Het is pas 5 uur sochtends. Ik heb maar 2 uurtjes geslapen, meer kon ik niet. Ik had een nachtmerrie gehad die levens echt leek.
In mijn nachtmerrie was ik gewoon een stukje aan het zwemmen. Het zonnetje scheen en de vogeltjes floten. Maar opeens hoorde ik niks meer. Geen stokken die tegen elkaar aan sloegen tijdens een gevecht, geen overwinnings kreten als er iemand gewonnen had en zelfs niet het water dat tegen de rotsen werd geduwd. Het leek net of ik in een geluidsdichte kamer stond. Ik hoorde alleen nog mijn eigen ademhaling. Vlug keek ik om me heen. Er was niemand te bekennen. Snel kwam ik het water uit en ging snel opzoek naar iemand die wist wat er aan de hand was. Maar ik kon niemand vinden. In de verte hoorde ik wel iets. Een gil van een meisje, een gil die gewoon angst in je op jaagt.
Hierna werd ik wakker. ik zal er maar niet te veel over nadenken want het was ''gewoon'' een nachtmerrie. het leek allemaal zo echt. ik kon de wind voelen langs mijn oor, het zand kriebelde tussen mijn tenen en die angst... kun je nog steeds voelen als je je hand tegen mijn borst aan legt.
ik zal misschien vanavond er meer over schrijven want ik weet nog bijna niks van wat hier allemaal aan de hand is. de kinderen verklaren mij vast voor gek als ik ze dit vertel dus daarom hou ik het nog even geheim. ik ga vandaag ook nog ff langs bij grover. hij heeft de laatste tijd niet zo heel veel tijd meer voor mij dus ik hoop dat hij mij wat meer kan vertellen terwijl we aan een kopje koffie zitten.
JE LEEST
dagboek van een half god
ספרות חובביםhoi! ik ben Luna jackson, ik ben niet zomaar een meisje dus daarom schrijf ik dit dagboek. ik noem mezelf een half god, dat is waar maar ook weer niet. ik zal het uit leggen. jullie kennen allemaal mijn ouders: Percy jackson en annabeth chase. schri...
