Secret at Hogwarts

39.

"Oké, we moeten gaan."Alicia bekeek zichzelf nog één keer goed in de spiegel.
"Ja."verzuchtte ik.
Ik bekeek mezelf ook nog een keer en liep daarna achter Alicia aan de trap af.
Ze klom grijnzend door het portretgat en begroette haar date enthousiast.

Ik wilde dat het voor mij ook zo gemakkelijk was.

Onder aan de trap stond George op me te wachten; keurig in galagewaad, zijn ogen glinsterden toen hij me de trap af zag lopen.

"Hey."zei hij met schorre stem toen ik tegenover hem stond.

"Hey."

"Je ziet er adembenemend uit."het zag ernaar uit dat hij het meende. Mijn hart maakte een sprongetje.

"Jij ook."fluisterde ik zo zacht dat ik het nauwelijks kon verstaan.

George boog zich naar me toe.

Ging hij me nou echt zoenen?

Vlinders fladderden door mijn buik terwijl ik mijn ogen dicht deed en ook naar hem toe boog.

Tot Alicia en haar date naar binnen kwamen en riepen: "De Witte Wieven zijn er!"voor ze joelend en gillend weer wegrenden.

Ik schraapte mijn keel terwijl George ongemakkelijk in zijn handen wreef en me zijn arm aanbood.

"Zullen we dan maar?"vroeg hij galant.

Ik legde mijn arm op de zijne en we liepen samen naar de Grote Zaal.

De Grote Zaal was prachtig versierd; het leek alsof er sneeuw lag, er stonden kerstbomen en ijssculpturen en andere versieringen die er een echt winterwonderland van maakten.

Er stond een podium met een orkest erop dat klassieke muziek speelde en de zaal was gevuld met mensen die het naar hun zin hadden en vrolijk zaten te kletsen. We hadden ons pas net bij de menigte gevoegd toen de deuren opengingen en de Toverschool Toernooi kampioenen met hun dates binnenkwamen. Fleur Delacour was met Robbie Davis, Viktor Kruml met Hermelien Griffel, Carlo Kannewasser met Cho Chang en Harry Potter met Parvati Patil.

De menigte klapte en ik besloot mee te klappen, want dat was wel zo netjes. Ze gingen goed staan en toen het orkest begon te spelen dansten ze.

Na een tijdje voegde de rest zich bij hen, maar ik wachtte tot George mij zou vragen met hem te dansen.

Gelukkig duurde dat niet zo lang.

"Mag ik deze dans van u?"vroeg hij nadat het eerste lied voorbij was.

"Maar natuurlijk."ik glimlachte naar hem en we liepen naar de dansvloer.

Ik bakte er niets van, maar dat leek George niet uit te maken; hij zorgde ervoor dat het leek alsof ik een getalenteerde danseres was.

Na wat uren leek te duren, vroeg hij of ik iets te drinken wilde en ik knikte hijgend; dansen was uitputtend. Hij begeleidde me naar een bankje waar ik oncharmant op neerplofte en het zweet van mijn voorhoofd veegde.

Ik keek geïnteresseerd naar de dansende mensen die het allemaal naar hun zin schenen te hebben.

Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Deze avond zou perfect worden.

Toen legde iemand een hand op mijn schouder. Ik draaide me met een ruk om en keek recht in twee woedende ogen. Angst raasde door mijn hele lichaam heen.