toy | namjoon

2.2

brroken: Bugün nasıl bir gün karar veremiyorum

ryanmonster: Tam zamanında

Seninle konuşmam gerekiyor

brroken: Hey

Ne oluyor?

ryanmonster: Bugün biriyle karşılaştım

Minjae

Onu hatırlıyor musun?

brroken: Evet

ryanmonster: Ona defteri sordum ve kimde olduğunu bilmediğini

Hatta kimsede olmadığını düşündüğünü söyledi

Böylece kaybolup gidemez

brroken: Arkadaşların ortadan kaldırmış olmalı

ryanmonster: Siktiğim arkadaşlar!

brroken: Tamam

Sakin ol

Bekle biraz

Masanın üzerinde duran telefonun titremesi Namjoon'un kulağına katlanılmaz gelmeye başladı. Grup arkadaşları ya da eğitmenlerinden birinin sorgusuna henüz hazır değildi. Fazla stresliydi.

Titreşim beynini sıkıştırıyormuş gibi hissetmeye başladığında masanın üzerinden telefonu alıp kulağına götürdü.

"Ne var?"

"Sakin olacak mısın artık?"

Karşıdan gelen yumuşak sesle durakladı. Kaşlarını çattı ve kendine geldiğinde telefonu kulağından çekerek ekrandaki numaraya baktı. Kayıtlı değildi ve bu kesinlikle Dani'ydi.

"Dani?"

Beklemediği bir canlılıkta kıkırtı yükseldi.

"Evet, Dani."

İstemsizce panikledi, ellerini nereye koyacağını bilemedi.

"Kötü bir gün geçiriyorsun ha?"

Dani'nin sesi kulağına fazla rahatlatıcı geldi ve istemsizce gözlerini kapattı.

"Sanırım. O şeyi bulmam gerekiyor."

"Defteri mi?"

"Mhm."  Namjoon'un sessiz onayından sonra Dani iç çekti ve Namjoon kızın gözlerini kapatıp başını olumsuzca salladığını düşündü.

"Boşver, tamam mı? Defteri bulmak şu an sana bir şey vermeyecek."

"Hayır, Dani. Anlamıyorsun. Neler olduğunu, kimleri ne şekilde üzdüğümü hatırlamalıyım. Dünmüş gibi hatırlamalıyım."

"Bu sadece sana acı verir." Dani fark ettirmemeye çalışsa da sesi titremişti.

"O defterde olup olmadığını bilmeliyim"

"Üzgünüm Namjoon."

Namjoon boşta olan elini alnına götürerek ovmaya başladı. Tüm bunlar başını ağrıtıyordu.

"Mutlaka birinde olmalı. O sersemlerin tüm o şeyleri yazarken nasıl eğlendiğini hatırlıyorum. Mutlaka biri bakıp bundan zevk almaya devam ediyordur."

Kız titrek bir nefes verdi. Namjoon fazla inatçıydı ve bu onu zorluyordu.

"Bir süre bunu unut tamam mı? Sakin ol sadece."

Namjoon'un omuzları çöktü ve sesi güçsüzleşti.

"Benden nefret ediyorsun. Bunu biliyorum fakat neden bu kadar iyi davranıyorsun?"

"Çünkü daha kötüsünü hak edenler mutlaka var."