JK Say.
จะไปจริงๆน่ะหรอ?...
จะไปจริงๆใช่มั้ย....
ผมยืนตรงหน้าสถานที่การหย่า ขาของผมสั่นอย่างบอกไม่ถูก ขอบตาของผมเริ่มร้อนผ่าว
ผมไม่อยากเสียเขาไป
ผมนี่มันโง่จริงๆที่ไม่รักจีมินตั้งแต่แรก
ขณะที่ผมยืนปล่อยให้น้ำตาไหลอยู่นั้น สายตาดันไปเห็นร่างเล็กที่ลงจากรถแล้วมองมาที่ผม
สายตาของจีมินที่มองผมในตอนแรกที่เห็นผมมันเป็นสายตาที่อ่อนไหว ก่อนจะกลายเป็นสายตาที่เเข็งกร้าวและเย็นชา
"มาแล้วหรอ? เร็วดีหนิ"
"จ..จีมิน ฮึก ... ไม่เอานะ ไม่หย่า...ฮ ฮึก"
"ในเมื่อมึงกับกูมันสุดแล้วจริงๆก็ควรปล่อยให้ไปเจออะไรที่ดีกว่านี้ ส่วนเรื่องพ่อและแม่กูคุยกับพวกท่านแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก"
"ไม่นะจีมิน...เรารักจีมินนะ อึก.. ฮึก... "
"เหอะ"
จีมินแค่แสยะยิ้มก่อนจะเดินนำผมเข้าไปในสถานที่ทำการหย่า(คือไรท์ไม่ค่อยจะรู้เรื่องพวกนี้น่ะค่ะ ถ้าผิดพลาดอะไรก็ขอโทษด้วยนะคะ)
ทั้งสองคนเข้ามาในสถานที่นี้เรียบร้อย
"เชิญทั้งสองนั่งเลยครับ"
เจ้าน่าที่ของที่นี่ได้กล่าว
"นี่ครับ" พร้อมกับยื่นใบใบหนึ่งให้ทั้งสองเซ็น
"จ จีมิน..ไม่นะ อย่าเซ็นนะ ฮึก ขอโทษ"
จองกุกพูดพร้อมกับร้องไห้ไปด้วย แต่ก็ไม่ทำให้จีมินหยุดเซ็นได้
ปึ่ก!
เสียงกระดาษและปากกากระทบกับโต๊ะพร้อมให้อีกคนนั้นเซ็น
ผม...ยื้อได้แค่นี้จริงๆ..
นิ้วเรียวยาวของร่างสูงสั่นเพราะสะอื้น กระดาษเปียกไปหมดเพราะหยดน้ำตาที่ไหลลงมากระทบกระดาษ
จีมินมองอีกคนด้วยสายตาอ่อนไหว
แค่เซ็น..
ทุกอย่างก็จบ...
กึ่ก
เสียงปากกาหยุดพร้อมกับกระดาษที่ถูกยื่นไปให้เจ้าหน้าที่
"ทั้งสองได้ทำการหย่าเป็นเรียบร้อยแล้วนะครับ ขอให้โชคดี"
จบแล้ว..
ชีวิตของจอนจองกุกจบแล้ว
ไม่มีปาร์คจีมินเขาจะอยู่ยังไง
ชีวิตของเขา
มันจบแล้วจริงๆ
(Bad)End
ในเมื่อทุกๆคนอยากให้เเบดเอ็นบ้างแฮปปี้บ้าง เราก็จะแต่งสองอย่างเลยค่ะ
ขอโทษที่มาอัพช้านะคะ
รักคนอ่านทุกคน♡
