PAPATYALARIN KALBİ MAVİ Mİ ANNE?

Güzel İzmir'im...

Baharı düşünsem

Bana benzeyen badem ağacı gelir aklıma

Yalancı bahara inanıp açan çiçeklerim solar...

Uyanır

Hüzünlerime gülücükler giydiren İzmir'im

Güneşli kollarıyla sımsıkı sarar

Denizinde durulurum

Umuduyla savrulurum

Yastığında huzurla uyurum...

Ne zaman seni düşünsem

Çilingir sofrası kurulur gönlümün kıyılarına

Kalbimin notaları çalar

Özlemler çözülür hece hece

İçimde bir deniz kızı ağlar...

Dinler İzmir'im

Suskunluğumda o sesimi duyar

Papatyaların kalbi maviymiş

En iyi o anlar

Tutmayan sevdalar yerine

Sevda gibi yüreğimden o tutar...

Anları düşünsem

Koşar adım finale yaklaşan ömrüm gelir aklıma

Sen gelir...

sensizlik gelir...

Kadere inanırım da

Ağlamam kaderime

Sorular sorar dururum İzmirim'e

Kıblesine yüz sürdüğüm İzmir'im

Daha kaç patika aşacağız seninle?

Kaç yaprak dökümüne şahit olacağız?

Nefes nefese kaç umudun peşinden koşacağız?

Yalnızlığımıza iç çekip

Sızılarımızı sararak kaç sabah uyanacağız?

Öper yüreğimin en sızlayan yerinden

Bakar gözlerime en derinden

Fısıldar kulağıma güzel İzmir'im

Umuda dökülür cümleler...

Yeterki hep mavi kalsın kalbin

Bir gün der bir gün...

Vuslat'a ben olacağım şahidin...

Ayşe Keleş 08.10.2017