Wicked Cinderella

Chapter 3

--CARLO POV--

Nagulat ako nang bigla niya kong sinigawan at binagsakan ng pintuan."Ano naman kaya nangyari dun?!'I smiled.!Pasalamat ka Cassandra...

Mahal na mahal kita.

FLASHBACK

Naglalakad ako sa park. Wala lang. Gusto ko lang ng fresh air. Naiistress ako sa bahay. Ang daming pinapagawa sakin.Napatigil ako nang may marinig akong umiiyak na babae.Tumahimik ako para pakinggan ulit para sure.Narinig ko ulit. Mas malakas.Putek!Umiiyak nga. Ayaw ko pa naman ng nakakakita o nakakarinig ako ng  umiiyak na babae.Feeling ko kailangan na kailangan kong tulungan.Sinundan ko yung iyak.AYUN!May nakita akong babae na nakaupo dun sa may bench habang umiiyak.

“Oh..” Inabutan ko sya ng panyo. Tiningnan nya lang ung panyo tapos tumingala sya sakin.

“Sino ka?” She said between sobs.Sabay  punas niya ng luha niya pero ayaw parin tumigil.

“Kunin mo muna.Walang pang patulog yan.Trust me.”I assured her.Kinuha nya naman.May nakita akong teddy bear. May nakasulat sa may bandang dibdib na “Your heart belongs to me: CASSANDRA"

 “Sayo to?” I asked, picking the teddy bear up.Tumingin ulit sya sakin.Or more like dun sa teddy bear na hawak ko. There’s no mistake, a sight of recognition flashed in her eyes. Sabay sagot nya ng hindi.Halata namang kanya kasi medyo malapit yung teddy bear na medyo malayo.Huh?Pwede ba yun?I mean,malayo sakanya in a sense na parang hinagis lang or nabitawan yung bear bago sya makaupo sa tabi ng puno kaya parang malapit pa din.

“Hindi pala eh.” Sabi ko. Tapos naglakad ako papuntang trash can dala dala yung teddy bear.

“Hoy!San ka pupunta?!” Sigaw nya na medyo kinakabahan.

“Tatapon ko na,nakakalat eh.”

“WAG!” Humarap ako sa kanya. Tas binato sa kanya ung teddy bear.

“Hindi ko alam kung anong nangyari.Pero eto lang masasabi ko.Walang sino man ang may karapatan na magpaiyak sa mga babae.Kung lalaki man yan, I’m sure he’s not worth it.” Tas naglakad na ako palayo. Tumigil naman na sya sa kakaiyak eh.

“Wait!Yung panyo mo!” Sigaw nya.

“Keep it!Balik mo nalang next time na magkita tayo!”Pero pinigilan niya ako.Tinanong niya ako kung anong pangalan ko.

“CARLO!”I answered without looking back.Pagtingin ko sa kapaligiran. Ang dami palang taong nakatingin samin. Baka naman akala nungmga to ako nagoaiyak dito. Mahirap na. Tumakbo na ako paalis sa park.

PRESENT

I walked out of my bathroom, drying my hair with the towel in the process.Nakatapis lang ako ng twalya na nagtatakip ng lower region ko.Wala namang papasok.Kung meron man,mga maids and butlers lang yon at wala naman silang pakielam nakasuot man ako ng damit o hindi na maglakad sa harap nila.

I fetched myself a bottle of water in my mini fridge and sat on the couch.Ininom ko ito.Bigla nanaman pumasok sa isip ko si Cassandra.Bakit biglang naging ganun yun kanina?Ilang taon ko na sya kasama, napabuntung hininga ako.Hindi ko pa din makabisado ugali nya.Minsan ang weird,minsan seryoso,minsan parang bata, minsan sobrang talino.Ewan!Naalala ko tuloy nung pangalawang meeting namin….

FLASHBACK

“ARRGGGHH!” Tangness!3 days na after ko mameet ung Cassandra na yun pero hanggang ngayon hindi parin sya matanggal sa isip ko.Akala ko makakalimutan ko na sya pagkatapos ng ilang oras pero grabe?Bat ganun?Ganito na ba ko kabait sa mga umiiyak na babae?