CHAPTER 5.
Pagpatuloy na lang natin dito yung Break time.
Kumakain kami. Break ehh. Malamang.
May table na kami, yess!
Pwesto: Magkatabi si Mika at Tarah sa isang side tas ako lang mag-isa yung sa isang side.
Medyo rectagle yung table. Ano muna yung medyo rectangle?? Ayon. Tas mahaba rin yung mga upuan. Hindi yung mga monoblocks. Kasi mahaba. Kasi hindi monoblocks, kung hindi, mahabang upuan.
Scenario: Mga naka-palungbaba sila. (OMG. Ndi ko alam yung term ehh. Palungbaba. Haha.) Parang mga pagod. Parang malungkot. Parang may dinaramdam...
"Vas happenin', friends!?" (its a directioner thing.) Me.
"Swerte mo. Ang swerte mo talaga. Wala akong masabi sa swerte mo. Lucky." Mika.
"Onga. Kahapon, si LK. Ngayon, si Carl. Bago ka lang naman dito pero... Haaaayyy." Tarah.
"Upuan lang naman. Mga charoterang to. Pag naglipatan, baka makatabi nyo rin sila." Mabait akong kaibigan. Syempre, i-cocomfort ko sila.
"And ayoko nga syang katabi ehh. Ang ingay. Daldal. Harot. Kainis!" Damang-dama ko yung pagsasabi nyan. Swear.
"Kahit na. Second day pa lang ehh. Tas kanina, ngiting-ngiti si Carl habang kausap ka nya. Gwapo lang." Mika. "Kilig na kilig nga ako ehh. Iiiiiiiiihhhhhh!"
"Oo. Ngiting-ngiti nga kahit galit na galit nako. Kinalikot ba naman kasi ng feather yung tenga ko habang natutulog ako?! Kundi ba naman OT yung taong yun ehh. Tskk." me.
"OT?" Mika.
"OTistic." Hahaha. TAKBOOOO!!!
"Wag mo nang uulitin yon. Chaps ka don." (Chaps=Waley) Tarah.
Tawa na lang ako. Haveyy nga yun ehh! Hmmphff! (Jejemon indahauus!)
"Eh, oo. Pagdating namin, ginigising ka na namin ehh. Hirap mo palang gisingin! Grabe!" Mika.
"Uyy, hindi ahh." Me. Hindi nga kasi.
"Oo. Ayon. Tas nung pagdating ni Carl, sabi nya, sya na lang daw bahala sayo." Tarah.
"Yes nalang kami. Nakatingin kasi sya sakin ehh, Di namin sya mati...iiiiiiiiihhh." Mika. Nagsasalita tas bigla nalang ngingiti at mangingislap ang mata. Luka-luka talaga. Huuu.
"Hi, anong pagkain nyo?" Ang OT, si Carl panghe. Charot. Mabango naman. Gusto ko lang may nickname sya.
Sinabi nya yung na parang yung mga ginagawa ng mga mayabang sa mga shows. Tumabi sya sakin. Pero nakatalikod yung upo nya sa table namin. Basta.
"Ayy kalapati ng bibe!" me.
Nagulat ako ehh, sorry.
Tumingin lang ako sa kanya, tas inirapan ko na. What's new?
"O ano, tatarayan mo nanaman ako??" Carl. Sabay kurot sa maganda kong ilong.
Syempre maiinis ako.
"Ano ba?! Baho-baho ng kamay mo ehh!" Hindi talaga mabaho yung kamay nya. Imbento nalang.
"Hoy, anong mabaho?!" Natatawa naman sya ehh. Nag-iinarte lang.
"Ayan nga oh, amuyin mo!" Pinapaamoy pa sakin yung kamay nyang kunwaring 'mabaho'.
"Yuck! Ang baho kaya! Ndi mo ba naaamoy yung kamay mo?!" Inamoy ko sya, yung sa may balikat nya.
"Yuck! Tamo nga! Ang baho mo! Amuyin mo nga yung sarili mo! Amoy... Amoy... Tae ng kalabaw na kumain ng Potassium!"
