Secret at Hogwarts

9.

"Heb je wel geslapen?"vroeg Fred de volgende ochtend bezorgd.

"Hmm? Eh, ja. Zo zie ik er natuurlijk uit."antwoorde ik kortaf. Mijn wallen waren van hier tot verweggiestan. 

"Waar is George?"Fred keek zoekend om zich heen.

"Geen idee."ik pakte een broodje van een schaal en stak hem in mijn mond. Ik kauwde zo snel mogelijk en slikte hem door. 

"Ik ga nog eventjes naar de bieb. Huiswerk maken, enzo. Mazzels."ik stond op, en stootte in mijn haast een melkkan om. Ik vluchtte de Grote Zaal uit voor iemand de tijd had om er op te reageren. 

Het lukte me om Fred en George de hele dag te ontlopen. Dit kwam vooral doordat ik alle lessen oversloeg en in plaats daarvan in de uilenvleugel de perfecte brief probeerde op te stellen. 

Ik had namelijk een fantastisch plan.

Ik zou een anonieme brief naar George sturen waarin stond dat ik hem verschrikkelijk leuk vond en of die relatie van hem wel serieus was. Maar dan natuurlijk iets mooier geschreven. 

Bijna had ik de brief aan mijn eigen uil gegeven, maar gelukkig kwam ik er net op tijd achter dat dat behoorlijk dom zou zijn, dus leende ik één van de schooluilen. Yuna, mijn bruine steenuil, keek me verontwaardigd aan en vloog krassend weg. Jammer genoeg had ze de gewoonte om lang weg te blijven als ze kwaad op me was. 

Dat was een probleem voor een andere keer. Tevreden liep ik terug naar het kasteel toen ik de brief verstuurd had. Nu maar hopen dat George een bevredigend antwoord zou geven.

Ik liep net richting de bibliotheek toen ik iemand vanuit een hoek "Hé meissie!"hoorde fluisteren.

Ik draaide mijn hoofd in de richting van het geluid, maar werd verrast door een harde klap op mijn achterhoofd die me van het bewustzijn beroofde.