Silent Blood Academy - Hope's Despair

Chapter 5 : Second Blood

-Aya- 

"AAAAAAAAAAAAAAAAHHH!" Narinig kong tumili si Celestia. Hindi ko alam kung anong araw ngayon sa tingin ko nga ay mag-iisang buwan na kaming nakatira sa school na ito. Nakatira ba ang right term ko? Or something else? "Be careful next time you don't want to break your neck, do you?" I said with concern towards her. Napakaclumsy n'ya, pang-ilang beses na syang nahuhulog sa hagdanan eh. 

This school give me the creeps. I mean, maraming nagsasabi na mas creepy ang maging librarian sa loob ng isang napakalaking library na mag-isa ka lang nagbabantay, hindi ako makakaangal doon pero kung tutuusin mas nakakakilabot dito despite komportable na ang iba dito at wala ng namamatay. All of us are like... Hindi ko maexplain pero parang okay na kami dito kahit may ilangan lang ng onti since 'mahangin' pa rin yung iba, if you know what I mean. =_=

"Don't worry. I'll be fine..." Sabi ni Celestia at tumayo ng maayos na parang walang nangyari hanggang ngayon ang cold pa rin nitong babaeng ito. Naglakad na sya papalayo sa kinatatayuan ko. Siguro pupunta na naman yun sa infirmary. Palagi siyang nandun kahit walang katao tao doon except sa kanya. Well, she's a nurse after all and wala namang masama dun. Siguro...

A week ago is the last voice message of Mr. Voice, tingin ko lang. I'm heading straight to my room when Ricardo, Ramon and Leyley came running towards my direction. "Call everyone...*pant* Kitkat... Kitkat is..." naghahabol ng hinga si Leyley habang nagsasalita. "Kitkat is what?!?!" Kinakabahang tanong ko kay Leyley. "Come with us!" Sabi ni Ricardo sabay hinawakan nya ang wrist ko ng mahigpit at hinila ako patakbo. "Anong nangyayari?!?!" Ninenerbiyos kong tanong kay Ricardo habang tumatakbo kasabay nya. D-don't tell me.. please no... The moment I thought that I'm so surprised when I suddenly realized that its an emergency. How can I be so dumbfounded?! "We need to call the others," sigaw ni Ramon tas tumakbo sya sa ibang direction. "Okay! I'll call Celestia!" I volunteered running for the infirmary. Please... Lord. Wag naman po sana...

-GD-

"I was saying that you shouldn't hold grudges at anyone. It won't make anything easier for you," magalang kong sagot kay Seliena. "But I can't help it. I don't understand why I should. I'm confuse..." pagsasalita ni Seliena na malungkot. Ilang linggo ko na ring nakakasama si Seliena at yung iba pa naming kaklase at isa lang ang masasabi ko. "You should be careful here GD... You don't know whenever the traitor comes out, neither do I," halata sa boses nya ang pagkalungkot at pagbababala sa akin.

 She's a manipulative person. She already placed a control on boys and all of the girls except for Celestia who rarely hangs out with her, and me. Si Celestia naman kasi napaka-cold at ayaw makisama samin, mi makipagusap di kayang gawin, yung tipong may sariling mundo =_= . Magsasalita na sana ako ng biglang dumating sina Ricardo at Ramon. Nandito nga pala kami sa inside garden kinakausap si Seliena at pinagagaan ang pakiramdam nya. Di ko alam pero sobrang bigat ata ng dala nya at ganito siya kadepress, di naman daw niya namimiss ang family niya outside kasi aalm niyang kahit ano daw ang mangyari okay lang sila. Bukod dun wala na akong maisip, 'Family' person kasi ako eh.