Chapter Three
“A Deal”
J-Hope’s POV:
-___-
Pumasok lang ako sa room ng tahimik.
Nakakaasar! Alam niyo yun?!!!
“tss… Shut up!”
Sabi ko.
Ang mga loko, pinagtawanan pa ako. Pang-uuntugin ko kaya kayo diyan. Nakakaasar lang.
I it promptly sat on my armchair near the window. Why here? Syempre, tahimik. Walang maingay. Except with my epal friends, of course. :D
Napasulyap ako dun sa babaeng yun!
Grrr! Nakatingin na naman siya saken. -___-
Bwesit talaga! =___=
Dukutin ko nalang kaya mga mata niya. Nakakairita na kase.
“You’re burning man! Chill! Haha!”– Jin
Chill?! Ano’ng chill?! Sa naaasar ako!
“chill mo mukha mo! Psh!” -___-
Aish! I don’t want to spoil my day.
And I don’t want that girl to do it! Damn her!
“Hey! Ang mean mo na. diba dapat matuwa ka, kase nagkakagusto sa’yo yung tao sa’yo?”– Namjoon J
“sa lahat pa ng tao na pwedeng magkagusto saken, bakit siya pa?! eh nakakaasar kakulitan niyan!”
“ahahahaha! Ba’t naman?”
“basta! Ayoko sa kanya! Ayoko sa mga kagaya niya. Kahit ke’lan, hindi ko nagugustahan ang mga tipo niya. Eww lang! kahit 1%, Dude! Psh! Hindi siya—“
“kagaya ni Death?”
Pakamot-kamot lang ako sa batok.
“Hindi siya ideal girl ko…”
Tsk. Basta nga! Naiinis ako sa kanya. Marami akong dahilan.
Ang ingay-ingay niya.
Ngawa pa ng ngawa.
Antanga-tanga pa.
Bobo pa sa klase—err—sa math! -___-
Ang lampa pa niya.
Like—hell! Kaya nakabuntot sa kanya ang kamalasan at kahihiyan, kasi kambal niya siguro. ‘tas ang kulet pa! parati siyang nagpapakitang motives sa’ken.
She’ll shout “I love you”,stare at me during class, wrote a letter--! Psh! It always gave me goosebumps!
Asar eh!
“Psh! Bitter ka lang eh. Kaya nasabi mo yan.”
Tch! Hindi ako bitter. -___-
Yucks! Ambaduy nun!
“Cut it off Rap Monster! You’re getting nonsense.”
Bitter-bitter. Psh!
“Whoa! Haha~ how many times would I have to tell you not to call me Rap Monster whenever we’re not in the Battleground, huh?”
K fine!
“Whatever!”
“Geez!” :D
Ginulo-gulo niya ang buhok ko, bago bumalik sa upuan niya.
BINABASA MO ANG
Long Lost...
RandomThere are things we believe to be lost... And as time goes by we keep on searching... But what we don't know... We have it already... We just keep on ignoring...