Imbento lang ang lahat. Mabango talaga sya. Pero, you know. Haha.
Tumatawa sila Tarah. Gusto yatang makiamoy. Feeling ko na-coconscious na rin si Carl. HAHAHA!
"O, amuyin nyo nga ako! Hindi naman ako mabaho eh!" See? Nacoconscious na.
"Tama ba yung narinig ko, Carl?!" May boses ng tyanak mula sa malayo. Okay. Si Mariz pala. At ang seafoods. Ayy nako.
"Nagpapaamoy ka?" Claire.
"Akin na! Amuyin ka namin!" Clodet.
Tumakbo bigla si Carl. Hinahabol sya ng seafoods. HAHAHAHA!
Tawa lang ako nang tawa. Tawa. Tawa. Tawa. I think those seafoods are his karma. Wahahaha!
Eto namang mga kasama ko sa table, parang namatayan.
"O, ano nanaman?" Me.
"Sayang yung opportunity eh." Mika.
"Opportunity na?" Me.
"Na maamoy ko si Carl. Tagal ko nang hinihintay yung ganung chance ehh. Sayang!" Mika. Charoterang to.
KAMBBBBBIIIIIIINNNNNNGGGGG!!
KRIIIIIIIIIIIIIINNNNNNGGGGG!!pala.
Nag-bell na. Balik na sa room.
Punta na ko sa upuan ko.
Wala pa si Carl Panghi.
Anjan na yung teacher.
"Good morning, class!" Maam Redrigo, Mapeh teacher.
Sagot kami, syempre.
"Kumpleto na ba kayo dito?" tanong ni maam.
"Sorry, maam. I'm late." Si Carl, LATE. HAHAHA.
Pinipigil ko yung tawa ko.
"Ano yung sobrang tapang ng pabango??" Maam. "Carl, sobrang tapang naman ata ng pabango mo??"
K. Ndi ko na mapigil. HAHAHAHAHAHAHA!!!
Marami namang tumawa, di ako nag-iisa. HAHAHAHAHAHAHA!!
"E kasi naman po, may iba dyan na nagsasabing mabaho ako kahit hindi naman talaga!" Carl. Ouch.
"Okay, okay. Pero next time, wag masyadong matapang ahh? Medyo nakakahilo." Maam.
OMG. HAHAHAHA!!
Nag-iinarte ko sa kanya na kunwaring di ko matiis yung amoy nya. Yung parang hilung-hilo ako. Yung nasusuka-suka pang kaartehan.
Naiinis na to.
"Ahh, mabaho pala ahh." Carl. Tas lalo pa syang dumidikit sa kin. Ughhh!
"Ano ba?!" Me. Pero mahina lang.
Ang kulit.
Nahuli kami.
FUUUUUUDDGE!
"Excuse me. Sa harap ko pa kayo naghaharutan ahh!" Maam.
"I'll talk to you later."
Sumapit na yung 'later'.
WALK OF SHAAAAMMMMMEEE!
Buisit.
Malalim na hinga. Breathe. Di pwedeng manapak. Nakakainis. Inhale. Nakakainis. Exhale.
"Uyy, sorry." Carl.
Breathe.
"Uyy." Carl.
Breathe. Hinga lang nang hinga. Libre lang yan. Inhale... Exhale...
"Huyy, Ma..." Carl.
"Ma?? Kayo ba?? Second day pa lang! Grabe! PBB Teens?!!" Maam. Epal. Di pa naman tapos ehh.
"Naku, hindi po! Maria po ang pangalan ko. Hindi lang po nya natapos." Explain naman ako, syempre.
"Okay." Maam.
"So..." Mukang mag-uumpisa ng ang sermon. OMG. "BLAHBLAHBLAHBLAHBLAHBLAHBLAH!! BLAHBLAH?! BLAAAAAHH!!! Naiintindihan nyo ba??"
"Opo..."
Pagkaalis ni Maam, tumakbo na ko paalis. Wala na kong maisip na isunod eh.
