Long Lost...

For real?!

Chapter Seven

“For real?!”

J-Hope’s POV:

“Uhmmm… tapos na ‘ko.”

Hay… Buti naman kong ganun. -__-

Sabay pa kaming napalingon ng Kumag.

O.O

“Uhhh… Kuya. Eto na uniform mo. Thanks ulet.”

Oh shit! Wet look?! Bakit parang may iba sa kanya?!

Tang*na! parang umiinit yata mukha ko?!

Wtf! Nag-b-blush?! Sino?! Ako?!!!!

Tss…

Hinila ko siya palabas ng shower room. Hindi na kase maganda ang ambiance dun. Nakaka-hyperventilate.

“E-Ep! J-Hope, sandali!”

I stop and glare at her.

“Ano?!” -___-

“S-sa’n tayo pupunta?”

“Raven!”

And here comes the “kumag”. Nakasunod pala. Tch!

I pull her again, pero nahawakan nu’ng kumag yung isa pa niyang braso.

Hinila ko siya ulet. Pero hinila rin siya ng kumag.

“Pare, ba’t ka nanghihila?”

Eh ikaw ba hinihila ko?! Psh. ‘di naman uh!

“Eh sa gusto ko! Pakialam mo ba?!”

“Pare, bitawan mo na siya.”

“Ako naunang humawak, kaya ikaw bumitaw. Tss…”

Tinitignan niya lang ako.

Ah, ganun. So wala ka talagang planong bitawan siya.

“Saken siya sasama. Bitaw na.”

“E-eh… Kuya. Magkikita pa man tayo sa practice ng play diba?”

*smirk*

Eh di bumitaw ka din.

Tumingin lang siya saken. And of course, tumingin rin ako sa kanya. With my most insulting stare. Wahaha. Ano ka ngayon? Psh!

“Lika na.” I started pulling her away.

“Salamat ulet, Kuya!”

“Psh!” -___-

Asa pa siyang sasama sa kanya ang tangang ‘to. Eh adik ‘to saken. Bwahahaha! O? di ako nang-aabuso uh. Ganun talaga. xD

Ay teka nga! Ba’t nga ba ako nakikipag-compete sa kumag na yun?! For what?!

 -____-

Aaaaah!!! Asar! Ewan lang!

“J-Hope. May klase pa tayo diba?”

Lakad lang.

“J-Hope? Oy!”

“Ano?!”

“Bumalik na tayo sa school.”

“Sa tingin mo, ano kalalabasan mo kung papasok kang nakaganyan?” -__-

Mukha kang tanga.

“Ahehehe. Ay! Oo nga ano. Hehehe.”

“Aish! Ewan ko sa’yo. Diyan ka na nga.”

Makapunta ngang Battleground. Makikitulog. :D

Parang kakagaling ko lang dun uh. Jeez!

“J-Hope! Sama ako. Sa’n ka pupunta?”