Chapter 4: The Revelation
JHANE’S POV
Nakahiga ako sa kama ko, yakap yakap yung bear na bigay ng Baby ko. Naalala ko kasi yung mga nangyari knina sa school eh. I am so kinikilig. XD Pero teka, dahil ata sa nangyari nakalimutan ko may sasabihin pa nga pala si Marktot sakin >_< Nako baka nagtatampo yun sakin. Pano na?
The very next day… (Recess time)
Dumiretso ko sa canteen kasi wala na sa room si Mark eh. Pero wala sya eh, nasan ba yun? Ginala ko yung mata sa buong campus baka sakaling Makita ko si Mark eh. And there! May kausap sya. Si William? O.o shete. Bakit sila naguusap? Wala akong idea sa nangyayari ah. Pero muka namang Masaya sila, nagtatawanan eh. Puntahan ko nga.
*Sa labas ng room nina William*
“Hi Baby. Hi Marktot!” Masigla kong sabi. Yung parang sobrang saya ko. Kasi naman eh, imagine yung nagseselos kong boyfriend kausap yung bestfriend kong pinagseselosan nya? So happy :”))))) Pero bakit ganito sila?
O.o --- Mark
:l --- William
Si mak parang gulat at takot na takot, samantalang si Baby naman parang pinipilit ngumiti. Ano ba naman tong mga to.
“Mukang Masaya kayo aa?” sabi ko pa ulit...
*OPPPPPPS!*
“ARAY! TEKA. NASASAKTAN AKO. BAKIT BA?! TEKA NGA KASI. SAN MO BA KO DADALHIN? HUY TEKA! ANO BA MARK HA?! DI MO BA KO NARIRINIG?! NASASAKTAN AKO!!!!”
Kanina kasi pagakatapos ko sabihin yung “Mukang Masaya kayo aa?” bigla nya kong hinila. Ewan ko ba hindi na ata hila tawag dun eh, kundi kaladkad. Ang sakit ng wrist ko :’’( Ampula.
Nakatayo lang kami dun sa medyo tagong place sa garden ng school.
“Oh ano bang ginagawa natin dito?” Sa sobrang sakit nung wrist ko, napaiyak napala ko.
“Sorry Jhane :”(“ Yan lang yung sinabi nya tapos niyakap nya ko. Yung parang yakap ng isang Ama, hahaha joke. Yung yakap na tumatagos sa puso. At dahil dun medyo gumaan yung pakiramdam ko. Ang higpit nung yakap nya sakin, pero di ako nasasaktan, naramdaman ko nalang na basa na yung balikat ko dahil sa luha nya kaya inalis ko yung pagkakayakap nya sakin.
Nakatungo lang sya.
“Bestfriend ko? Ano bang problema ha? Pwede mo naman ishare sakin eh.” Sinabi ko yan sa pinaka malambing kong boses.
Pero di sya nagsasalita. Umupo sya dun sa bench, tumingin sya sakin tas niyaya ako na tabihan sya. Tinabihan ko sya. Nakatungo na naman sya.
Nagulat ako ng bigla nyang sinabing…
“Jhane, I like you. *looks at me* Hindi, mali pala. I love you. I love you so much, I love you so much that I can give you everything even your happiness, your freedom, lahat.”
Tumungo na naman sya.. He continued…
“Your happiness? Alam ko namang si William yun eh diba? Your freedom? Your freedom para mahalin sya. Pero antanga ko kasi sinasabi ko to sayo eh wala naman akong karapatan sayo. Bestfriend mo nga lang pala ko. Ang hirap magmahal ng bestfriend, Jhane. Kaya sorry talaga kasi minahal pa kita. Kahit alam ko namang mali at wala akong magagawa para mapasakin ka. :”<”
Umiyak na naman sya. Tas tumayo na, he left me with many questions in my mind. Bakit ba nangyayari to? Naguguluhan na ko. Wala manlang akong nasabi kahit ano kay Mark para mabawasan manlang yung pain na nararamdaman nya. :”<
Author’s note : Ano na nga bang mangyayari sa friendship nina Jhane at Mark? Eh si William kaya?
ABANGAN :”) please comment and vote guys. I love you all, readers :**
