Ik ben zo teleurgesteld in mezelf... ik had voorgenomen om elke dag of minstens om de dag in dit dagboek te schrijven maar inmiddels zijn we alweer 6 dagen verder en heb ik een heleboel meegemaakt! Ik zal beginnen met de eerste volle dag op kamp halfbloed.
Iedereen wist ondertussen dat ik de dochter was van de 2 helden. Ze vroegen me van alles over mijn ouders. Iedereen wou met mij "bevriend" zijn omdat ze dat cool vonden en stoer. Verder verliep de dag best goed. We waren begonnen met het ontbijt, toen hadden we training op het grote veld, in de middag gingen we lunchen en zwemmen in het meer. Gelukkig had papa mij al heel veel beginners dingen geleerd dus het trainen ging best makkelijk. De rest van de dag heb ik veel alleen doorgebracht. Kinderen wisten genoeg van mij en hielden afstand. Waarom? Ik heb geen idee. Ik ben gewoon een leuk en spontaan meisje (tenminste dat zeggen mama en papa), ik kan soms nogal onhandig zijn maar ja dat verandert niets aan mijn persoonlijkheid.
Ik heb alleen geluncht, alleen gezwommen diep in de zee omdat niemand anders zo ver durfde en alleen gezeten bij het avond eten. Gelukkig had ik grover nog om mee te kletsen maar hij is natuurlijk super druk dus wanneer we eindelijk een goed onderwerp hadden moest hij weer weg. Dat was eigenlijk zo'n beetje mijn eerste dag op kamp halfbloed.
Nu denken jullie zeker wat voor dagboek is dit nu?! Er gebeurt helemaal niets!
Let op! En blijf gewoon lekker verder lezen 😂👍🤗
De volgende dag ging eigenlijk precies hetzelfde als de 1e dag. We hadden in de ochtend weer getraind. 3 stok slagen tegen mijn hoofd, een steen tegen mijn knie en een boomstam op mijn voet. Ik zei al ik ben onhandig maar dit had ik niet verwacht. waar ik mij wel heel erg op verheugde was de vlaggen roof. er waren 2 kinderen die de teams mochten maken en raad een... ik werd als laatste gekozen. iedereen zuchtte van mijn team toen ze merkte dat ik bij hun kwam. iedereen had een taak om de vlag van ons team de verdedigen en om de vlag van het andere team te pakken. en wat was ik? reserve. maar ik was wel reuze nieuwsgierig, dus ben ik stiekem het bos ingerend. op een gegeven moment zag ik niemand meer. onrustig keek ik om me heen. en toen zag ik het. een mooie glanzende vlag die wapperde in de wind. dat kon toch niet waar zijn! Luna Jackson vind als reserve speler de vlag! heel voorzichtig en zachtjes liep ik naar de vlag toe. in de verte zag ik een bewaker staan maar die was druk bezig met de andere spelers van mijn team. steeds dichter en dichter bij kwam ik bij de vlag. op het laatste moment zette ik het op een drafje en pakte de vlag en rende zo snel ik kon weg. niemand had het door dus kon ik rustig terug gaan naar het begin punt. met open mond stonden ze te kijken toen ik rustig aan kwam lopen met de vlag in mijn hand. heb jij die gepakt? hoe? wanneer? WAT! iedereen was enorm blij van mijn team maar ook verwart. Luna? de reserve? zonder verwondingen? in een klap was ik de held van de dag. ik legde ze uit dat ik de vlag zag en hem gewoon had gepakt. die dag veranderde alles. we hadden de hele nacht door gefeest en de rest van de dagen waren leuk en gezellig. het enigste wat ik nog niet kan is iets met water maar in technieken leren bij het trainen en zo ben ik dan wel weer goed. ik sluit nu dit hoofdstuk af. morgen is er weer een nieuwe dag maar ik denk niet dat i morgen weer ga schrijven. alleen als er iets super cools gebeurt, dan natuurlijk wel. tot over een paar dagen xxx
oja, ik heb een super cool filmpje van mijn ouders gevonden op YouTube. echt super cool al die fan arts van de (half) goden. (ik heb het filmpje boven aan het hoofdstuk toegevoegd)
https://www.youtube.com/watch?v=VMHP2uCyFWk
JE LEEST
dagboek van een half god
Fanfictionhoi! ik ben Luna jackson, ik ben niet zomaar een meisje dus daarom schrijf ik dit dagboek. ik noem mezelf een half god, dat is waar maar ook weer niet. ik zal het uit leggen. jullie kennen allemaal mijn ouders: Percy jackson en annabeth chase. schri...
