Chapter Fifteen
“Falling To You”
Raven Kim’s POV:
“Onee-chan!!! Ano ba?! Sabing ayoko pumuntang Canadaeh! Bakit ba pinapakialaman mo ang buhay ko?!”
“Tinutulungan lang naman kita uh! Anong masama sa ginagawa ko?!”
“Alam ba ‘to ni Lolo?! Hindi diba?!!! Kaya ayokong tumanggap ng tulong mula sa’yo! Mahirap bang intindihin yun?!”
She smirks.
“Wow! That’s it! At ako pa ngayon ang nagmukhang masama? Why are you so stubburn, Raven???”
I stare at her. At ayoko kase talaga sa lahat, eh yung mina-manipulate ang buhay ko.
“How many times do I have to tell you not to touch any of my things, especially that?!”
Ano ba talaga hinahanap niya sa mga gamit ko?!
“Now, what’s really our issue here?! Ang pagpunta mo sa Canada, or that stupid necklace of yours?! And why are you so protective with that?!”
Ba’t ba ang dami niyang tanong?! Ang kulet!!! Nakakaasar na! -____-
“It’s none of your business anymore. So back off.”
This place is getting squeeshy for the two of us. I should have made a decision. RIGHT NOW!!!!
“Haa! Ako na nga ‘tong concern sa’yo! Ikaw pa ‘tong galit! Dapat dyan itapon. Akin na yan.”
She was trying to pull my necklace away from me! NOOO!
Eto nalang ang kaisa-isahang alaala ng mommyko saken.
“NOOOO!!!”
I pushed her with all my strength. Dashed to my room upward, and locked the door.
Pant.
O___O
Owaaaa! Sabe ko na nga ba eh! Nasa loo bang kulo niya. Tch. Well, mabuti nga para nagkaalaman na, hangga’t maaga pa.
Sigh.
I walked through my closet and started packing my things. I should leave before sunrise. Tsk.
After I packed my things…
Sigh. Now here comes my problem. Pa’no ako lalabas na di niya malalaman?
O.O?
>____<
Owaaa! Pa’no nga ba?!
Ang lakas-lakas ng llob kong maglayas,pero di ko man lang alam pa’no gawin. T3T
Lingon.
Isip.
Tingin sa kanan.
Tingin sa kali—AHA!!!
Tumakbo ako papunta sa may bintana ng kwarto ko. Tsk.
Naisip ko kase, bakit di nalang kaya ako tumalon sa may bintana?
Though may kataasan siya, pero damuhan naman yung sa baba. Sigurado pang di ako mahuhuli,s alikod ng bahay kase yung garden. At dun nakaharap yung bintana ng kwarto ko. At imposiblenamang maparito yun. Allergic nga yata yun sa flowers eh.
I tried to look down…
Dug.dug.dug.
Waaaaaaa!!! TT____TT
Mataas nga! Huhuhu.
Pero…
Tsk. Bahala na. tatalon ako. By hook or by crook.
BINABASA MO ANG
Long Lost...
RandomThere are things we believe to be lost... And as time goes by we keep on searching... But what we don't know... We have it already... We just keep on ignoring...