Dangerously in love...Memoirs of My Lost Korean Boyfriend to be published!

Chapter 3

Naglakad ako papunta sa sakayan ng bus.

Naupo sa waiting shed nang biglang may dalawang babaeng umupo sa aking tabi, at narinig ko, they're talking Korean langguage.  

Napalingon ako at napansin kong mga Koreana sila.They look so beautiful with their trendy outfit.Para silang kagaya ng mga napapanood ko na mga k-pop sa TV.Lingid sa kanilang kaalamanan ay naiintindihan ko ang kanilang pinag-uusapan.I'm not serious listening.Pero ang weird ng kanilang pinag-uusapan.

"Nabasa ko sa Rokumeikan Club apps malapit ng dumating ang mga Geonjuk!" Sabi ng Koreana sa kasama niya sa salitang Korean.

"I'm scared." Sabi naman nung isa.

"Bago pa lang kasi tayo at masasanay din."

At habang nawi-wirdohan ako sa kanilang sinasabi, ay sa di-inaasahang pangyayari ay bigla akong nagulat ng narinig ko na may binanggit silang pangalang Gyung-suk!

"Ulineun joyag-eul heulliji anhseubnida. ulineun gyeong-oesim-eul Gyung-suk moshaessda. I tremble on my chair as I heard this. I suddenly felt nervous. Ngunit naiisip ko na di kaya kapareho lang niya ito ng pangalan? Nang mga sandaling iyon ay di na ako mapalagay, pinakinggan ko na silang mabuti.

Sabi nung isang babae ay excited na daw siyang pumunta ng Rokumeikan club para makita si Gyung-suk.

"Ano kayang klaseng club yon?" Sabi ko sa aking sarili, ngunit naiisip ko na imposible namang si Gyung-suk nga yung tinutukoy nila, nasa Korea si Gyung-suk papano naman siya mapupunta dito? Nagkibit-balikat na lamang ako sa aking mga narinig.

Makalipas ang ilang sandali ay dumating na ang bus at nauna silang sumakay kasunod ako.Naupo ako sa kanilang likuran at naging interesado na akong malaman ang kanilang pag-uusapan.Patuloy silang nag-usap.Na mimisteryosohan ako sa aking mga naririnig, subalit di ko naman maintindihan ng lubusan ang kanilang sinasabi.Napapaisip ako habang nakaupo at maya-maya'y biglang huminto ang bus at tumayo na ang dalawang Koreana para bumaba. Nang sila ay bumababa na ay parang gusto ko silang sundan, ngunit ako'y nagdadalawang isip. At nang nakita kong sinasara na ng konduktor ang pinto ng bus ay parang may nag-udyok sa aking sundan sila kaya biglang napahabol akong bumaba.

"Wait, bababa na ako!" Pahabol na sabi ko at nagmadali akong bumaba.

Tinanaw ko ang dalawang koreana at nakita kong naglakad sila sa syudad.There's a lot of people walking around.Nahirapan akong sundan sila. Tinalasan ko ang aking mga mata.I followed them, naharangan na sila ng mga taong naglalakad at nawala na sila sa aking paningin. Di pa rin ako mapalagay at hinahanap ko kung saan sila nagpunta. Iniisip kong baka pupunta sila sa club na tinutukoy nila at baka si Gyung-suk nga ang kanilang binabanggit? While I was looking around, suddenly, out of no where I unexpectedly bumped into someone.

"Kirstein?" nakatingin na sabi niya sa akin.

Napatitig ako sa kanya, she looks so familiar.

"Mabelle?" Nagulat na sabi ko.

"Kamusta na?!" Masiglang sabi ni Mabelle.

Kaklase ko sya at naging kaibigan nung 3rd year High School at di ko akalain na magkikita ulit kami.

"Mabuti naman, kamusta ka na?" Nakangiting sabi ko sa kanya at patuloy ko pa ding nililibot ang aking paningin, ngunit talagang nawala na yung dalawang Koreana.

"Eto 3rd year College na, graduating na ako sa susunod na pasukan." Aniya.

Napansin ni Mabelle na parang may hinahanap ako.

"May hinahanap ka ba?" Sabi niya.

Pagkasabi ito ni Mabelle ay biglang nakita ko yung dalawang Koreana. Sumakay na sila ng magarang sasakyan,tila sundo nila iyon at doon ang kanilang meeting place. Nanghinayang ako ng sila ay naka-alis. Ngunit naisip ko na why am I following a strangers? This is weird! Baka kapangalan lamang ni Gyung-suk ang aking narinig. I shrugged my shoulders at humarap ako kay Mabelle.