PAPATYALARIN KALBİ MAVİ Mİ ANNE?

Aşkın İki Yüzü

Ormanlar içinde koşar dururuz
Nefes alıp vermek yetiyor sanırız
Ne daldaki kuşu
Ne de yerdeki papatyayı farketmeden
Yaşar gideriz...
Yaşamak için yeriz
Uyumak için yatarız...
Bilmeden sarılmanın bir omuzun sıcaklığını
Bir gülüşün baharını
Kuytu köşelerde saklayıp kalbimizi
Hayata dört elle sarılırız
Tek başınalık zor gelmez.

Bir gün...
Beklemediğin anda çalar kapını aşk
Nefes aldığın ormanı bırakıp
Duvarlarını yıkarsın
Onun kalbinin kıyılarında açarsın
Gözlerinin uçsuz bucaksız yollarında koşarsın
Koca bir ömrü bir güne sığdırırsın
Lütfunu da seversin... sitemini de...
Eşiğinde durursun...
Ateşinde yanarsın...
Yanarsın da
Yol ayrımı geldiğinde
Tek başınalık ne kadar zormuş o gün anlarsın

İki yüzünü görürsün aşkın
Ab-ı hayat olur mutluluktan uçarsın..
Ya da bütün darağaçları yüreğine kurulur
Adını harf harf yutkunarak susarsın...

Ayşe Keleş