PAPATYALARIN KALBİ MAVİ Mİ ANNE?

Her gün...

Her gün...

Bütün pencerelerimi açtım bu sabah

Perdeme konan kelebeği bıraktım güneşe

Kitabımın paragraflarını okuyup çizdim

Boyalarımla,fırçalarımla şakalaştım biraz

En güzel şarkıyı kendim için seçtim...

Kaldırımlarında yürüdüm sokağımın

Yaşlı teyzeye günaydın deyip gülümsedim

Bir sokak köpeğinin gözlerine değdim

Sırnaşan kedinin patilerini sevdim

Sonra kocaman bir oh çektim...

Ne güzelsin hayat...

Sunduğu her şeye şükrettim...

Gönül insanın kıblesiymiş...

Ben hiç gönül incitmedim...

Beni seveni de sevdim...

Sevmeyeni de sevdim...

Hayatta kendimden başka kimseyi üzmedim...

Ulaşılmaz hayallerim olmadı hiç

Bir köy evinde çiçekli bir elbiseyle dolaşmayı

Saçıma kır çiçeklerinden taç yapıp takmayı çok istedim mesela

Misafir olduğum bu dünyanın hiçbirşeyine tamah etmedim...

Biraz yol yorgunuyum o kadar

Biraz kırgın

Biraz umutlu

Eh işte olduğu kadar mutlu...

Hayat konuşuyor ben dinliyorum...

Hayat koşuyor...

Her gün payıma düşenle yetiniyorum..

Kıblem sevgi benim huzurla yürüyorum...

Ayşe Keleş

09.10.2017