Secret at Hogwarts

8.

Achter het gordijn stond George. En hij was niet alleen. Oh nee, meneer de grappenmaker stond verstrengeld met een of andere Ravenklauw.

Vol afschuw openden ik, Fred en Leo onze monden. George en de Ravenklauw hadden nog steeds niet door dat ze niet meer alleen waren, tot Fred luid kuchte.

Verschrikt keek George op. Kort daarna werd hij knalrood. "Oh, Fred, Leo, Cleo,"riep hij uit, alsof hij niet kon geloven dat zijn beste vrienden dit nou echt hadden gezien. "Het was niet de bedoeling dat jullie dit zagen."mompelde hij.

Fred grijnsde. "Dat geloof ik wel,"hij stormde op zijn broer af en klopte hem op zijn schouder. Ondertussen schuifelde de Ravenklauw steeds verder achteruit, tot ze de muur raakte. "Gefeliciteerd makker! Je verdient het!"

Leo en ik bleven waar we waren, te geschokt om iets te zeggen. Toen ik heel voorzichtig achteruit schuifelde, zodat ik later kon wegrennen pakte Leo voorzichtig mijn hand vast en kneep hij erin.

Ik was nog te geschrokken om daar fatsoenlijk op te kunnen reageren, dus ik negeerde het en rende zo stil mogelijk weg, naar de Griffoendor gemeenschappelijke ruimte. Helaas kwam ik erachter dat ik het wachtwoord nog steeds niet wist, dus ik ging mopperend naar de bibliotheek.

In de bibliotheek begon ik hard te huilen. Net op het moment waarop ik gevoelens voor George begon te ontwikkelen hing hij met een ander? Dat was op z'n zachtst gezegd verdraaid slechte timing. Als hij vorig jaar een vriendinnetje had gekregen had ik dat absoluut geen probleem gevonden, maar nu...

Misschien was het egoïstisch van me om zo te denken, maar op het moment kon me dat geen moer schelen.