Yağmur(bxb)

İki Kişi Olmak (Final)

1 Yıl Sonra

Günün önemini hatırlayınca hızla ayağa kalktım.

Bugün onun yıldönümüydü. Ölüm yıldönümü.

Masanın üzerinde şarjda olan telefonumu alıp saate baktım.

8.42

Bu saatlerde beni gıdıklıyordu.

Odama girdiğini hissettiğim halde gözlerimi açmadım. Tepkisiz bir şekilde yatmaya devam ettim. Fakat aniden üzerime atlayıp beni gıdıklamaya başladı.

Gülmekten yanaklarımız ağrayana kadar gıdıkladık birbirimizi daha sonra bana bir soru sordu;

"Sence öldükten sonra nereye gideceğiz?" deyince bir kaç dakika düşündüm.

"Bence ruhumuz doğmak üzere olan bir bebeğe dönüşecek." diye cevap verdim.

"Cevabın sorum kadar saçmaydı." dedi ve gülerek saçlarımı karıştırdı.

"Hadi, elini yüzünü yıka." diyerek yataktan kalktı.

Aklıma gelen anıyla gözüm yaşardı, fakat ağlamayacağım. Bugün değil.

Elimi yüzümü yıkamak için banyoya girdim. Bu evde mutlu olmak çok zor, her yerde onun anısı var. Her köşede, her duvarda, her odada! Belki de bu yüzden hala acımız bu kadar tazedir.

Dişlerimi de fırçalayarak banyodan çıktım. Aşağıya inerek o günü düşünmeye devam ettim.

"Kahvaltıdan sonra benimle gelmek ister misin?"

"Nereye gideceksin?"

"Bizim yerimize gideceğim."

Aklıma ilk olarak bir sorun olup olmadığı geliyor.

"Bir şey mi oldu?" diye sordum.

"Aslında hayır. Sadece oraya gitmek istiyorum."

"Özel yerinizi gerçekten çok merak ediyorum." diye konuşmamıza daldı annem.

"Merak etmenle kalacaksın anne." diye cevapladı onu.

Bir kaç dakika sonra ikimizde kahvaltı masasından kalktık. Ben odama giyinmek için gittiğim de o ayakkabılarını giymek için ayakkabılığın oraya gitti.

Odama çıkıp siyah pantolonumu ve mavi bisiklet yaka tişörtümü giydim. Yaz mevsiminde olduğumuz için hırka giyememek sinirimi bozuyor. Arka cebime sigaramla çakmağımı koydum ve telefonumu da elime alarak kapıya çıktım. Rastgele bir ayakkabı giyerek dışarıya abimin yanına çıktım.