JUDAH'S DAMSEL

CHAPTER TWO

Ten years ago...

"'Tay!" bulalas ni Cara ng bigla na lang matumba si Ricardo-ang ama-habang nakahawak sa dibdib. Agad niyang dinaluhan ito. Kasunod niya ang dalawang kapatid na lalaki-sina Egay at Eddie. Parehong high school ang dalawa samantalang graduate na siya ng architecture. Ang tatay naman niyang si Ricardo ay driver/pahinante ng isang sabon.

Sunud-sunod ang suwerte sa buhay ni Cara. Pagkagraduate niya kasi ng architecture ay na-hire siya bilang apprentice sa JBC Builders. Isa sa mga kilalang architectural firm ang JBC. Mayroon silang project sa buong Asia. Magmula ng magkaroon ng muwang sa larangang iyon ay ang JBC na ang target niyang kumpanyang pasukan. Ayon sa mga instructor niya sa university, ang JBC ay isa sa mga architectural firm sa Pilipinas na maganda ang pasahod at benefits. Kahit isa siyang apprentice ay nakatikim na agad siya noon.

Sa loob ng dalawang taon pagiging apprentice ay masasabi niyang nag-grow siya doon. Marami siyang natutunan sa trabaho, sa pagiging arkitekto at sa mga paghawak ng projects. Dahil doon, noong kumuha siya ng board exam ay agad siyang pumasa. Ngayon ay ganap na siyang architect!

Pero mukhang mayroong hangganan ang lahat dahil hayun ang ama niya, wala ng malay. Mukhang dahil sa sobrang pagtatrabaho ay nagkasakit na ito.

"Tay!" bulalas ni Egay ng hindi na magising ang ama niya. Kinabahan na si Cara ng makitang namumutla na rin ito. Agad niyang pinagana ang isip. Tumakbo siya sa labas ng bahay at humingi ng tulong. Agad naman siyang tinulungan ng mga kapitbahay at dinala ang ama niya sa ospital.

Pagdating sa ospital ay agad inasikaso ang ama niya. Nilapatan ito ng lunas at ginawan ng sari-saring test. Makalipas ang maraming oras, kinausap siya ng doktor at naiyak ng malamang kinailangan ng ama niyang dumaan sa bypass operation. Nagkaroon daw ng bara ang isang ugat nito sa puso at kailangan iyong ma-operahan agad.

Kailangan din niyang mag-down para masimulan ng lahat. Nang malaman niya ang halaga na dapat bayaran ay muntik na siyang mahimatay! One hundred twenty thousand pesos! Ni wala siyang ganoong ipon! Magsisimula pa lang siya sa buhay!

Wala ding ganoon kalaking ipon ang ama niya. Magastos ang naging kurso niya at lahat ng pera nila ay doon naubos. Kaya nga pursigido siyang makaangat sa buhay. Sa bawat sentimong ibinibigay ng tatay niya na pangpaaral ay nangangako siyang ibabalik iyon ng doble dito. Siya na rin ang nagpapaaral sa kapatid. Sa ngayon ay wala pa siyang ipon!

Pero naging maliwanag ang doktor. Patakaran iyon ng ospital at kailangan na talaga niyang mag-down para masimulan na ang operasyon. Naisip niyang ilipat ang ama sa ibang ospital pero naisip din niyang kakain pa ng oras iyon. Oras ang kalaban niya. Kailangang maging wais siya.

Halos sabunutan na niya ang sarili kakaisip ng paraan hanggang sa minabuti niyang utangan ang mga kakilala. Pati na rin ang HR nila, pinakiusapan niyang hingan ng loan. Sa huli ay pinagbigyan siya pero ang tanging makukuha lang niya ay ang kabuuang sahod para sa isang buwan na dapat niyang bayaran sa loob ng tatlong buwan. Pumayag na siya kaysa sa walang makuha. Agad siyang nagpunta sa opisina para mai-process agad ang emergency loan niya.

"Cara!" humahangos na tawag sa kanya ni Terry. Isa ito sa mga naging kaibigan niya sa firm. Mas matanda ito sa kanya ng limang taon. Twenty eight na ito samantalang twenty three na siya. Limang taon na rin ito sa JBC at ito ang nagturo sa kanya ng pasikot-sikot doon. Draftsman ito sa firm.

"Terry!" bulalas niya at luhaan itong niyakap. Napabuntong hininga ito. Awang-awa sa kanya. Natawagan niya ito kanina kaya alam na nito kung saan siya makikita.

"Na-operahan na ba si tito?" nagaalalang tanong nito. Close na ito sa pamilya niya. Tuwing mayroong pagkakataon ay pumapasyal ito sa bahay nila.

"H-Hindi pa..." umiiyak na sagot niya at sinabi ang lahat. Napabuntong hininga ito at naupo sila.