Nie odezwał się po naszym pierwszym, wspólnym, felernym wieczorze.
Moją głowę zaczęły nachodzić dziwne myśli.
Nie spisałam się.
Dlaczego było aż tak źle?
Nie dałam z siebie wszystkiego.
Nie dałam z siebie nic.
Myślałam, że dużo o tym wszystkim wiem, że takie zabawy nie będą sprawiać mi większego problemu i będzie to przede wszystkim przyjemność.
Przeliczyłam się, jak zawsze.
Dobra zabawa przeobraziła się w coś nieco innego.
Przerażenie, strach i chęć zapadnięcia się pod ziemię ze wstydu.
Zupełnie się tego nie spodziewałam.
Wzięłam butelkę wina i usiadłam w fotelu. Alkohol jest dobry na chwilowe zapomnienie, więc może i tym razem pomoże.
Wypiłam cała butelkę, trochę mnie złamało.
Wzięłam telefon i zaczęłam wypisywać do Niego głupoty, żałuję do teraz.
Napisałam jak bardzo mnie skrzywdził, jak bardzo boli mnie takie traktowanie.
Nie wiem po co.
Chyba myślałam, że zacznie kochać, że moja gadka na litość go zmieni.
Idiotka.
Odpisał, zrównał mnie z ziemną.
Daj sobie spokój. Po co pijesz? Myślisz, że zacznę kochać i być dla Ciebie księciem, że będę grzeczny i nie skrzywdzę? Myślisz się, zniszczę Cię i będę robił co tylko mi się wymarzy, bo jesteś tak beznadziejna, że nadajesz się tylko do jednego... Do tego, żeby traktować Cię jak szlaufa.
Nie mam pytań, zatkało mnie, wgniotło mnie w fotel.
Łzy pojawiły się w oczach.
Nawet mnie nie zna, więc czemu pisze takie rzeczy?
Zabolało, aż za bardzo.
Trafił w punkt, znowu mu się udało.
Zaczynam szukać pomocy u przyjaciółki.
Opisuje jej wszystko co się wydarzyło, stworzyłam wiadomość na milion słów.
Odpisała mi 'och...:('.
Nie wierzę.
Mam ochotę pieprznąć sobie w łeb, nawet ona nie potrafi mi pomóc, a myślałam, że jest prawdziwa.
Otwieram moją szafkę z alkoholowymi dobrociami i znowu piję.
To za mało, to nie działa.
Zapijam tabletki wódką.
