ASENA

4.PLAN

Not tryna be indie 

Not tryna be cool

 Just tryna be in this

Tell me are you too?

Aykırı olmaya çalışmıyorum,

Havalı olmaya çalışmıyorum

Sadece burada olmaya çalışıyorum

Söyle, burada mısın? 

(Zayn, Sia - Dusk Till Down)

Cihan benim çocukluk arkadaşımdan öte bir numaralı rakibimdi. İkimiz de güçlü kadınların çocuklarıydık ve annemin beni devamlı kıyasladığı kişi Cihan'dı. Çok güçlüydü, çok zekiydi. Ona karşı tarifsiz bir öfke içindeydim ve duygularım karşılıksız değildi. Hatta benim öfkem onunki yanında minik bir kıvılcımdan ibaretti. Belki de öfkelenmekte haklıydı çünkü ona göre ben on iki yaşında onun en yakın arkadaşını çalmıştım.

Özge ile ilk tanıştığım zamanlarda, yakın bir arkadaş olacağımız belliymiş gibi yan yana yürüyüp konuşurken ve gülüşürken onun bize uzaktan öfkeyle baktığını ve sustuğunu hala hatırlıyorum. Bir daha onu hiç böyle bakarken görmedim. Cihan duygularını çok iyi saklardı., zaten onu iyi bir asker yapan özelliği de buydu. Sana ne zaman kızdığını ve ne zaman intikam almak için harekete geçeceğini bilemezdiniz.

Kızlar bu açıdan tuhaftır. En yakın arkadaşlarını, başkalarının konuşamayacağı, yakın olamayacağı, kendilerine ait bir parça olarak görürler. Bir kızın en yakın arkadaşını almak, ailesinden birini almak gibidir. Ya gözünü karartır ve arkadaşını geri kazanmak için mücadele eder, ya da uzaktan uzağa kin besleyerek fırsat kollar. Cihan hiçbir mücadele girişiminde bulunmadı. Çalışmaya odaklandı. Bunun onu benden üstün kılacağını biliyordu. İkimiz de bir gün karşı karşıya geleceğimizin, bir gün aramızda bir kavganın patlak vereceğinin farkındaydık fakat ben bunun bu kadar erken olmasını beklemiyordum.

Ve şimdi, bir zamanlar antrenman odasından çıkmayan burnu havada kız, beni öldürmek fırsatı bulduğu için zevkten titreyen gözü dönmüş bir kadına dönüşmüştü.

Bana acımayacaktı.

"Mücadele başlasın!"

Titreyen ellerimi sabitlemeye çalışarak pozisyon aldım ve Mari'den öğrendiğim gibi ona bitirici bir yumruk atmayı denedim. Ani ve hızlı vurabilirsem kazanabilirdim. Buna inanmak istiyordum. Fakat Cihan tek hamlede bileğimi kavradı ve beni kurtulamayacağım bir hızla kendine çekti. Çelik zırhlı omzuna çarpmak bir duvara çarpmaktan farklı değildi. dengemi kaybedip geriye doğru tökezlerken neredeyse yere düşecektim.

"Evet sayın seyirciler, Cihan ilk hamlesini yapıyor ve rakibini kolayca sarsıyor. Defne'nin ayakta uzun süre kalamayacağı daha şimdiden belli..."

Anlamıştım. Ona hamle yaparak kazanamayacağım çok belliydi. Yumruklarını kaldırmış bir ayaktan diğerine geçiyor, yıllardır aşinası olduğu arenada ev sahibi kadar rahat hareket ediyordu. Savunma halinde kalmayı planlamakla birlikte kazanamayacağımdan kesinkes emin olmuştum. Aklımda olan tek şey hayatta kalabilmekti çünkü Cihan beni öldürse seyirciler arasında buna karşı çıkmaya cesaret edebilecek kimse yoktu. Kısmi bir suikastin ortasındaydım. Cihan ona doğru hamle yapmayacağımı anladığında güldü: