Chapter Eighteen
“Is it Mutual or Misunderstanding?”
Raven Kim’s POV:
“I dunno. It’s just that your special… for me.”
Special???
Dug.dug.dug.
OMO! What did he mean by that?!
Hindi kaya--? O____O
Omo! Kinikilig ako sa pumapasok sa isip ko~! Ano bay an?! (>_____<)V
Tsk. Teka!!!
“J-Hope… sandal…”
Uhh… bakit?”
Tumigil kami sa paglalakad.
“Bibilang akong tatlo, sabay tayong tatakbo, okay?”
“Huh?!”
Napakunot-noo pa nga siya.
“1-2-3-TAKBOOOOOOO~!”
Hinila ko siya. Wahahaha!
Nagulat pa nga siya eh. Ambilis ko tumakbo. LOL
Owaaaaa! Sabi ko na nga ba eh! May sumusunod talaga sa’men, kanina pa! T3T
“F*ck!!! Where the hell did they came from?!!!”
Sigaw ni J-Hope.
“Takbo lang!”
Siigaw ko din.
Kasalukuyan kaming hinahabol ng mga men in black!!! Waaaa! Loan sharks!!! Wala naman akong naaalala na pinagkautangan uh!
O___O
Baka naman—si J-Hope ang hinahabol nila?!
Owaaaa! Imposible!!! Mayyamn siya! Di niya gagawin yun! Tsk.
May nakita akong maliit na eskinita. Hinila ko dun si J-Hope. Hindi kami nakita nu’ng napadaan sila. Hayyy… buti naman. -___-
“Sa tingin mo? wala na kaya sila?”
Bulong niya sa’ken.
“Tsk. Mukhang wala na… anong kailangan nila? Sino mga yun???”
Napabuntong-hininga nalang din siya.
Sinilip naming.
To the right and to the left—WALA NA!!! o___O
“Hay… sa wakas!”
Lumabas na kami sa pinagtataguan naming.
“Hatid na kita.”
Infairness~! Naka-holding hands pa din kami. Wahahaha! xD
BINABASA MO ANG
Long Lost...
RandomThere are things we believe to be lost... And as time goes by we keep on searching... But what we don't know... We have it already... We just keep on ignoring...
