SARMAŞIK

GERÇEK

Başımızı kaldırmadığımız sürece göremeyiz,karanlığın ardındaki umut yıldızlarını...

"Keşke seni sevmeseydim. Ama kahretsin ki kalbime söz geçiremiyorum."

Eymen bana yaklaşmaya başladı. Geri adım atmamak için büyük bir savaş veriyordum. Yanıma yaklaşarak kulağıma fısıldadı. Nefesi yüzüme her vuruşunda kendimi kaybediyordum.

"Peki benim bir katil olduğumu söylersem hâlâ beni sever misin?"

Dediği şeyle tüm vücudumdaki kanın çekildiğini hissettim.

Eymen katil olabilir miydi?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Olduğum yere çivilenmiştim sanki. Kulaklarımda "KATİL" kelimesi yankılanıyordu.

KATİL!

Eymen bir "KATİL".

Lacivert gözlerini benden ayırarak arkasını döndü ve kapıya yöneldi. Sınıftan tamamen çıktığında olduğum yere çöktüm.

Gözyaşlarım daha da şiddetlenmişti. Ne yapacağımı bilemiyordum.

Umay'ın beni saran kollarının yeni farkına varmıştım.

"Ağlama lütfen. Ben hep yanındayım."

Evet. Umay hep yanımdaydı. Ama şuan yanımda olup olmaması pek de ilgimi çekmiyordu. Şuan tek düşündüğüm Eymendi ve görünüşünden daha da ürkütücü olan sözleri....

Sınıftan çıktığımda bacaklarım bedenimi taşıyamıyordu. Yavaş adımlarla tuvalete yöneldim. O kısacık mesafe bile bana çok uzun gelmişti.

Musluğu açtım. Kafamı kaldırdığımda gözleri ağlamaktan şişmiş, saçları birbirine karışmış, berbat görünümlü bir kız vardı. Aslı'nın kahkahalarını duydum. Kafamı sesin geldiği yöne çevirdim.

Eğer Aslı beni bu halde görürse daha da rezil olacaktım. Hemen tuvaletlerden birine girip kapıyı kapadım. Aslı'nın kahkahaları boş tuvalette yankılanıyordu.

"İyi iş çıkardın. Buğlem'in sırasında bulduğun kağıdı yok ettin değil mi?"

Cevabı daha iyi duyabilmek için kapıyı araladım. Aslı'nın karşısındaki kızı görünce şok olmuştum. Bu bizim sınıfta kendi halinde takılan,kimseyle konuşmayan zararsız bir kız, DURUYDU!

Kısık bir sesle "Evet." diye yanıtladı. Afallaşmıştım. Düşmemek için elimle duvardan destek aldım.

"O halde Mert cepte. Rahat ol." Mert mi?

"Gerçekten Mert artık bana mı ait?" Duru'nun ağzı kulaklarına varmıştı.

Aslı gözlerini devirerek tuvaletten dışarı çıktı.

Duru'nun kolunu sıkıca kavradım. Beni karşısında görünce neye uğradığını şaşırmıştı.

"S-sen nerden çıktın?" Kolunu daha da sıktım.

"Kapa çeneni. Eğer Mert'e herşeyi anlatmamı istemiyorsan Aslı'yla olan anlaşmanın ne olduğunu söyleyeceksin."

Korkak gözlerle yüzüme bakıyordu.

Kaşlarımı çatarak "DÖKÜL!" diye bağırdım.

Vücudunu duvara yaslayarak konuşmaya başladı.

"Ya b-bak şey, aslında.... Tamam. Anlatacağım. Seni nöbetçi çağırdığında sırandaki kağıt yere düşmüştü. Kağıdı elime alarak okudum. Aslı'nın Eymen'e aşık olduğunu biliyordum. Bende Mert'e aşıktım Buğlem.. Onun için yapamayacağım şey yoktu."