Chapter Eighteen- part two
“Getting Deeper”
Raven Kim’s POV:
“Mir-oppa! O-okay na! okay na ako!”
>_____<
Jeez! Kahit hindi pa. sigh.
“Hay naku! Sinungalaing ‘to! Aning okay?! Eh halos di ka na nga makatayo na maayos.”
Oo nga naman. >____>
“Pero kase—“
“Aish! Shut up, Raven! No more excuses please. Dadalhin kita sa clinic, whether you like it or not.” -_____-
>3<
Naman eh! Ang kulet ng lahi neto!
“Tsk. Buti nalang pala sinundan kita. Eh kung hindi, pa’no ka nalang? Tss…” -_____-
Bwahahahahaha! Ba’t ang bait ng mga tao sa’ken ngayon? xD
“Hahaha! Yun!!! Andami yatang concern sa’ken ngayon? Bakit kaya?”
Parang si J-Hope my love. xP
“Syempre! Kaibigan kita. Tsaka, you’re like a little sis’ na for me. sino namang kuys sng hindi mag-aalala, ano.” -___-
Aww! Hahaha.
Ambait nga!
Sigh.buti pa si Mir, inaaming concern siya.
“Suss~! Wala ‘to Oppa. Kaya ko na pumunta sa clinic ng mag-isa.” :D
O-M!!! never akong pupunta ng clinic ano! I hate it kaya! >3<
“Siguraduhin mo yan.” -___-
“Aye! Aye! Captain!” (^_____^)
“Tss… sige na nga!”
Ni-hug niya ako.
“Pakabait ka dun utol huh.”
Hahaha. Ansabe namang ng utol?! Parang kuya lang talaga oh. xD
“Opo!”
Hahaha.
Nababaliw na nga yata kami.
Nang tuluyan na niya akong binitawan at lumakad papalayo, dun ko na-realize na sinungaling nga ako. Kyaaaah! Papano ko kaya nasasabing okey pa ako? Eh hindi naman talaga. >____<
Waaaaa! Inaatake yata ako ng pesteng hika. Nakalimutan ko pa man din yung inhaler sa bahay. Di ko yun nadala nu’ng maglayas ako eh. Hay…
BINABASA MO ANG
Long Lost...
RandomThere are things we believe to be lost... And as time goes by we keep on searching... But what we don't know... We have it already... We just keep on ignoring...