Luna (Larry Stylinson)

Rozdział 4

Louis był zaskoczony kiedy spostrzegł Annę, stojącą na korytarzu, wraz ze swoją Alfą. Przystanął na chwilę, kiedy poczuł dłoń Agnes na swoim ramieniu.

- Louis, myślę, że powinniśmy sprowadzić pomoc – szepnęła Omega i zaczęła się powoli wycofywać.

Chłopak zdążył tylko kiwnąć głową, kiedy nagle usłyszał trzask. Kiedy spojrzał w stronę pary, Omega siedziała na podłodze, trzymając się za policzek, i płakała cicho. Nie myśląc dłużej, ruszył w ich stronę, wyrywając łokieć z uścisku Agnes.

- Louis!

Szybkim krokiem podszedł do Alfy i zmierzył go spojrzeniem pełnym wściekłości.

- Jak śmiesz podnosić rękę na Omegę w domu swojej Alfy? – wyciągnął dłoń pomagając wstać kobiecie, która nadal lekko się trzęsła, a łzy spływały ciurkiem po jej policzkach.

- A kim ty jesteś, aby się tak do mnie odzywać? – mężczyzna podszedł do Omegi, a jego gorący oddech Louis poczuł na swojej twarzy.

- Jestem Luną tego stada. I w tej chwili rozkazuje ci udać się na miejsce rozprawy, gdzie Alfa wraz ze Starszyzną zadecydują o twoim losie w naszym stadzie – powiedział najspokojniej jak umiał.

- Nie mam zamiaru słuchać zwykłej kurwy, którą Alfa pierdoli. Myślisz, że jesteś jedyny w swoim rodzaju? Jesteś taki sam jak reszta, która wypinała się przy pierwszej lepszej okazji, jak tanie dziwki, którym nawet nie trzeba płacić bo robią to z uśmiechem na ustach.

Louis wciągnął głośno powietrze.

- Rozkazuje ci w tej chwili udać się na dół! Ty żałosna karykaturo Alfy! Już! – puściły mu nerwy, a oddech uwiązł w gardle.

W tej chwili stało się kilka rzeczy naraz. Louis usłyszał krzyk Agnes, poczuł jak jego policzek pali i upadł na ziemię, łapiąc się za miejsce bólu. Poczuł krew w ustach. Chwilę później po korytarzu rozszedł się wściekły warkot. Omega odwróciła się do tyłu, napotykając czerwone oczy swojej Alfy w postaci wilka. Kiedy tylko Harry go zobaczył, rzucił się w stronę napastnika wgryzając się w szyję Loyds'a, który nie zdążył nawet się przemienić. Louis poczuł ciepłą ciecz na swojej twarzy, po chwili orientując się, że w rzeczywistości, była to krew wilka, którego Harry właśnie zagryzł z finezją wściekłego zwierza.

- Harry! – Liam podbiegł do Louis'a chcąc odciągnąć Omegę na bok, kiedy Alfa stada zwróciła swoje czerwone ślepia na przyjaciela i zaczęła warczeć, obnażając kły, z których nadal ściekała krew.

Payne zrobił krok do tyłu, patrząc przerażony na swoją Alfę.

- Louis – ktoś wyszeptał jego imię – Louis.

Chłopak odwrócił delikatnie głowę widząc Agnes, którą Niall próbował odciągnąć i jak najszybciej zabrać z budynku.

- Zrób coś – syknęła w jego stronę, odtrącając co chwilę dłoń Niall'a i nic nie robiąc sobie z jego warczenia.

Rozejrzał się w porę, aby zobaczyć jak James ciągnie Ninę i Zayn'a, którzy co chwilę obracają się, patrząc ze strachem na Harry'ego.

- Zrobić coś? – szepnął sparaliżowany strachem.

Kątem oka zauważył ruch i odwrócił się w momencie kiedy wilk stanął naprzeciwko niego warcząc, jakby chciał nakazać Omedze, aby ta patrzyła tylko na niego. Louis nie mógł się ruszyć. Harry zbliżył pysk do jego twarzy i zaczął obwąchiwać krew, która znajdowała się na twarzy Omegi. Po chwili chłopak poczuł ciepły język, który zaczął powoli zlizywać ciecz, która nadal ociekała na ciuchy.