14: First Case: Ghost in the Comfort Room

2 2 0
                                    

[Dion]

How did I get his number? I asked myself. Pero nawala ang tanong na iyon sa utak ko ng mabasa ko ang text message nya

We already have our first case, lets meet 2pm sharp at Feathxr Cafe.

Wala akong load so, I didn't replied. Wala rin naman sigurong kaso kung di ako magrereply.

Aish! Ngayon pa ako naihi.

Dinala ako ng mga paa ko sa cr. I decided to pee, pagtapos ay humarap ako sa salamin. Kailan pa nagkaroon ng curtain ang cr?

Nakatitig ako sa repleksyon ko ng may malamig na kamay na humawak sa paa ko. May mahahaba syang kuko at kinilabutan ako kaya lumabas agad ako ng cr.

What was that?

I went back to our room, hindi naman halatang takot ako. Woh! Kalma Dion.

“Where's Syntax?”

Dylan shrugged his shoulders.

“May emergency daw ata”

“May daw na may ata pa?”

“Ikaw ah! May gusto ka ba kay Perez ha?”

Anak ng tipaklong, nakatitig ako sa mga mata ni Dylan at pinakita kong wala akong interes kay Syntax.

“Nagtatago ka pa e alam—”

“Where's Erande?”

Umikot ako at pagkaikot ko nakita kong agad si Bear na nakatakip pa rin ang mukha. Anong ginagawa—alas dos na pala.

Hinahabol nya ang hininga nya habang nakikipagusap sa aming President. He grabbed me by the hand and went outside our room.

“What took you so long?” he said coldly, emotionless and fierce.

“It's just 4 minutes”

“Every drop counts” he answered bluntly then threw me a stare, tapos sa kamay naming magkahawak.

Pagtitig nya roon ay binitawan nya ang kamay ko. Aray ah! Binagsak yung kamay ko! Tapos naglakad na sya ng mabilis.

Sumunod ako sa mga hakbang nya, kahit kailan talaga ang haba ng biyas ng taong 'to.

“What took you so long? Every drop counts~” I imitated his lines.

Pero bigla syang huminto sa paglalakad nya kaya nasubsob ako sa likod nya.

“Hoy! Anong—”

“Don't mimic—”

“Ano bastusan?”

I rolled my eyes at him, ang dami nyang sabi. Sasapakin ko na to e una hinila ako palabas ng room at sinungitan tapos ngayon pinuputol nya mga sinasabi ko.

“Anong oras na oh” then he grabbed my hand again at tumakbo sya.

———

“Ganyan yung naramdaman ko kanina ng hinanap ko yung room mo bakit ba kasi hindi ka nagreply?” iritado ang tono ng pagsasalita nya, ang galing nya magtago ng emosyon.

Ramdam kong hindi sya iritado, at itinatago nya lang ang totoong tono nya.

“Wala akong load”

He rolled his eyes at me. Bakla ba 'to?

“Bakit hindi ka nagpaload?”

My Smitten DetectiveWhere stories live. Discover now