You're all that i need - (COMPLETED)

Two Hearts Beat as One

-- ahmm.. this is my 2nd story.. ewan ko ba kung bakit ako sulat ng sulat! haha.. dedicated ko nga po pala to kay ate GirlInLove.. kasi naman eh.. di pdn maka-move on ang lola nyo sa 3W8L.. gang ngaun naiiyak pa din ako.. haha.. idol na idol ko kayo ate GirlInLove.. :)))

 =========

Prologue

Sino ba may sabing mahirap ang maging mahirap? At madali lang ang buhay kapag mayaman? Siguro.. madalas nating marinig yan sa mga mahihirap.. pero madali lang ba talaga maging mayaman? Mahirap din kaya..

You oblige to do what your parents wants you to do..  at bawal ang hindi sumunod.. kesyo, kailangan mong maging ganito, ganyan.. dapat ganito, maging ganyan ka.. argh! Nakakasawa na.. wala kang choice.. lalo na’t sobrang business inclined ng mga parents mo..

Buti nga at napapapayag ko sila na walang maganap na arrange marriage eh.. aba! Magwawala talaga ako.. masyado pa kong bata para sa ganun.. and I want to be married by someone who I love with, not only because, our parents needs to be.. but I want to be love by someone, who loves me back.. (yaksss! Ambading..)

Syempre.. pagdating jan.. kakampi ko ang lola ko.. sa akin sya kumakampi.. at in the end.. wala din nagagawa yung mom at dad ko..

Well, im Johan Xandrei Wilson.. 19 years old, an engineering student and a varsity player of our university.. and, sabi din nila na madami daw naiinggit sa akin.. kasi parang nasa akin na daw ang lahat.. mayaman.. matalino (ehem!) habulin ng girls.. pati daw gays.. (tssss..) tsaka, syempre.. gwapo daw! (sila may sabi nyan..). nasa akin lahat?? Parang hindi naman..

In fact, mas maswerte sila sa akin.. dahil free sila sa lahat ng ginagawa nila, I mean.. mayayaman din sila pero hindi sila pressured ng parents nila.. samantalang ako.. well, never mind..

Tatlo kaming magkakapatid, dalawang babae at ako.. middle child ako, at ako daw ang heir ng company.. (which is, parang ayoko..) lagi kong kasama yung yaya ko.. si nanay pat.. mas ka-close ko pa siya kesa sa mga magulang ko eh, wala kasing time yun dahil puro trabaho ang inaatupag..

Kung alam lang siguro ng mga taong yun.. mas naiingit ako sa kanila.. lalo na sa mga mahihirap.. alam kong kahit ganun yung estado ng buhay nila.. Masaya sila.. at alam kong may panahon para sa isa’t isa.. sabay sila kung kumain, tabi tabi kung matulog, tulong tulong sa mga gawaing bahay.. saludo ako sa kanila..

All in all.. boring ang buhay ko, well, hindi naman masyado.. dahil may mga taong nakakapagpasaya sa akin.. andiyan si nanay pat, yung mga ka-tropa ko.. yung mga kapatid ko, pwede na din yung mga gadgets ko.. Masaya na din ako kahit papaano.. pero, almost perfect na nga DAW ang buhay ko, ang kulang na lang daw eh..  yung taong makapagpapatibok ng puso ko.. sino naman kaya yun?

****

Annyeong haseyo! Chonun Sharmaine Allison imnida.. maka Korean laguauge naman ako, wagas.. hehe..well, Sharmaine Allison Jang ang whole name ko.. Sharmaine Jang na lang for short..

Pansin nyo? Korean yung family name ko? Well, it’s a long story.. Pero hindi ako korean ah.. siguro kapag napakasalan na ko ni Jang Geun Suk, o kaya isa sa mga member ng SuJu o ng BIGBANG o ng 2pm.. hahaha.. (at alam kong soooooooooobrang labo mangyari yun) at tsaka ko na lang sasabihin sa inyo kapag handa na ko..

I’m a business administration student, major ko is human resource management.. 18 years old.. (at kaka-debut ko lang.. pero syempre! Walang celebration, lack of budget! Haha.. pero nakapaghanda naman ng konti, dahil nanguurat yung mga kaibigan ko, so ayun.. ubos ang ipon! xD)

Kwento ko na lang ng konti yung mga pinaggagagawa ko sa buhay ko ah.. hehe.. ahmm.. ehem! Well, may sarili akong bahay.. at ako lang yung nakatira doon.. as in wala ng iba, yung parents ko kasi, nag-migrate na sila..and I don’t know where.. basta nag-migrate.. then.. i'm a scholar and a member of choir in our university.. medo suma-sideline din ang drama ko.. I’m a singer, doon sa resto bar nila Joan, who is yung kapit bahay namin and at the same time, kaibigan ko na din..

Naiiisip nyo siguro na ang lungkot ng buhay ko noh.. well.. sort of, syempre.. ikaw lang mag-isa lagi sa bahay nyo.. at walang kang makausap, kundi yung aso ko na si Trouble *at hindi basta basta aso yun, dobberman un eh.at na-train ko din yun kung paano manakmal ng mga bad guys.*.. pero syempre.. hindi naman ako magmumukmok ng bongga talaga dito sa loob ng bahay namin.. may mga kaibigan akong pwedeng machika..  at sumasaya na ko dahil doon..

Kung natatanong nyo ang lovelife ko? Naku pow! Wala ako nyan.. as in since birth.. bakit? Kailangan pa ba nun? Eh, sagabal lang naman yun sa pag-aaral and sa trabaho ko.. hindi naman kailangan madaliin yun diba.. hehe.. pero alam kong dadating ako jan.. at alam kong mararanasan ko ding masaktan.. and to tell you the truth.. TAKOT AKONG MASAKTAN..  well, sabi ng friends ko, part daw yun ng love.. hindi daw love yun kung hindi ko maeexperience ang masaktan.. hmmm, alam ko naman yun eh, kaya nga isa sa mga dahilan ko ang hindi muna lumablayp..eh dahil hindi pa ako handang masaktan.. gets? :D

-----------------------------