CHAPTER ONE.
Ako nga pala si Bobby, Bob’s tail ang tawag ng karamihan sakin. So pinangalanan ko nalang ang sarili ko. Maputi. Fluffy. Cute. At disregarded. Kung kayo ang nasa kalagayan ko, maiiyak kayo, SWEAR. Kung tratuhin kasi nila ko, parang buntot lang talaga ko ni Bob ehh.
May aaminin ako… Buntot lang talaga ko. Buntot ni Bob, ang aso ni Aling Ason, ang lola ni Berto. Si Berto, ang tito ni Henry, ang kapatid ni Ivy, na pinsan ni Rona, na kaklase ni Bebang, na ninang ni Jerome na anak ng Ka Susan, na nanay ni Anna na nabuntis nung fifteen pa lang sya(grabe no?), na hindi kaanu-ano ni Maria.
Si Maria ang bida, so here’s her POV…
3, 2, FLICK!
Heyy people, Maria in the house! Yeahyeahh! Charot. Di ako ganyan. K. Seryoso na.
Ako si Maria. Short for Maria Anna Rosanna Ibañez Asistio. (Gets nyo ba? Yung initials nung lahat ng pangalan ko, M.A.R.I.A. Galing diba?) 15. Incoming third year student. MODEL(hindi naman big time, yung tito ko kasi, sa magazine. Tas na-discover yung ganda ko. Ayun.). I studied in Saint Marie Eugenie School for Girls, so basically, all-girls school sya. From elementary, dun nako nag-aral. BTW, sa Manila yun. And sadly, I have to transfer to another school. Dahil sa lolo kong medyo malapit na...(you know what i mean), we have to move sa province, sa Tarlac. So I have to transfer school. Saint Philomena Academy ako nalipat.
Malayung-malayo tong buhay dito sa province sa buhay na nakasanayan ko sa Manila. Pero okay lang. Para naman sa lolo ko ehh. Feeling heredera nga ako ehh. Pero kinakabahan talaga ko sa magiging school ko. Co-ed yon. And kasi naman, puro babae lang nakasama ko sa school for eight years except lang sa mga male faculty(na kadalasang beki) at personnel. Hindi talaga ko sanay makipag-interact sa mga lalaki specially sa school. OMG.
Oo. First day of school na agad! Gulat ka no? Wala nang ligoy pa.
OMG. Like, OMG talaga. Walang asukal. Paano ko magkakape?! OMG. Hayy. K. Forget the coffee. Late ako. (Blame the sugar.) First time to. Buong buhay ko. Late ako. Gusto ko nang mamatay kaso OA masyado yon. Baka hindi nyo na basahin yung story ko pag ganon. Pero parang nag-uumpisa na kasi sila ehh. Buti may pintong nakabukas dito sa likuran. Ang problema lang, yung natitirang upuan, nasa harapan. So kelangan kong mag-catwalk papuntang harapan. Yung tipong pag pasok ko, titingin sa kin yung mga BAGONG classmates ko(like NEVER KO PANG NE-MEET) na parang nakapatay ako ng 10 kalabaw at pitong tuko.
Eto na, papasok nako. But before that, narinig ko yung teacher,
“Where’s the new student? The one from Manila? May I see the hand?”
OMG. The hand! The hand!
“Ma’am!” raising my hand while walking towards that empty seat in front. “I’m very sorry I’m late.” Konting paawa effect.
“It’s fine Ms. ?” asking for my surname…
“Asistio, ma’am.”
“Ms. Asistio? How are you related to Mr. Asistio?” sabay tingin sa buong room na parang may hinahanap. “By the way, Where is Mr. Asistio?”
“Hi, ma’am! I miss you so much! Parang sumexy ka ahh?” May nakatayo dun sa may likod. Raising his hand. So he’s Mr. Asistio. Mamaya na ang description ha?
“You’re late, Mr. Asistio. First day na first day. My goodness! Okay. Take your seat. Let’s proceed.” Galit yata si ma’am.
Dun sya sa tabi ko umupo. AWKWAAAARRRDDD. Di nga kasi ako sanay makipag-usap. O, wag pilosopo. Hindi sanay, like, I’m not used to it. OMG.
Isa pang kinakabahan ako, sa mga…
“Okay, class. Since first day, it’s time to introduce yourselves.” Exactly. Eto yung dahilan kung bakit ako kinakabahan. I hate exposures!!
Nakikinig ako sa mga introductions ng mga kaklase ko. Focused na focused nga ako ehh. Damang-dama ko yung moment lalo na kapag babae yung nagpapakilala. Feeling ko yung mga kapwa ko babae yung oxygen ko. Yess. SWEAR.
“Bago ka dito?” Sabi ni ‘Mr. Asistio’.
Wow. Tropa lang ehh. Wala manlang ‘hi’ or something. Okay. Plastic na ngiti at nod lang ang sagot ko sa kanya. Pagkatapos non, dinedescribe ko na sya sa utak ko…
So, ikaw pala si Mr. Asistio? Umamin ka, tatay ba kita? Korni? K.
Okay lang. Hindi naman kagwapuhan pero, matangkad. Maputi. Rosy cheeks. Bilugan ang brown eyes nya. Sakto lang yung kapal ng kilay. Mapulang mga labi. Mahaba ang pilikmata. Feeling ko rin may abs to. At malakas ang pakiramdam kong heartthrob to. Okay. Sobrang gwapo nya. OMG. Pero, ugali pa rin ang basehan kaya behave ako. Hmmm…
Lakas kong maka-imagine eh. Nagulat nalang ako nung nakatingin sa kin yung buong klase. Ako na pala yung magpapakilala, nakatulala pa ko. Ughh. Kay. Ngitian lang yan. Tayo nang maayos. Magpakilala. Gora.
“Hi. I’m Maria Anna Rosanna Ibañez Asistio. 15. Call me Maria.” Lechugas na teacher to, more pa daw. Hayy. Ano pa nga bang magagawa ko? Okay. “Sa manila kami nakatira talaga pero lumipat kami dito dahil sa family matters.”
Natuwa ata yung teacher at classmates ko sakin at niratrat ako ng tanong…
“Favorite subject?” “English and Math”
“Favorite color?” “Green”
“Favorite food?” “Chocolates”
“Favorite fruit?” “Mangoes”
OMG. Niraratrat nila talaga ko! Pero smile pa rin. Tas, may faculty meeting daw saglit. Pero patuloy pa rin sila sa tanong! And kung pang-‘getting to know each other’ lang ng slambook yung tinatanong nila sa kin, naging ‘getting know you MORE’ na nung umalis si ma’am!
“May boyfriend ka?” “Wala.”
“Nagka-boyfriend ka na?” “Hindi pa.”
“Gusto mong magka-boyfriend?” alam nyo kung sino nagtanong nyan? Si Mr. Asistio. Totally, clueless ako sa mga nangyayari dito. Like, bakit sa kin lang naka-focus ang attention nila?!!!!
Clueless face lang yung sagot ko sa tanong nya. Tas umupo na ko. Baka kung san pa mapunta yung usapan ehh. (Gets nyo ba yung clueless face? Haha. Imagine nyo nalang. K.)
This class, is totally different from the classes I have ever been. Like, totally-totally different. Ughh.
(Sorry, wala nakong ibang masabi kaya UGHH nalang.)
**pag-aaralan ko muna tong wattpad. Chapter one lang to. Kapag bumenta sa inyo, to be continued in the next chapter. :)
