PAPATYALARIN KALBİ MAVİ Mİ ANNE?

Her Sabah...

Her Sabah...

Her sabah

Bir çiçek açar odamın penceresinde

Mis kokusuyla aralarım gözlerimi

Umudun çocukları sarar bahçelerimi...

Yalnızlık susup kaçar

Yok olur gecenin hıçkırık sesleri...

Seviliyormuşum gibi

Her şey yolundaymış gibi

Ölüm yokmuş gibi

Yeni doğmuş bir bebek gibi

Uzanır tutar umudun elleri ellerimi...

Seven yürekler buluşur

Irmaklar denizine kavuşur

Güneşe göz kırpar şakacı bir bulut

Hayallerim yağmur olur

Toprağı kurumuş yüreğim filize durur

Her sabah ömrümün ilk sabahıdır

Önce gülücüklerim uyanır

Gece bakıp bakıp kendine

Kalleş oyunlarından utanır.

Ayşe Keleş