je me probeert te overtuigen." 

Ik schudde kort mijn hoofd met een lach, voor Hades zei: "Ga nu maar. Ze zullen waarschijnlijk al aan het wachten zijn." 

Ik gaf hem nog een vluchtige kus, voor ik met Kerberos in mijn handen naar de vergaderzaal liep. Net toen ik de deur wilde openen had ik toch weer even mijn twijfels. Was ik echt wel klaar voor deze stap? Ik was dan wel een godin op papier, het was nog heel iets anders om je echt zo te voelen. 

Alsof Kerberos mijn gedachten kon raden, maakte hij een kort jankend geluid. Ik wreef hem meteen over zijn kop. "Je hebt gelijk. Ooit moet ik eens naar binnen gaan." Ik klopte zachtjes op de deur, zonder er verder nog bij na te denken zodat ik me niet kon bedenken. Langzaam opende ik de deur en voelde hoe alle ogen op mij gericht waren. 

Iedereen was er al. Zelfs Artemis. Ze had haar armen gekruist en keek stoïcijns voor zich uit. Ze gunde me geen blik. Ik stapte langzaam naar voor. De deur achter me viel met een klap toe. 

Zeus was de eerste die sprak. "We dachten al dat je niet meer zou komen." zei hij met een kleine glimlach. Hij gebaarde naar de enige lege stoel in de kamer, waar ik op ging zitten. Zijn ogen keken kort en afkeurend naar Kerberos. Heel even dacht ik dat hij er iets over ging zeggen, maar hij zweeg en vestigde zijn aandacht op de andere goden in de zaal.  

"Nu iedereen er is kunnen we eindelijk beginnen met hetgeen op de agenda staat."

Mijn blik ging kort naar Hermes toe, die naast me zat. Was het de bedoeling dat we al iets zeiden? Wat stond er op de agenda? Zeus had nog maar één zin gezegd en ik had al zoveel vragen.

"Vandaag beslissen we over het lot van één van ons. Door de gebeurtenissen van de afgelopen dagen vind ik het niet meer dan normaal dat we hier samen over beslissen, omdat dit heel Olympus aanbelangt." 

Zeus ging rechtstaan, om zijn machtspositie nog wat meer in de verf te zetten voor hij zei: "We beslissen over de strafmaat voor Artemis."

A/N:Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow

Gewijzigd: 29/07/2019