dagboek van een half god

4 september DE GROTE DAG 2

❤🙁
Aangekomen in kamp halfbloed. Het is anders dan ik had verwacht maar het gaat hoop ik vast nog wel leuk worden 🤗.  Ik zal alles tot op de puntjes uitleggen van wat er vandaag allemaal is gebeurt. Het is nu trouwens 00:00 uur in de nacht dus eigenlijk moet ik gaan slapen maar ik wil alles nu meteen opschrijven anders vergeet ik het dadelijk nog. Oke... we beginnen bij het begin.

Om 9:00 stond ik op, het was me nog even gelukt om terug in slaap te vallen dus toen de wekker ging schrok ik me DOOD! maar meteen verscheen er weer een glimlach op m'n gezicht want om 10:00 vertrok ik naar kamp halfbloed. Mijn koffer had ik al ingepakt en gisteren avond had ik mijn ontbijt ook al gemaakt dus ik hoefde alleen maar te douche en te eten. (Dit gaat trouwens wel een iets langer hoofdstuk worden, dus dan weet je dat alvast 😅🤗). Papa en mama waren al beneden toen ik eraan kwam. Misschien waren zij nog wel zenuwachtiger dan ik. Geen tijd om veel te kletsen en dingen te doen hadden ze niet want nog niets een 10 min later dat ik naar beneden was gekomen zat ik al in de auto. Wel 50x heb ik staan roepen dat ze op moesten schieten maar ja je kent moeders, die willen altijd nog net op het laatste moment wat spulletjes pakken en dingen doen. Na ongeveer 15 min wachten, reden we weg van ons huis. Op weg naar kamp halfbloed. Het was niet zo ver rijden. Ik denk zo rond een half uurtje. Maar toch leek het net of er uren waren verstreken toen we het bos in reden waar het kamp lag. IK GA NAAR KAMP HALBLOED! IK GA NAAR KAMP HALFBLOED! dat zei ik heel de weg lang op een zangerige toon.
Daar stond ik dan. Voor de beroemde poort van kamp halfbloed. De poort was groot en van steen, groene takken en bladeren wikkelden zich om de palen heen. Met open mond stond ik te kijken naar de mooie gegraveerde letters in het steen. Luna? Luuuuna? Kom je? Zei mama steeds maar pas bij, kom je? Verstond ik haar en kon ik los komen uit mijn eigen trans. Met z'n drietjes liepen we naar het hoofd gebouw. Mama en papa voor op en ik achter hun. Ik had er super veel zin in maar opeens werd ik super zenuwachtig en durfde dus eigenlijk niet voor op te lopen. Ik voelde dat alle ogen op mij gericht waren en overal om me heen hoorde ik gefluister, maar toen ik om me heen keek ging iedereen weer snel door met het gene wat ze aan het doen waren. Je zult het niet geloven maar wat ik nu ga zeggen is echt waar. Grover underwood is het hoofd van kamp halfbloed! 😂 hij is het dit jaar voor de eerste keer maar hij doet het best goed hoor. Ik moest wel even mijn lach in houden toen ik hem aan zag huppelen met een kop koffie in zijn hand (daar is hij verslaafd aan). Een paar maanden geleden had ik nog samen met hem gekampeerd en nu was hij opeens het hoofd van een super populair en goed kamp. Hij zei dat ik mocht kiezen in welk huis ik ging slapen en veel tijd om na te denken had ik niet nodig. HET HUIS VAN POSEIDON! zei ik meteen met een grote grijns van oor tot oor op m'n gezicht. Ik nam afscheid van mama en papa. Dat ging best moeilijk want mama wou mij gewoon niet loslaten 😶 ik mis ze nu al 😇. Toen ze eindelijk weg waren kreeg ik een rond leiding door het kamp. We begonnen bij het hoofd gebouw, daar kon ik grover altijd vinden als ik hem nodig had. Daarna gingen we naar een groot gras veld waar kinderen met elkaar konden vechten en trainen. Overal liepen kinderen en andere wezens, groot en klein. We liepen ook nog langs het stukje bos waar vlaggen ver overtje werd gespeeld en naar het gebouw om gezamenlijk te eten. Grover stelde me ook nog voor aan wat meiden, waar ik uiteindelijk achter bleef omdat dat de laatste stop was van de rond leiding. De meiden... ja wat kan ik daar over zeggen. Op zich waren ze wel aardig maar ze hadden alleen belangstelling voor mij omdat ik de klein dochter was van poseidon. Ik mocht bij hun zitten met het eten en 's avonds trokken ze mij mee om samen met hun spelletjes te spelen. Great! Op mijn 1e dag op kamp halfbloed en dan al meteen met een groepje gestoorde meiden opgescheept zitten. Met veel andere kinderen had ik nog niet gepraat. Heel veel durfde niet naar mij toe te komen en de andere hadden gewoon geen belang stelling. Ik glipte weg bij de meiden en ging naar mijn eigen huisje, die precies tegen het water aan lag. Ik zit hier nu al 3 uur. Op de stijger aan het water. Ik had me deze dag echt veel anders voor gesteld. Maar gelukkig is er morgen weer een dag en kan alles nog perfect worden.
Ik denk dat ik maar ga slapen in mijn hangmat (waar papa ook in geslapen heeft ❤). Fijne nacht allemaal en droom fijn xxx

Ps: ik kan wel janken...... ik blijf meestal positief net zoals ik net schreef maar eigenlijk is dit de ergste dag van mijn leven. Geen kinderen die ik ken. Geen vriendinnen. Niks. Maar we zullen zien.

Daaag! 💋😴